حکومت اسلامی در تداوم سرکوب سیستماتیک منتقدان سیاسی خود، دکتر سعید مدنی را به زندان دماوند تبعید کرد، تا کماکان حاکمان مدعی اقتدار اثبات کنند حتی از وجود مبارزی خشونت‌پرهیز همچون سعید مدنی، آنهم در بند و زندان چقدر پریشان میشوند که چنین مذبوحانه تلاش می‌کنند تا اقتداری پوشالی برای خود بسازند.
گرچه در پس این فشارها و با وجود رنج مضاعف خانواده، اراده و توان سعید مدنی است که هرگز این آزارها، از محکومیت سنگین ۸ سال اخیر، بازداشت‌ها و انفرادی‌های طولانی و مکرر، بیش از ۷ سال زندان‌‌های سخت، سال‌ها تبعید، اخراج از دانشگاه و ممنوع‌القلمی نیز وی را از تحقیق و اندیشیدن و نوشتن باز نداشت تا کنش‌گری خیرخواهانه‌اش برای ایران را متوقف کند.
ما جمعی از هم‌بندیان و همسایه‌گان دکتر سعید مدنی در زندان اوین، ضمن محکوم کردن تبعید بی‌وجاهت وی و چنین تصمیم‌ها و اراده‌های نابخردانه‌ی سرکوبگران؛ یقین داریم در پس این روزهای تاریک و سیاه، پیروزی و آزادی ملت ایران فرا میرسد و آفتاب اندیشه‌ی نخبگان و دلسوزان این سرزمین و امثال مدنی‌ها بر این زادبوم خواهد تابید.
گلرخ ایرائی، علیرضا ارادتی، رسول بداقی، مصطفی تاجزاده، مهوش ثابت، امیرسالار داودی، ویدا ربانی، کیوان رحیمیان، حسین رزاق، مهران رئوف، مازیار سیدنژاد، رضا شهابی، سپهر ضیایی، سپیده قلیان، فریبا کمال‌آبادی، نرگس محمدی، عبدالله مومنی، روح‌اله نخعی، فائزه هاشمی، صدیقه وسمقی، مریم یحیوی.
ضمن احترام به یک یا دوتن از امضاکنندگان، ادعای پوشالی بودن اقتدار ایران را با استناد با حمله به کنسولگری کشور مطرح می‌کنند؟
اگر چنین باشد که جا داشت منشه امیر هم زیر بیانیه نامش را می‌گذاشت!