گفت و گو با نیاگال باگایوکو (Bagayoko Niagale)، متخصص سیاستهای بین‌المللی امنیت و رفرم سیستم های امنیتی در غرب آفریقا
پس از موضع مصرانه رئیس جمهور امانوئل مکرون (در عدم برسمیت شناختن حکومت نظامیانی که در٬۲۶ژوئیه ۲۰۲۳ با کودتا قدرت را در نیجر به دست گرفتند) فرانسه سرانجام به ناچار سفیر خود در نیجر را فراخوانده و اعلام کرد که ۱۵۰۰ نظامی فرانسوی مستقر در نیامی را از این کشور خارج خواهد کرد.
تحلیل شما از آن تغییر موضع ناگهانی چیست؟
این بدون شک یک شکست برای سیاست خارجی فرانسه در ساحل است. نیجر سومین کشوری است که در دو سال گذشته موفق گردید تا فرانسه را مجبور به ترک خاک خود سازد.
اصرار سرسختانه فرانسه برای عدم فراخواندن سفیرش از نیجر، با بهانه عدم مشروعیت (قانونی) قدرت جدید، نه تنها شکست خورد، بلکه به وضوح نشان داد که جامعه بین المللی، آفریقایی ها، اروپایی ها و آمریکایی ها با فرانسه (در این کارزار) همبستگی نشان نمی دهند. فرانسه با توسل به تهدید به اقدامات نظامی نتوانست حمایتی را که بدنبالش بود را به دست آورد. تحت فشار شدید افکار عمومی در منطقه، کشورهای ساحل و غرب آفریقا که مخالف استفاده از زور برای تغییر حکومت در نیجر بودند، فرانسه به تدریج سیاستی مبتنی بر دیپلماسی را در پیش گرفت.
به فرانسه انتقاد می‌شود که سیاست «دو پهلو» دارد. برای مثال در مورد چاد… آیا به سمت پایان حضور فرانسه در ساحل می رویم؟
این دیدگاه از سیاست “یک بام و دو هوا” از این واقعیت ناشی می شود که از یک سو، فرانسه به دنبال اقدامات ضد قانون اساسی از جانب گروهی از تظامیان در چاد که در پشت سر آقای “محامت ادریس دبی» ( Mahamat Idriss Déby)، پسر دیکتاتور فانی سابق، قدرت را در این کشور به دست گرفتند، چشم خود را می بندد و از طرف دیگر با تصرف قدرت (از طریق یک کودتای نظامی) در نیجر سرسختانه مقابله میکند. در افکار عمومی اینکه فرانسه در عبن حال بر حمایت خود از دموکراسی‌ها پا فشاری میکند نیز قابل فهم نیست. این تضاد علیه فرانسه عمل میکند و آینده فرانسه را نه تنها در چاد بلکه حتی در سراسر ساحل به زیر علامت سوال می برد.
دلیل آنهم این است که فرانسه در ادامه اقدامات (نظامی)«گنجشک» (Épervier) خود که از سال‌های ۱۹۷۰ انرا شروع کرد، پایگاه اصلی و ستاد فرماندهیش را در جامنا (N’Djamena) مستقر کرده است. در مو‌قعیت کنونی فرانسه بر سر یک دوراهی قرار گرفته است: یا به حضور نظامی خود ادامه می دهد یا سیاستش را با ارزش هایی که بر اساس آن حرکت می کند هماهنگ می کند
آینده روابط دیپلماتیک با نیجر چگونه خواهد بود؟
اگر به مالی و بورکینافاسو نگاه کنیم، (متوجه می گردیم که در این‌کشورها )سفرا تغییر نکرده اند…
برخی (دست) روس ها و برخی دیگر (دست) آمریکایی ها را (پشت این کودتا) می بینند… اما آیا این چین نیست که از این وضعیت سود می برد؟
این تا حدودی ساده انگارانه است، زیرا نباید فراموش کنیم که کشورهای آفریقایی امروز مصمم هستند که (راسا) سرنوشت خود را با قدرت های قدیمی یا جدید تعیین کنند.
فرانسه در واقع منافع چندانی در (خرید) اورانیوم از نیجر ندارد، زیرا تنها ۱۰ تا ۱۵ درصد نیاز خود را از این کشور تامین می کند. واقعیت امر این ست که چین در حال حاضر دومین سرمایه گذار بزرگ در منابع نفت و اورانیوم نیجر میباشد و سرمایه گذاری های «پتروچاینا» به میلیاردها (دلار) می رسد.
توضیحات:
(*) تمامی نوشتار ها در داخل پرانتزها از جانب برگردانده میباشد.
نظامیان فرانسه در نیامی
