۱۰ آوریل ۲۰۲۴، یک روز تاریخی در پارلمان اروپا به عنوان روز حذف حق پناهندگی ثبت شد. کنوانسیون پناهندگان ژنو پیامد دو جنگ جهانی وحشتناک بود، که در آن‌ها میلیون‌ها نفر جان خود را از دست دادند، چرا که هیچ کجا پناهگاهی پیدا نکردند. این کنوانسیون و دیگر کنوانسیون‌های مدافع حقوق کودکان یا زنان، به نمادی از دموکراسی آزادی‌خواه در اروپا تبدیل شدند. حفاظت از کرامت انسانی – بدون توجه به منشاء، قومیت یا دین – از ارزش‌های مهم یک دولت قانونی است. زیرا بر این اساس است که شرایط فردی درخواست‌کنندگان پناهندگی بررسی می‌شود تا شایستگی محافظت از آن‌ها تعیین و ارائه شود.
پیمان مهاجرت جدید اروپا (GEAS) این اصل را کنار می‌گذارد. باقی می‌ماند حق پناهندگی که در آن موارد دیگری مهم‌تر از شرایط فرار مردم است. مثلاً نوعی ارتباط با یک «کشور سوم امن». در این رابطه، یک لیست در اتحادیه اروپا وجود خواهد داشت، در کنار لیست‌های ملی که هر کشور عضو می‌تواند به دلخواه خود فراهم آورد: آلبانی یا لبنان، گرجستان یا همانطور که قبلاً بود مراکش. حتی بخش‌هایی از سوریه «به لطف» قبرس، نیز مطرح شده‌اند، مهم نیست، فقط پناهندگان دور شوند. باید یک چیز را روشن کرد: «کشورهای سوم امن» فریبکاری هستند. نمونه بارز آن ترکیه است که هزاران پناهجوی ایرانی و افغان را به این کشورها باز می‌گرداند و هیچ کاری برای رعایت حقوق بشر انجام نمی‌دهد.
معیار دیگری که مهم‌تر از دلایل فرار پناهجویان است، نرخ تصادفی ۲۰ درصدی پذیرش پناهجویان در یک کشور خاص در اتحادیه اروپا است. فقط اگر تعداد پناهجویان این کشور از ۲۰ درصد بیشتر باشد می تواند به تقاضاهای پناهندگی از آن کشور رسیدگی شود. [کشورهایی که تعداد پناهجویان آن ها کمتر از ۲۰ درصد باشد، شانسی ندارند. بر این اساس، ادوارد اسنودن شانسی برای پذیرفته شدن در اروپا نخواهد داشت. در هر صورت او پذیرفته نخواهد شد، چون ترس از «برادر بزرگ» بیشتر از عشق به حقوق بشر است. به این ترتیب هزاران نفر از صافی های اتحادیه ی اروپا عبور نکرده و شامل حقوق پناهندگی نخواهند شد.
معیار «استفاده ابزاری» به ویژه زشت است. این معیار فرض می‌کند «کشورهای شرور» مانند روسیه یا بلاروس مردم را به اتحادیه اروپا قاچاق می‌کنند تا نظام ما را تضعیف کنند. کشورهای بالتیک پناهجویان را توطئه‌ای از سوی پوتین می‌دانند. در جمهوری قبرس، دولت ادعا می‌کند ترکیه از طریق شمال قبرس افراد را به جنوب قاچاق می‌کند تا کشور را نابود کند. فکر کردن به چنین استدلالا هایی وقتی مردم از سوریه فرار می‌کنند… [شرم آور است.]
و در مورد حقوق کودکان: حتی نوزادان باید در زندان‌ها در فرایند مرزی قرار گیرند، مگر اینکه شانس بیاورند و در صورت ازدحام در زندان، مکان دیگری برایشان پیدا شود. حقوق کودکان بنابراین بستگی به ظرفیت یک زندان دارد. بدتر از این نمی‌شود.
این پیمان، که از سوی تمام کشورهای عضو و اکثریت پارلمان اروپا حمایت می‌شود، یک پیمان شرم است. نتیجه آن شیطان‌سازی از مهاجرت است. نژادپرستی و ملی‌گرایی را به ارتفاع بی‌سابقه‌ای بالا برده است. فراموش می‌شود مهاجرت بخشی از زندگی انسانی است، موتوری برای فرهنگ ها، زبان‌ها، علوم. و همچنین که در تمام دوران‌ها دلایل جدی وجود داشته است، وقتی که پناهگاه و چشم اندازی وجود نداشته باشد.
پیمان اجرا خواهد شد. اما فعالان در سراسر اروپا زنده اند. همراه با آن‌ها، کلیساها و سازمان‌های غیردولتی باید در برابر این سیاست مقاومت کنند. حقوق بشر قابل تقسیم نیست، نمی‌توان آن را به صورت منطقه‌ای محدود کرد. پس بیایید گردهم آییم، اجازه ندهیم ناامید شویم! کرامت انسان خدشه ناپذیر است.
منبع: nd روزنامه نگاری از چپ – آلمان
