سارا احسان، عضو انجمن قلم آلمان در اعتراض به مواضع یک جانبه از انجمن قلم آلمان استعفا کرده و در متن استعفای خود اسای ۲۵ روزنامه‌نگار و پنج نویسنده و هنرمندی را که تا کنون در غزه کشته شدند، آورده است. متن کامل نامه‌ی استعفای اعتراضی او خطاب به هیئت مدیره‌ی انجمن قلم آلمان را به همراه فهرست روزنامه‌نگاران، نویسندگان و هنرمندانی که تا این لحظه در غزه کشته شده‌اند می‌خوانید.
نویسنده: سارا احسان
به هیئت مدیره‌ی انجمن قلم آلمان
۲۹ اکتبر ۲۰۲۳
از شما می‌خواهم کشته شدن نویسندگان، روزنامه‌نگاران و هنرمندان در غزه را گزارش دهید، اسامی آنها را اعلام کنید، از دلایل مرگ آنها پرده بردارید و این کشتار را محکوم کنید. طبق آخرین گزارش‌های وزارت بهداشت فلسطین، تا روز ۲۸ اکتبر ۲۰۲۳، ۷۶۵۰ نفر در غزه در اثر بمباران‌های اسرائیل کشته شده‌اند که ۷۰ درصد آنها را کودکان، زنان و افراد کهنسال تشکیل می‌دهند و ۱۱۰ تن نیز از کادر درمان بوده‌اند. صدها نفر زیر آوار مدفون شده‌اند و ۱۹۴۵۰ تن از غیرنظامیان نیز مجروح شده‌اند. ۲۱۹ مدرسه بمباران شده. و تمام این‌ها یک فاجعه‌ی انسانی است. در عین حال، باقی‌مانده‌ی مردمِ آنجا نیز بدون آب و برق روزگار می‌گذرانند و خدمات بهداشتی پاسخگو نیست، بیماری‌های مختلف و گرسنگی شایع شده و تا کنون یک میلیون نفر آواره شده‌اند، که تمام این‌ها نتیجه‌ی حملات نظامی اسرائیل بوده است.
یک نویسنده‌ی فلسطینی در پیام خود به من نوشته است: «به‌دلیل قطعی برق و مشکلات ارتباطی قابل توجهی که ایجاد شده، مستندسازی به‌دشواری صورت می‌گیرد و این یعنی که تمام جنایات امکان مستندسازی پیدا نکرده‌اند.»
تا روز ۲۸ اکتبر ۲۰۲۳، ۲۵ روزنامه‌نگار و پنج هنرمند و نویسنده در غزه کشته شده‌اند. «خانه‌ی ۳۰ روزنامه نگار بمباران شده و در این جریان، چندین تن از اعضای خانواده‌ی هر یک از آن ها جان باخته‌اند. طبق آخرین اسناد انتشار یافته از سوی سندیکای روزنامه‌نگاران، اشغال‌گران ۵۰ ستاد و مراکز مؤسسات رسانه‌ای را ویران کرده‌اند. خانواده‌ی الدحدوح، رئیس دفتر الجزیره در غزه، خانواده‌ی معتز عزایزه‌ی روزنامه‌نگار و خانه‌ی یک کاریکاتوریست بمباران شده و به او در مدرسه‌ی اونروا پناه داده‌اند. علی نسمان، بازیگر، کنشگر سیاسی، کمدین و بلاگر فلسطینی نیز در غزه کشته شده و آمار کشته شدگان به سرعت رو به افزایش است. محمد سمیع غریقه، که به‌عنوان معلم داوطلب به کودکان در بیمارستان باپتیست الاهلی (المعمدانی) غزه، هنر تدریس می‌کرد و از هنرمندان رشته‌ی نقاشی دیواری بود، در بمباران هفته‌ی گذشته‌ی این بیمارستان کشته شد. هبه قاضی زقوت، هنرمند تجسمی فلسطینی و هبه ابو ندی، شاعر و نویسنده‌ی جوان نیز در حمله‌ی راکتی، جان خود را از دست دادند. شهدای غزه فقط آمار و ارقام نیستند، آنها مردمان، رؤیاها و تجربه‌هایی هستند که از دست رفته اند. آنها پدران، مادران، دامادها، پدربزرگ‌ها، مادربزرگ‌ها، دانش‌آموزان، امدادگران، روزنامه‌نگاران، هنرمندان، شاعران و از این دست انسان‌ها هستند. این تمام آن چیزی است که در میانه‌ی این بلبشویی که جهان ریاکار با پشتیبانی از جنایتکاران جنگی به وجود آورده، می‌توانم به شما ارائه دهم.»
به پیوستِ این نامه، فهرست مشروح اسامی ۲۵ روزنامه‌نگار و پنج هنرمند و نویسنده‌ای را که در غزه کشته شده‌اند ملاحظه می‌کنید (آمار مربوط به اکتبر ۲۰۲۳ است، تا تاریخ ۲۹ اکتبر ۲۰۲۳).
منابع:
www.wafa.ps
https://ultrapal.ultrasawt.com/
http://reform.ps
بندی از اطلاعیهی شما را مغتنم می‌شمارم که در آن از همه خواسته‌اید برای صلح به پا خیزند. متاسفانه، آن «دیگر هرگز چنین مبادِ» تاریخی حتی برای اعضای انجمن قلم، صرفاً تبدیل به یک شعار شده است. دیروز به «نامه‌ی وحشت» برخوردم که نام خود را «ادبیات، فوراً!» گذاشته است.
این نامه با قدرت تمام در شیپور جنگ دمیده است، وقتی که می‌گوید: «اسرائیل تنها دموکراسی خاورمیانه است و به‌مانند هر دولت روی کاری باید از مردم خود مقابل ترور محافظت کند.» به زبان ساده، این یعنی که امنیت جمعیت یهودی اسرائیل می‌تواند و باید به‌قیمت خُرد شدن استخوان‌ها و تکه تکه شدن بدن‌های غیرنظامیان فلسطینی تامین شود. تا این تاریخ، بیش از ۷۰۰۰ غیرنظامی در غزه کشته شده‌اند. این جنایات از تمام ویژگی‌های یک نسل‌کشی برخوردار است. دولت اسرائیل دارد در دادگاه لاهه بابت جنایات جنگی بازخواست می‌شود.
آیا اینکه در این نامه فقط با یک طرف این جنگ اعلام همبستگی شده، توجیهی دارد؟ واقعا توجیهی دارد؟ این است سهم جهان ادبیات در صلح و آشتی؟ که از نسل‌کشی حمایت کنیم؟
نامه‌ی سرگشاده‌ا‌ی که گروه «یهودیان برای عدالت» نوشته‌اند، می‌گوید که هنوز به «مشکل واقعی» اذعان نشده است. تا زمانی که فلسطینیان تحت رژیمی به سر میبرند که کارشناسان قانونیِ خودِ اسرائیل، از آن به آپارتاید یاد می‌کنند، دموکراسی‌ای برای یهودیان نیز در اسرائیل وجود نخواهد داشت.
این بی‌کفایتیِ مطلق است که نتوانیم بین طرفداری از یک دولتِ قوم‌گرای ناسیونالیست متشکل از متعصبان مذهبی، که از خصوصیات شبه‌فاشیستی برخوردار است و با صدای یهودیانِ منتقد نیز می‌جنگد، تا جایی که برخی از آنها باید نگران جان خود باشند، دولتی که تمام نهادهای تثبیت شده‌ی حقوق بشری نظیر عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر و نهاد حقوق بشری یهودی-اسرائیلی B’Tselem با ارائه‌ی فهرستی از مدارک مستدل ثابت کرده‌اند که یک دولت آپارتاید است، دولتی که قوه‌ی قضائیه‌اش را از قدرت ساقط کرده تا خود از قدرتی نامحدود برخوردار شود، و طرفداری از «زندگی یهودی»، تمایز قائل شویم. این میزان بی‌کفایتی، خود، مصداقی برای دیدگاه تجدیدنظرطلبانه‌ی تاریخی در مورد شیوع خشونت محسوب می‌شود.
برابر شمردن فلسطینیان با حماس، غیرانسانی است. ۷۵ سالِ تمام، از فلسطینیان انسان‌زدایی شده است، مقامات دولتی اسرائیل از آنها به «حیوانات» یاد می‌کنند و حالا هم همکاران آلمانی ما از نابودی آنها طرفداری می‌کنند؟ نوآم چامسکی می‌گوید: «کشتارِ توجیه‌ناپذیر غیرنظامیانِ بی‌گناه، خود، تروریسم است، نه جنگ علیه تروریسم.» وقتی به‌ویژه خود یهودیان در سراسر جهان خواستار آتش‌بس فوری و پایان یافتنِ اشغال‌گری اسرائیل شده‌اند، قانون‌گذاران در اینجا از جنگی نابودگر علیه غیرنظامیان فلسطینی طرفداری می‌کنند.
من حاضر نیستم بیش از این با «امضاکنندگان» این نامه که میان آنها بسیاری از اعضای انجمن قلم آلمان نیز به چشم می‌خورند، هیچ‌گونه همکاری‌ای داشته باشم. و بنابراین تبعات این تصمیم را که ترک انجمن قلم آلمان است، می‌پذیرم، هرچند که می‌دانم مسلماً بسیاری از اعضای این انجمن، موضع متفاوتی از آن امضاکنندگان برای خود قائلند و هیچ‌گاه چنین نامه‌ای را امضا نخواهند کرد.
در تمام این مدت، فضایی برای بحث و گفت‌وگو وجود نداشته و در عوض، چندین نویسنده‌ی فلسطینی نظیر عدنیه شبلی، غیاث المدهون و امثال آنها حذف شده‌اند. این سرکوب خشونت‌آمیز صداهای منتقد، پذیرفتنی نیست و انجمنی که برای آزادی بیان و علیه هر شکلی از سانسور به پا خاسته است نیز نباید آن را بپذیرد. اما انجمن قلم آلمان نیز در اطلاعیهی رسمی خود، فقط با یک طرف یعنی یهودیان اعلام همبستگی کرده و حتی این را ذکر نکرده است که فلسطینی‌ها در معرض بیشترین سرکوب دولتی و فرهنگی قرار گرفته‌اند و زیست فلسطینی نیز باید در آلمان و هر نقطه‌ی دیگری از جهان میسر باشد.
با مهر،
سارا احسان
پیوست‌ها:
اسامی روزنامه‌نگارانی که در ماه اکتبر در اثر جنگ در نوار غزه به شهادت رسیده‌اند
۱-یاسر صبحی ابو ناموس، خبرنگار موسسه‌ی رسانه‌ای الساحل، تاریخ شهادت: ۲۶/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: خانیونس
۲-دعاء شرف، خبرنگار رادیو صدای الاقصی، تاریخ شهادت: ۲۶/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: غزه
۳-جمال الفقعاوی، خبرنگار موسسه‌ی رسانه‌ای میثاق، تاریخ شهادت: ۲۵/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: خانیونس
۴-سلمی مخیمر، خبرنگار آزاد، تاریخ شهادت: ۲۵/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: رفح
۵-احمد ابو مهادی، خبرنگار شبکه‌ی ماهواره‌ای الاقصی، تاریخ شهادت: ۲۵/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: خانیونس
۶-سائد الحلبی، خبرنگار شبکه‌ی ماهواره‌ای الاقصی، تاریخ شهادت: ۲۵/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: کمپ جبالیه
۷-محمد عماد سعید ابد، خبرنگار موسسه‌ی رسانه‌ای الرساله، تاریخ شهادت: ۲۳/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: غزه
۸-رشدی ربحی السراج، مدیر شرکت رسانه‌ای عین مدیا، تاریخ شهادت: ۲۲/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: غزه
۹-محمد علی (ابو عهد)، خبرنگار رادیو الشباب، تاریخ شهادت: ۲۰/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: شمال غزه
۱۰-خلیل ابو عاذره، عکاس تلویزیون الاقصی، تاریخ شهادت: ۱۹/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: شمال رفح
۱۱-سمیح النادی، از مدیران شبکه‌ی ماهواره‌ای الاقصی، تاریخ شهادت: ۱۸/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: غزه
۱۲-محمد بعلوشه، خبرنگار شبکه‌ی فلسطین الیوم، تاریخ شهادت: ۱۷/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: غزه
۱۳-عصام محمد بهار، خبرنگار تلویزیون الاقصی، تاریخ شهادت: ۱۶/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: غزه
۱۴-عبد الهادی حبیب، خبرنگار تلویزیون آموزشی اونروا، تاریخ شهادت: ۱۶/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: غزه
۱۵-سلام خلیل میمه، عکاس آزاد، تاریخ شهادت: ۱۳/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: کمپ جبالیه
۱۶-حسام مبارک، گوینده‌ی شبکه‌ی الاقصی، تاریخ شهادت: ۱۳/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: شمال غزه
۱۷-احمد شهاب، تهیه‌کننده‌ی برنامه در رادیو صدای زندانی، تاریخ شهادت: ۱۲/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: کمپ جبالیه
۱۸-محمد فایز ابو مطر، عکاس آزاد، تاریخ شهادت: ۱۱/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: رفح
۱۹-هشام النواجعه، عکاس آژانس خبر، تاریخ شهادت: ۱۰/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: غرب غزه
۲۰-سعید رضوان الطویل، مدیر آژانس الخامسه، تاریخ شهادت: ۱۰/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: غرب غزه
۲۱-محمد رزق صبح، عکاس آژانس خبر، تاریخ شهادت: ۱۰/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: غرب غزه
۲۲-اسعد عبد الناصر شملخ، خبرنگار آزاد، تاریخ شهادت: ۸/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: غزه
۲۳-محمد الصالحی، عکاس آژانس السلطه الرابعه، تاریخ شهادت: ۷/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: شرق بریج
۲۴-ابراهیم محمد لافی، عکاس شرکت رسانه‌ای عین مدیا، تاریخ شهادت: ۷/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: گذرگاه بیت حانون
۲۵-محمد جرغون، گزارشگر آژانس سمارت مدیا، تاریخ شهادت: ۷/۱۰/۲۰۲۳، محل شهادت: شرق رفح
اسامی نویسندگان و هنرمندانی که در ماه اکتبر در اثر جنگ در نوار غزه به شهادت رسیده‌اند
۱-نسمه ابو شعیره، هنرمند و مدرس دانشگاه الاقصی، علت شهادت: بمباران خانه‌اش توسط هواپیماهای جنگی اسرائیل
۲-هبه ابو ندی، شاعر و نویسنده، علت شهادت: بمباران خانه‌اش توسط هواپیماهای جنگی اسرائیل
۳-شام ابو عبید، هنرمند گروه موسیقی تشامبیونز للدبکه، علت شهادت: بمباران خانه‌اش توسط هواپیماهای جنگی اسرائیل
۴-لیلی عبد الفتاح، هنرمند گروه موسیقی تشامبیونز للدبکه، علت شهادت: بمباران خانه‌اش توسط هواپیماهای جنگی اسرائیل
۵-هبه زقوت، شاعر و نویسنده، علت شهادت: بمباران خانه‌اش توسط هواپیماهای جنگی اسرائیل
برگردان به فارسی: سپیده جدیری
گذشته از موضع‌گیری های متفاوت، برای من جالب بود که کتابی، مقاله‌ای، نوشته‌ای از خانم سارا احسان که ظاهراً «عضو انجمن قلم» هستند پیدا کنم و بخوانم. متأسفانه هر چه در اینترنت گشتم چیزی نیافتم؛ جز متن همین «استعفا» که حالا در تمام شبکه‌های اجتماعی حزب اللهی ها باز نشر شده
خانم فریما، مایه خوشحالی است که به دنبال نوشته های خانم احسان گشتید. در وب سایت شون می تونید لیست آثارشون را ملاحظه بفرمایید: Autorin | Sara Ehsan Lyrikerin | Karlsruhe
ادامه یاداشت_۱:
لنا، وضعیت حاضر در آلمان در قبال جنگ غزه و کشتار اسرائیل را به نوعی با آن زمان مقایسه می کند و اینکه دولت و بخش بزرگی از جامعه آلمان، وضعیتی را ایجاد کرده است که حتی نام بردن از ” فلسطین” فرد را متهم به ضد یهودی گری می کند و تظاهرات به نفع اسرائیل آزاد ولی به نفع فلسطین ممنوع شده است، می گوید که سازمان ملل، اسرائیل را که آب و برق و سوخت مردم عزه را قطع کرده است و غزه را بمباران فرشی می کند و ۴۷ درصد از قربانیان کشتار، کودک هستند را متهم به مجازات دستجمعی می کند، ولی، در المان، هر گونه کوششی برای توضیح بستر تاریخی وضعیت فلسطین، طرف را متهم می کند که ضد یهودی است. وضعیت گونه ای شده است که بخشنامه به مدارس صادر شده است که مدارس حتی می توانند مانع شوند تا شاگران شال گردن فلسطینی و یا حتی علامت/استیکر «فلسطین آزاد»، شوند.
اضافه می کند که دوستان آلمانی ام بمن پیشنهاد کردند که در اینمورد چیزی ننویسم،
با بهترین سلامها و درودها
قبلا در این رابطه یاداشت زیر را منتشر کرده بودم:
هولاکاست دوم و نقش آلمان
دولت آلمان، با حمایت سخت متعصبانه و کوری که از جنایتهای اسرائیل در فلسطین می کند و جو ترسی که در آلمان ایجاد کرده است، در واقع آتش بیار هولاکاست دیگری شده است. منتهی اینبار قربانیان جنایت هیتلری در قالب دولت یهود/اسرائیل، به مرتکبان جنایت تبدیل و قربانیان آن فلسطینی ها می باشند.
نویسنده مقابله، لنا باستاسیک، رمان نویس بوسنی یایی مقیم آلمان، مقایسه ای بین وضعیت در بوسنی در زمان جنگ داخلی یوگسلاوی با وضعیت حاضر در آلمان در رابطه با جنگ غزه انجام می دهد و جو ترسی که در هر دو مورد ایجاد شده بود. می گوید که در آن زمان پزشک و معلم، دیگر پزشک و معلم نبود و پزشک شده بود کرواسی و معلم شده بود صرب و او که کودکی بود که نه این بود و نه آن مورد تمسخر و توهین همشاگردانش قرار می گرفت.
ادامه در پایین
دردو بر تو 💐💐💐
من ۴۰ سال در آلمان زندگی کردم و به این نتیجه رسیدم که اکثریت کسانی که امروز از جنایات اسرائیل دفاع می کنند ( و فقط جنایت حماس در کشتار غیرنظامیان، کودکان و زنان و و را محکوم می کنند)، فقط از روی بزدلی و فقدان شجاعت و فشار جو رعب و وحشت در آلمان مبادرت به چنین کاری می نمایند. من بارها در بهت و حیرت شاهد چنین رفتاری در اطرافیان خود بوده ام، کسانی، که هیچ ارتباطی با جریانات فاشیستی و نژادپرست نداشته اند.