کنفرانس همبستگی با مردم ایران، به دعوت گروه هماهنگ کننده پشتیبانی از دموکراسی و انتخابات، در هماهنگی با گروه مرتبط با ایران در پارلمان اروپا و کمیسیون حقوق بشر، روز دوشنبه ۸ آوریل در محل پارلمان اروپا برگزار شد.
در این کنفرانس تعدادی از نمایندگان پارلمان اروپا از فراکسیون‌های مختلف منجمله چپ ها، سوسیال دموکرات ها و سبزها در قالب ۳ کمیسیون و گروه ذکر شده در بالا شرکت داشتند.
مدعوین ایرانی شامل تعدادی از مسئولان و فعالین دیاسپورای اپوزیسیون سکولار دموکرات ایران و جوامع شهروندی، حقوق بشری، اتنیکی، مذهبی و جنسیتی ایرانی بودند.
این کنفرانس در ۲ بخش برگزار شد. پانل اول به «چشم اندازهای آینده پارلمان اروپا در پشتیبانی از جامعه شهروندی ایران» و پانل دوم به «وضعیت حقوق بشر و جامعه شهروندی در ایران» اختصاص داشت.
چشم اندازهای آینده پارلمان اروپا در پشتیبانی از جامعه شهروندی ایران
در آغاز کنفرانس برای گرامیداشت یاد زنان و مردانی که در جنبش زن، زندگی، آزادی جان خود را از دست داده اند، یک دقیقه سکوت اعلام شد. آنگاه کورنلیا ارنست رئیس گروه مرتبط با ایران در پارلمان اروپا و دیتمار کوستر عضو این گروه، در سخنانشان با اشاره به مبارزات مردم ایران و به‌ویژه نقش جامعه شهروندی در آن، به دستاوردهای جنبش “زن، زندگی، آزادی” و گستردگی و تنوع آن به لحاظ اتنیکی تاکید کردند و با طرح سوالاتی درباره چگونگی اثرمندتر کردن پشتیبانی پارلمان اروپا از جامعه شهروندی ایران، از مدعوین ایرانی خواستند تا نقطه نظرات خود بیان کنند.
اولین سخنران این پانل رزا روزبهان در سخنان خود اشاره نمود، که سال گذشته در آخرین حضور خود در پارلمان اروپا رفتار خشن رژیم اسلامی ایران با مردم آزادیخواه ایران را برجسته کردم؛ عدم پاسخ به هر گونه مطالبه در خصوص رعایت حقوق بشر، حقوق زنان، حقوق اقلیت های قومی و مذهبی، درخواست کارگران برای بهبود شرایط کاری و افزایش دستمزد، برگزاری انتخابات آزاد، تغییر در سیاست های خارجی فعلی برای تنش زدایی در منطقه و غیره مورد مورد تاکید قرار گرفت. همه این خواست ها با خشونت رژیم سرکوب می شوند.
یک سال گذشت و وضعیت در ایران نه تنها بهتر نشد، بلکه بدتر هم شده است. هنوز هزاران زندانی سیاسی در حال گذراندن احکام طولانی مدت در شرایط غیر انسانی هستند. روز به روز بر تعداد زندانیان سیاسی افزوده می شود. زنان در ایران به دلیل عدم رعایت حجاب اجباری با اخراج از کار، حبس و جریمه مالی مجازات می شوند. وضعیت وخیم اقتصادی ایران به دلیل سیاست‌های سوء مدیریت دولتی و تحریم‌های آمریکا در سال گذشته بدتر شده است. در نتیجه فقرا فقیرتر شدند و مقامات ثروتمند ثروتمندتر شدند. فقدان آینده بهتر به ویژه در میان نسل جوان منجر به مهاجرت دسته جمعی به کشورهای غربی شده است. صدها هزار پناهنده به دنبال پناهندگی هستند که بسیاری از آن‌ها در فقر و تحت تهدید دائمی نهاد های امنیتی رژیم زندگی می کنند. روند تضعیف و فرو افتادن طبقه متوسط در ایران در سال گذشته سرعت بیشتری گرفت. بسیاری از پزشکان، مهندسان، اساتید دانشگاه و دیگر روشنفکران هزاران نفر از کشور فرار می کنند. فضای نظامی بر سر دانشگاه ها گسترده تر شده است و هر جنبش آزادیخواهی با آتش پاسخ داده می شود. دولت از تمامی ابزارهای موجود در زرادخانه خود برای نابودی سازمان های مستقل و سازمان های غیردولتی استفاده کرده است. معلمان و کارگران بازنشسته به سختی قادر به تامین غذای خانواده خود هستند. بحران زیست محیطی در نتیجه اقدامات مخرب سازمان های دولتی به مرز بی بازگشتی می رسد.
سپس مهدی فتاپور با اشاره بر تداوم مبارزات مدنی و زنان در ایران در پاسخ به موضوع مرکزی سوال برگزار کنندگان مبنی بر اینکه خواسته ما از اتحادیه اروپا چیست مطرح کرد که سیاست داخلی و خارجی رژیم اسلامی در ارتباط متقابل با یکدیگرند. لازمه شکل گیری یک کشور با ثبات با سیاست خارجی مبتنی بر احترام متقابل به کشورهای همسایه و کشورهای غربی سیاست داخلی مبتنی بر رعایت حقوق بشر در ایران است. تاکید بر تغییر سیاست خارجی ایران ضروریست ولی اگر فشار برای رعایت حقوق بشر در ایران در سایه قرار گیرد این اعمال فشار به شکل گیری یک سیاست خارجی باثبات نخواهد انجامید و تاکید بر این امر با توجه به انتخابات پیش رو در ایالات متحده آمریکا ضروریست.
وی در رابطه با اقدامات معین برای نمونه اقدامات زیر را مطرح کرد. تسهیل پذیرش پناهندگی فعالانی که از کشور خارج شده و در برخی موارد مدتها در تکیه زیر خطر میمانند، تقویت امکانات خبر رسانی و تقویت سوسیال مدیا، حمایت از فعالیت هایی که در جهت شکل دهی یک سیستم دینامیک و آزاد فیلتر شکن صورت میگیرد.
وی همچنین مطرح کرد که در منطقه خاورمیانه نیروهای افراطی غالبند و نیروهای معتدل و خواهان صلح در منطقه پراکنده اند. وی با توجه به تجربه جنگ ایران و عراق و رابطه نزدیک و همکاری نیروهای اپوزیسیون دمکرات دو کشور در همکاری با یکدیگر با خواست مشترک پایان جنگ و متوقف کردن صدور سلاح به هر دو کشور ایران و عراق خواست برگزاری یک سمینار با حضور نیروهای معتدل و خواهان صلح در همه این کشورها را مطرح کرد.
سخنران بعدی این پانل مسعود فتحی بود که به وضعیت عمومی طی یک سال گذشته از جمله شکست تقلای حکومت برای بازگشت به دوران قبل از جنبش «زن، زندگی، آزادی»، تحمیل حجاب اجباری و سرکوب زنان در فضای عمومی جامعه، اشاره کرد و افزود که رهبران جمهوری اسلامی هم‌چنان بر ادامه‌ی فشار بر زنان و نعترضان تاکید دارند. در جمهوری اسلامی تعرض به زنان و آزار و اذیت آنان نه فقط مجاز است، بلکه قانون نیز از متعرض و نه قربانی تعرض دفاع می‌کند. هم چنین روی وضعیت اقتصادی وخیم مردم و سقوط بخش وسیعی از مردم به زیر خط فقر، اعتصابات و اعتراضات کارگران، معلمان، بازنشستگان و دیگر مزد و حقوق بگیران هر روزه به این وضعیت، تاکید نمود. پاسخ حکومت به این اعتصابات و اعتراضات سرکوب و بازداشت و زندان فعالان این جنبش‌هاست. هم‌اکنون ده‌ها معلم و کارگر و سندیکالیست پرسابقه‌ای هم چون رضا شهابی در زندان و زیر فشار بوده و از امکانات درمانی ضروری هم محروم هستند.
موضوع دیگری که روی آن تاکید شد افزایش اعدام‌ها، بازداشت‌های خودسرانه فعالان مدنی و سیاسی، فشار به خانواده‌های دادخواه و تعرض به حقوق شهروندان به دلیل مذهب، یا عقیده آنان بود. تاکید شد که تعرض جمهوری اسلام به جان و مال بهائیان در ایران، و رفتار با آنان نظیر سیاست رژیم هیتلر در آلمان نازی علیه یهودیان است.
پیشنهاداتی که در رابطه با اقدامات اتحادیه اروپا مطرح شد، عبارت بودند از: قبل از همه کمک به توانمندسازی جنبش‌های مدنی از طریق فشار به جمهوری اسلامی برای پایبندی به تعهدات بین‌المللی در زمینه به رسمیت شناختن حق تشکل و درخواست حضور نمایندگان واقعی کارگران و دیگر مزد و حقوق بگیران در نهادهای بین المللی مثل سازمان بین‌المللی کار، فشار به دولت جمهوری اسلامی برای رعایت حقوق بشر، درخواست لغو احکام اعدام، به خصوص ممنوعیت اعدام کودکان و جوانان زیر ۱۸ سال، که کم هم نیست، این نوع قتل‌های دولتی همان طور که عفو بین الملل هم تاکید کرده‌است، باید تحت صلاحیت قضائی جهانی قرار داده شود. افرادی که مسئولیت چنین اعدام‌هائی را دارند، به شمول مافوق‌های آن‌ها، از صدور تا اجرای حکم اعدام، در صورت وجود شواهد مورد قبول، در لیست افراد مجرم وارد شده و مورد پیگرد جهانی قرار گیرند.
سخنرانان دیگر این پانل ستار رحمانی و شاهین هلالی بودند که به ترتیب در سخنان خود به نقش و موقعیت طبقه کارگر و جنبش های کارگری، و موقعیت اتنیک آذربایجانی ها در ایران تاکید کردند.
وضعیت حقوق بشر و جامعه شهروندی در ایران
پانل دوم “وضعیت حقوق بشر و جامعه شهروندی در ایران” اختصاص داشت. در این بخش ئودو بولمن رئیس کمیته حقوق بشر پارلمان اروپا با گزارشی از وضعیت حقوق بشر در ایران، از طریق آن‌لاین از شعله پاکروان دعوت به سخن نمود. او نمایشنامه نویس و مادر ریحانه‌ی جباری، دختر جوانی است که در سال ۲۰۱۴ پس از ۷ سال زندان اعدام شد. او در سخنان خود به تعداد اعدام‌ها در ایران که اکثر آن‌ها بدون ارتکاب به جرائمی که در حال حاضر در قوانین جمهوری اسلامی جرم محسوب می‌شوند، به دلایل و اشکال گوناگون اعدام می‌شوند، اشاره کرد و هدف و خواست خود را توقف و حذف اعدام و شکنجه از قوانین دارسی اعلام نمود.
پس از او آیدا قجر فعال حقوق بشر در سخنان خود بر پشتیبانی از ژورنالیست‌های جوان ایرانی تاکید کرده و سپس سوده راد فعال جنسیتی به نقد پارلمان اروپا و اپوزیسیون ایران در عدم توجه به حقوق فعالان جنسیتی اشاره کرد. در پایان این پانل راشل بیانی از دفتر جامعه بهائی در بروکسل گزارش جامعی از ستم های آشکار و پوششی جمهوری اسلامی علیه بهاییان در ایران ارائه داد.
سیاست اتحادیه اروپا در قبال ایران در همراهی با جامعه شهروندی
در این بخش برونو شول رئیس بخش ایران در امور خارجه اتحادیه اروپا با اشاره به پیچیدگی رابطه با حکومت ایران و سرنوشت برجام، تاکید داشت برای فشار بر جمهوری اسلامی به دلیل نقض حقوق بشر و سایر مراودات ضرور، نهایتا راه و گزینه‌ای بهتر و مناسب‌تر از گفتگو نمی‌تواند در خدمت کاهش تنش باشد.
هانا نیومن در بخش آخر با اشاره بر اینکه مواضع اتحادیه و پارلمان اروپا در قبال ایران هم به گوناگونی بخش‌های مختلف اپوزیسیون دیاسپورای ایران نسبت به یکدیگر است. وی با تاکید بر درک این امر متذکر شد، تلاش ما در پارلمان اروپا در پشتیبانی از جنبش «زن زندگی آزادی» با توجه به این گوناگونی در طیف و رفتار اپوزیسیون ایران است.
مهدی ابراهیم زاده با اشاره به اینکه اغلب شرکت کنندگان ایرانی در کنفرانس به اهم موضوعات با اهمیت پرداخته اند، مگر به وضعیت محیط زیست، تغییر اقلیم و بحران آب در ایران. در این ارتباط باید به تعقیب، آزار و دستگیری فعالان محیط زیست تا فاجعه محیط زیستی در ایران که امروز و فردای ایران را تهدید می‌کند، اشاره نمود. همچنین تنش های آبی در مرزهای ایران با افغانستان، آذربایجان، و عراق که میتواند ابعاد بیشتری بخود بگیرد. توجه و علاقمندی به این امر توسط اتحادیه و پارلمان از جمله یکی از راه‌های گفتگو و تعامل و فشار بر جمهوری اسلامی است و در خدمت تقویت و پشتیبانی از جامعه شهروندی ایران است. عرصه دیگری که میتواند به تقویت و پشتیبانی جامعه شهروندی ایران کمک کند، پشتیبانی از جامعه هنرمندان و ورزشکاران زن ایرانی در ایران و در فراهم شدن امکان راهیابی آن‌ها به مجامع بین‌المللی است. این گروه‌های اجتماعی باید از امکانات اتحادیه اروپا که برای این امر تخصیص داده شده، بهره مند شود. جوامع شهروندی نباید قربانی تخاصمات سیاسی شوند.
سردبیر محترم اخبار روز! اگر به دست اندرکاران کنفرانس دسترسی دارید، از ایشان سوال کنید این پارلمان اروپا که اینقدر مردمی ست که برای حقوق زیر پا گذاشته مردم ایران امکان برگزاری کنفرانس را فراهم می کند، چرا در قبال کشتار بیش از سی هزار فلسطینی در هفت ماه کنفرانسی برگزار نمی کند.
سوال دیگر، هزینه رفت و آمد و اسکان شرکت کنندگان از چه طریق تامین می شود و آیا سخنرانان حق السخنرانی دریافت می کنند؟