در حالی که توجه جهانی همچنان بر درگیری نظامی بین اسرائیل و ایران متمرکز است، جمهوری اسلامی کنترل پلیسی خود را بر زنان تشدید کرده است. پس از ماه‌ها شورش فردی و جمعی، که هزاران زن در هر سنی، پلیس اخلاق را به چالش کشیدند و خانه‌های خود را بدون حجاب ترک کردند، قوانین جدیدی برای اجبار در نوع پوشش «مناسب برای ظاهر عمومی آنها» وضع شده است.
زنان ایرانی در پیام‌های خود در شبکه‌های اجتماعی اعلام می‌کنند که بیشتر با مرگ به دست گشت‌های پلیس اخلاق مواجه می‌شوند تا بمب. به این ترتیب، این جنگ به راه انداخته شده، جنگی را که مردسالاری علیه زنان انجام می دهد تحت الشعاع قرار می دهد و در نهایت صدای آنها را خاموش می کند.
برای رد خشونت نسل کشی تمام عیار اسرائیل علیه زنان، مردان و کوییرهای فلسطینی، لازم نیست منطق جنگ را بپذیریم که «دشمن دشمن من، دوست من است». ما مجبور نیستیم بین پروژه اشغالگری صهیونیستی – که زندگی و آزادی زنان و دگرباشان در اسرائیل را نابود می کند و هر نوع مخالفی را در هم می کوبد – و جمهوری اسلامی و متحدانش که درگیر جنگ روزانه علیه زنان هستند یکی را انتخاب کنیم.
این ما هستیم که طرف خود را ایجاد می کنیم، یعنی همان کسانی که درک می کنند که بمب های ریخته شده توسط رژیم تهران وسیله ای برای حفظ قدرت است و هر نمونه آزادی را که آن را به چالش می کشد سرکوب می کند. جایگزینی «زمین» به جای «زن» در فریاد «زن، زندگی، آزادی»، مبارزه زنان را در تعقیب رؤیای ناممکن حاکمیت و تمامیت ارضی، تحمیل و پنهان کردن انقیاد خود، محو می‌کند.
«زن، زندگی، آزادی» در عوض فریاد علیه خشونت مردسالارانه است که باید به طنین‌اندازی آن علیه جنگ، در هر سرزمینی و فراتر از مرزها ادامه دهیم.
کلکتیو هماهنگی زنان مهاجر بلونیا
