هشت مارس روز تجلیل از زنان موفق نیست – سیمین کاظمی

(در دفاع از هشت مارس و آرمان برابری جنسیتی)

هشت مارس روز جهانی زن است. روز جهانی رهایی زن است. اگر چه رسانه های جریان اصلی سرمایه داری، در این سال ها این روز را به روز چهره های برتر زنان تحریف کرده اند وآن را به صد زن و زن موفق و زن برتر و … فرو کاسته اند، اما هشت مارس ربطی به موفقیت های فردی ده زن و صد زن ندارد، ربطی به مارگارت تاچر و ایندیرا گاندی و آنگ سان سوچی و گرتا تونبرگ و نظایرشان آن طور که بر جلد تایم نقش می شوند ندارد. هشت مارس ربطی به صد زن برنامه های بی بی سی ندارد.

هشت مارس روز جهانی توده های زنان است، روز زنان بی چهره ای است که داستان زندگی شان جذابیت رسانه ای ندارد، چون داستان شان تکرار مکررات ستم دیدگی و محرومیت است. هشت مارس روز زنان کارگر است که در کارگاههای کارآفرینان و نیکوکاران و خیّرها استثمار می شوند. روز زنانی است که در مناسبات سرمایه داری نه انسان به حساب می آیند و نه صاحب حقوق انسانی.

هشت مارس روز یادآوری ضرورت مبارزه برای احقاق حقوق زنان با حرکت های جمعی و محو ساختارهای سلطه و ستم است و نه لبخند موفقیت های فردی. روزی است که به یاد بیاوریم «رهایی زنان» با محو تمام اشکال تبعیض و از طریق فروریزاندن ساختارهای بنا شده بر ستم طبقاتی و جنسیتی رقم می خورد، نه با پُزهای حمایتگرانه دولت های نئولیبرال و زیر عنوان رقت آور «توانمندسازی» از آن سان که شخصی مثل ایوانکا ترامپ طلایه دارش است.

توانمندسازی زنان این عنوان فریبنده و دروغین، اسم رمز فقیر ماندن و جنس دوم بودن زنان برای همیشه است. اسم رمز بی ارزش کردن کار زنان است، اسم رمز استثمار نوین نیروی کار است. ترفندی برای فراموش کردن آرمان رهایی زنان و پذیرش وضع موجود است. حقه ای است برای تن دادن و تسلیم در برابر نابرابری های جنسیتی و طبقاتی. تاریخچه هشت مارس اما به ما می گوید، نابرابری در تمام اشکال آن غیرقابل تحمل است؛ می گوید زنان به خیریه و صدقه توانمندسازان چه دولت باشد، چه سرمایه داران کلان و خرده پا، نیاز ندارند، بلکه سهم واقعی شان را از منابع این جهان غارت شده می خواهند.

سهم خواهی زنان و احقاق حقوق پایمال شده شان، کابوس نظام های ستمکار در سراسر گیتی است از این روست که تلاش می شود این حرکت عظیم یک صد ساله، زیر لبخند رضایت آمیز و پیروزمند چهره های مشهور زن پنهان شود و از محتوای اصلی اش تهی شود. آنانکه مبارزه برای آرمان برابری جنسیتی را به اراده فردی زنان برای کسب موفقیت فرومی کاهند، هدف شان آگاهانه یا ناآگاهانه پنهان کردن ساختار اقتصادی و سیاسی است که نابرابری های اجتماعی را بازتولید می کند و فرادستان را بر فرودستان مسلط کرده است. چنین رویکردی که اراده فردی را در برابر اراده جمعی تجلیل می کند، نهایتاً تقصیر ناکامی و محرومیت را به دوش خود زن می گذارد تا پرسشی متوجه ساختارهای مسؤول وضع موجود نشود.

اما جنبش فمینیستی واقعیِ معطوف به رهایی، مستقیماً همدستی مردسالاری و سرمایه داری را مسؤول فرودستی زنان می داند و مبارزه در این هر دو جبهه را برای حصول برابری جنسیتی ضروری می شمارد. هشت مارس یادآوری ضرورت چنین مبارزه ای است.

برگرفته از تلگرام سیمین کاظمی

چاپ کن