ریحانه انصاری نژاد، فعال سندیکایی و عضو کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری است که در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۱ در منزل خود توسط مامورین وزارت اطلاعات بازداشت و به بند ۲۰۹ منتقل شد.
در اردیبهشت این سال، وی و تعدادی دیگر از فعالین صنفی و کارگری از جمله رضا شهابی، حسن سعیدی، محمد حبیبی، جعفر ابراهیمی، رسول بداقی، آنیشا اسدالهی و کیوان مهتدی به همراه دو شهروند و فعال کارگری فرانسه که به ایران آمده بودند، بازداشت و همگی به احکامی از ۳ تا ۶ سال زندان محکوم شدند.
علی‌رغم وضعیت وخیم سلامتی و نیاز مبرم این فعال کارگری بازنشسته که به‌خاطر سال‌ها کار سخت در محیط غیر ایمن کارخانه‌ها، دچار دردهای مفاصلی و بیماری آرتریت روماتوئید شده است، نزدیک به سه ماه در بندهای ۲۰۹ زندان اوین از جمله در بند انفرادی، تحت فشار برای اخذ اعتراف اجباری قرار گرفت.
او پانزدهم مرداد ۱۴۰۱ با قرار وثیقه معادل یک و نیم میلیارد تومان از زندان اوین آزاد شد.
۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ این فعال کارگری همراه با چند تن دیگر از فعالین صنفی و کارگری که برای دیدار با خدیجه پاک ضمیر، همسر محمد حبیبی، به منزل وی رفته بودند توسط ماموران وزارت اطلاعات، مجددا دستگیر و پس از ۱۰ روز در تاریخ ۱۸ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲ با قید وثیقه از زندان آزاد و پس از چند ماه از اتهام وارده تبرئه شد.
دادگاه پرونده نخست ریحانه انصاری‌نژاد روز دوشنبه ۲۶ تیرماه ۱۴۰۲ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی برگزار گردید.
وی از بابت اتهام “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور” به چهار سال حبس تعزیری محکوم شد. همچنین او با دیگر مجازات تکمیلی شامل منع عضویت در احزاب، گروه ها، دستجات سیاسی و فعالیت در فضای مجازی، رسانه‌‌ها و مطبوعات و ممنوعیت خروج از کشور به مدت دو سال نیز محکوم شد.
با اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی چهار سال حبس برای وی قابل اجرا خواهد بود.
ریحانه انصاری‌نژاد، دوشنبه پانزدهم آبان ۱۴۰۲، جهت اجرای حکم، راهی زندان اوین شد و از آن زمان تاکنون در بند زنان زندان اوین است.
منبع: بیدارزنی
درود بر ریحانه انصاری نژاد و به امید آزادی همه زندانیان سیاسی!