هنگامی که در فروردین سال ۱۳۵۸ دو ماه بعد از انقلاب، خمینی تصمیم گرفت علیرغم اعتراضات «جمهوری اسلامی، آری یا نه؟» را به رفراندم بگذارد، از میان احزاب، سازمانها و گروهای سیاسی پر نفوذ وقت، سازمان چریکهای فدائی خلق ایران شجاعانه با آن مخالفت کرد و با انتشار علنی مواضع خود به مردم توضیح داد چرا این اقدام خمینی را غیر دمکراتیک، ارتجاعی و بستری برای پایه گذاری استبداد می داند.
چریک های فدائی خلق ایران که بعد از ۷ سال مبارزه با دیکتاتوری شاه، برای آزادی و عدالت اجتماعی و پیشرفت ایران با آرمانخواهی سوسیالیستی، به عنوان یک سازمان سیاسی سراسری، از دل انقلاب برآمد کرده بودند به دنبال استقرار یک نظام دمکراتیک با مشارکت همه ی اقشار و ملیت های کشور صرف نظر از تعلق دینی و قومی بودند و در بیانیه ی مخالفت خود با رفراندم جمهوری اسلامی نوشتند: …ما طرفدار شکل و محتوای جمهوری هستیم که هر چه بیشتر مدافع منافع خلقهای تحت ستم ایران باشد.… هیچ کس از محتوی و مضون جمهوری اسلامی اطلاع ندارد. گذشته از اینها، نحوه برگزاری رفراندم و طرح این سوال که با جمهوری اسلامی موافقید یا خیر توهین به مردم، یک جانبه و مستبدانه و غیردمکراتیک است.…به اعتقاد ما، قبل از هر چیز باید نمایندگان واقعی و راستین مردم برای تشکیل مجلس موسسان انتخاب شوند. این مجلس موسسان است که صلاحیت تدوین قانون اساسی و انتخاب… نوع جمهوری را دارد و باید آنرا به نظرخواهی و رفراندم مردم بگذارد.…
چریک های فدائی خلق ایران همین سخنان را پیش از برگزاری رفراندم در مصاحبه با صدا و سیما هم بیان کردند. فیلم این مصاحبه اخیرا بعد از ۴۵ سال منتشر شده است. تاکید سازمان جوان چریک های فدائی خلق بر تشکیل مجلس موسسان با حضور نمایندگان انتخابی مردم در انتخابات آزاد و محتوی جمهوری، همچنان موضوع مبارزه مردم است.
فیلم مصاحبه با فرخ نگهدار نماینده وقت سازمان چریک های فدائی خلق ایران را می بینید:
از اینکه سازمان چریکهای فدایی خلق سازمانی مبارز ، مترقی و ضد امپریالیسم قبل از انقلاب بود شکی نیست . در این سازمان جزنی ها ، گل سرخی ها و سعید سلطانپور که ستاره جاویدانه مبارزاتی ایران در هر زمان بوده و خواهد بود وجود داشت.
وقتی خبر تیر باران سعید سلطانپور اعلام شد، در زندان‌های ایران شورش‌هایفراوانی انجام گرفت. خود افتخار بودن در زندان اوین را نداشتم ولی هم سلولی هایم که از اوین آمده بودند از شورش های وسیعی در آن زندان خبر می‌دادند.در زندان ما ، بعلت کمبود”کمیته ایها” از نیروهای شهربانی هم استفاده می‌شد.پس از شنیدن اعدام زنده یاد مبارز سعید سلطانپور پور پاسبانی در توالت زندان باصدای بلند زار زار می‌گریست.
ولی پس از انشعاب و رفتن “اکثریت” بطرف حزب توده،دیگر ماهیت انقلابی”فدایی اکثریت” با اهداف بنیانگذاران این سازمان کاملا دگرگون شد.توجه کنید که این سازمان قبل از انقلاب با بودن حزب توده تئوری passivity حزب توده را دنبال نکرد و مشی مبارزاتی مسلحانه را پیش گرفت .
مستند وتاریخی است و هم ثبت شده در تاریخ برای سازمان فدایی خلق ونه شخصی از این سازمان !
می بایست یاد آوری نمود که سازمان چریک های فدائی خلق به جمهوری اسلامی در آبان ۱۳۵۷ آری گفت، زمانی که آقای علی کشتگر در دانشگاه پلی تکنیک تهران در یک سخنرانی اعلام کرد که ما برای حمایت از صف متحد خلق شعارهای استراتژیک خویش مانند شعار حاکمیت خلق نداده بلکه شعار آزادی استقلال جمهوری اسلامی بهمراه صف بهم فشرده خلق را می دهیم و با خلق همراه خواهیم شد.این سخنرانی در دو نوار ضبط شده بود و در تبریز توسط ابوالفضل محقق به من داده شد که باید بر طبق رهنمودهای آن عمل شود. من خودم این را به کسانی که برای یک تظاهرات مستقل در باغ گلستان وسط شهر جمع شده بودند اعلام کردم. کارگران و زحمتکشان و دانشجویان با ناباوری به من خیره شده ، ولی در هر صورت به صف اسلامیان پیوستند. کمونیست ها حقایق را می گویند.
به نظر میرسد شما دو مسئلۀ مختلف را با هم خلط کرده اید. در آبان ۱۳۵۷ هیچ کس تصوری از برگزاری رفراندوم آری یا نه دربارۀ نوع حکومت نداشت. همراه شدن سازمان با شعار طیف مذهبی نمیتواند به آری گفتن به جمهوری اسلامی به عنوان نوع حکومت آیندۀ ایران تعبیر شود. صد البته که عواقب عوامگرایی سازمان را میتوان در رسیدن از موضع اولی به تنگنای منتهی به شکست دومی مشاهده کرد و آن را نقد کرد و این بدین معنا نیست که آنچه که شما میفرمایید را با اتکا به دومی توجیه کنیم. به هر صورت عواقب اشتباهات دست از سر ما برنخواهند داشت. کمونیستها تنها زمانی میتوانند حقایق را بگویند که بتوانند به درستی حقایق را بشناسند.
فیلمی مستند و تاریخی اما نه برای ثبت در تاریخ چرا که همین سخنگو پس از مهاجرت به تاشکند در نوشته های بعدی از طرح شعار مرگ بر جمهوری اسلامی به عنوان دبیر اولی سازمان اظهار ندامت کرد. شاید صداقت بر او حکم کند که در این مورد نیز نظر بدهد و بگوید سازمان می‌بایستی در آن مقطع به جمهوری اسلامی رای می‌داد.