کودکان بلوچی که خونشان در جمعه خونین، زیر تیرهای جنایتکاران جمهوری اسلامی بر زمین ریخت

محمد اقبال نائب زهی کودک کار و فاقد شناسنامه بود و در آمدش را صرف پدر و مادر سالخورده‌اش میکرد.

‏او از سن ۹ سالگی وارد شغل کارگری ساختمان شد. بارها گفته بود توان جسمی این حجم از کار سنگین را ندارد اما چاره‌ای هم‌ندارد و‌ مجبور است ادامه دهد.
محمد اقبال آرزو داشت که برای خرید یک گوشی هوشمند پول پس‌انداز کند تا بتواند یک حساب اینستاگرام باز کند.
‏آن روز هم کرایه تاکسی نداشت و پیاده رفته بود.
‏ نیروهای لباس شخصی حکومت حمله کردند.
و از ارتفاع‌هایی که نیروهای‌شان دید کامل داشتند شروع به تیراندازی کردند. همان موقع یک گلوله از پشت به سینه‌ی محمداقبال برخورد می‌کند.
خانواده‌ی محمد اقبال، تمام شهر را درحالیکه تیراندازی مداوم میشد و مردم یکی یکی بر روی زمین می‌افتادند به دنبال او گشتند تا بلاخره جسم بی‌جان محمداقبال را پیدا کردند.

هستی نارویی

هستی، دختر خردسال بلوچ، فقط ۷ سال داشت. تنها دختر پدر و مادرش بود. دو برادر داشت و قرار بود یک هفته بعد به کلاس اول برود.
جمعه ۸ مهر ۱۴۰۱، با شلیک گاز اشک‌آور ماموران، به سرش ضربه خورد و بر اثر خفگی ناشی از گاز کشته شد. هستی آن روز با مادربزرگش برای نماز جمعه به مصلا رفته بود که اینگونه کشته شد. خانواده هستی برای اطلاع‌رسانی این خبر به‌شدت تحت فشار حکومت بوده‌اند. ۵٣ روز طول کشید تا عکس این کودک کشته‌شده منتشر شود. او فقط یکی از ده‌ها کودک کشته‌شده خیزش انقلابی در سیستان و بلوچستان است.

علی براهویی اگر توسط نیروهای امنیتی به قتل نمی‌رسید، ۱۵ ساله می‌شد.

علی روز ۸ مهر ۱۴۰۱ در جریان کشتار جمعه خونین زاهدان به ضرب گلوله حکومتی به قتل رسید.

۷تیر تولد جواد است. جواد پوشه کودک بلوچی که در جمعه خونین زاهدان از پشت سر بهش تیر زدند و صورتش رو شکافت او تنها ۱۳سال داشت
جواد هیچوقت کودکی نکرد چون بلوچ بود چون فرزند رنج و درد بود.

مبین میرکازهی

مبین ۱۴ ساله بود که مثل دیگر همشهریانش در جریان جمعه‌ی خونین خاش به خیابان آمد و مجروح شد. مبین روز ۱۳ آبان به دلیل همین جراحات ناشی از گلوله‌های جنگی، به قتل رسید.