ما بر ضرورت همراهی در طرح مطالبات مشترک‌مان واقفیم و برآن پای می‌فشاریم
از آغاز خیزش انقلابی مردم ایران، موضوع مطالبات اقشار گوناگون تحت ستم و تبعیض در ایران به محور بحث و گفتمان سیاسی جاری بدل شده است.
مبارزات مردم بلوچ و مردم کورد نقش به‌سزایی در طرح مطالبات اتنیکی و مردم به حاشیه رانده‌شده، خواسته‌های زنان برای کسب حقوق و مطالبات بر حق خود، آشکار شدن بخش‌های انکار شده از جامعه ایران همچون جامعه ال‌جی‌بی‌تی+ و بسیاری لایه‌های تبعیض دیگر داشت.
این خیزش امیدوارکننده، اگر چه هنوز به پیروزی نرسیده است، اما در همین مرحله موفقیت‌های بسیاری در تزریق امید و شجاعت به جامعه و همچنین تغییر نگرش جدی نسبت به حقوق زنان و حقوق سیاسی – مدنی به دست آورده است.
بر همین اساس:
ما شرکت کنندگان در اجلاس مشترک ژنو، بر ضرورت همراهی و همکاری مشترک برای طرح صداهای محذوف در جامعه ایران، طرح مطالبات اتنیکدهای گوناگون، از معضلات مردم عرب تا بلوچ، کورد، تورک، تورکمن و همه کسانی که بخشی از هویت ملی، اتنیکی و یا فردی آنان انکار شده یا بر اساس آن مورد تبعیض و سرکوب واقع شده اند، پای می‌فشاریم.
ما از تمام سازمان‌های حقوق بشری و بقیه فعالین حوزه‌های گوناگون دعوت میکنیم که بر همه شمول بودن حقوق انسانی آحاد بشر توجه کرده و در این راستا برنامه‌ها، آیین‌نامه‌ها و سیاست‌ها و قدم‌های مبارزاتی خود را تعیین کنند.
این امر بایستی بتواند فضای امنی برای همه افراد فارغ از تعلق و باور یا عدم باور مذهبی، گرایش جنسی و هویت جنسیتی، تعلق اتنیکی و یا معلولیت، سن، میزان تحصیلات و دیگر تفاوت ها ایجاد کند.
آموزش و استفاده از منابع موجود برای روشنگری و آگاهی رسانی به‌عنوان گام اول از وظایف همه ماست که امیدواریم بتوانیم در دوره آتی، با مشارکت یکدیگر، درهم تنیدگی این تبعیض‌ها را بیان و برای رفع آن تلاش کنیم.
شرکت کنندگان نشست ژنو که به‌دعوت ششرنگ برگزار شد:
– انجمن حقوق بشر کردستان- ژنو
– حزب دموکرات آذربایجان
– سازمان جوانان آینده
– سازمان حقوق بشری هەنگاو
– شبکه ندای زاگرس
– شش رنگ (شبکه لزبین‌ها و ترنس‌جندرهای ایرانی)
– فدراسیون پریسم بلژیک
– کژار (جامعه زنان آزاد شرق کوردستان)- اروپا
– کانون مبارزه با نژاد پرستى در ایران
– گروہ حقوق بشر بلوچستان
نمیفهمم چه ویروس یا ژن معیوب یا هر درد دیگری که هست در بین ما به این شدت شایع است که حتی وقتی ادعای مبارزه برای دمکراسی و آزادی میکنیم هم چهار دست و پایی به صندلی ریاست و مقام اولی می چسبیم.
ده ها گروه و هسته دو یا چند نفره راه انداخته اید با اسامی و عناوین دهان پر کن، احتمالا به این علت که شاید شانس زد و عده زیادی عضو شدند و شما بتوانید رهبر باشید. چرا حداقل آنانی از شما که از یک منطقه و ملیت یا زبان یا خواستهای مشترک هستند با هم همراه نمی شوید و یک تشکیلات واحد دموکراتیک ایجاد کنید؟ بعد هم به خیال خود با اطلاعیه دادن قرار است چه کلی بر سر جنبش بزنید وقتی خودتان را نمیتوانید در یک چهارچوب قرار بدهید؟