کانون نویسندگان ایران در متنی به مناسبت نودمین سالگرد درگشت عارف قزوینی، شاعر آزادی خواه ایرانی نوشت:
بیدار هر که گشت در ایران، رَوَد به دار
بیدار و زندگانیِ بی‌دارم آرزوست
عارف قزوینی (۱۲۵۹- ۲ بهمن ۱۳۱۲) ترانه‌سرا و آهنگ‌ساز که در جوار آرامگاه ابوعلی سینا در همدان آرمیده است آزاده‌ای سخت دوست‌دار وطن بود؛ هم از این رو «شاعر ملی» نام گرفت. آزادی‌خواهی و موضع‌گیری انتقادی عارف نسبت به وضعیت جامعه او را به هواداری از مشروطه برانگیخت و در دوران انقلاب مشروطه و استبداد صغیر با سروده‌ها و صدای خوش خویش به یاری مبارزان مشروطه‌خواه آمد.
ترانه‌ی پرآوازه‌ی او که در آغاز انقلاب مشروطه‌ی ایران به یاد نخستین قربانیان آزادی‌خواهی سروده شد هنوز، این سو و آن سو، در جمع سوگوارانی که بر مزار عزیزان ستم‌کشته‌ی خویش بانگ دادخواهی سر می‌دهند به گوش می‌رسد:
از خون جوانان وطن لاله دمیده
از ماتم سروِ قدشان سرو خمیده
در سایه‌ی گل بلبل ازین غصه خزیده
گل نیز چو من در غم‌شان جامه دریده …
یاد عارف و آزادگانی چون او گرامی و ماندگار
