فقط با اندکی کنجکاوی، رهگیری و ترسیم منحنی پیدایش، رشد و اقتدار سپاه پاسداران و نیز با ترسیم نقشه ی از میدان مانور، موقعیت، تصمیمات و برنامه های در دست اقدام این سازمان نظامی یا بقول روحانی “حزب پادگانی” و سازمان یکه تاز عرصه قدرت ایران و صاحب الامر مراکز تصمیم ساز حاکمیت، می شود از چشم انداز نگران کننده بحران های ویرانگر عنقریب پرده بر انداخت. بحران هایی که در پی اقدامات توسعه طلبانه و تنش آفرین مبتنی بر غارت اموال مردم و هزینه از جیب زحمتکشان کشور در آینده نه چندان دور، جامعه ما را درگیر خود خواهد کرد. اندکی گردش و مطالعه مجازی در اتاق های چندلایه فرماندهی، جغرافیای تصمیمات توسعه طلبانه نظامی و عملیات های تخریبی پیدا و پنهان سرهنگ های سیاست ایران در طی چهل سال گذشته، مهندسی انتخابات ساختگی و خصوصا در سویه رفتارهای آنها در تحولات آتی؛ می تواند تصویر و مختصات روشن تری از این اهداف خطرناک و بحران های فقرآفرین ناشی از آن را به نمایش بگذارد.
اهداف پیدا و پنهانی که روشن شدن آن می تواند تهدیدات در کمین کشورمان را برملا ساخته، هشداری باشد برای تصمیمات و مناسبات نیروهای متعهد، آزادی خواه، عدالت طلب و صلح جوی کشور که به هوش باشید، فردا دیر خواهد بود.
در مقاله قبلی نگارنده نقش سرهنگ های سپاه در مهندسی انتخابات مجلس و آینده آن تبیین شده است و حالا در ادامه:
* با شروع چهل سال دوم جمهوری اسلامی، سپاه پاسداران خواب های جدید خود را در قالب برنامه “چله دوم انقلاب اسلامی” تعبیر کرده است.
خواب بلند و بالایی که قسم اداری سازمانی جدید آن با مهندسی انتخابات مجلس و چیدمان پایه های قدرت استارت خورده است، خوابی که نه تنها بالاتر از وظیفه یک سازمان نظامی حکومتی یک کشور بلکه در ابعاد جهانی معنا می شود، اهدافی که بیش از چهل سال با سرمایه گذاری و سازماندهی سپاه پاسداران در پایگاه های خود در بدنه حاکمیت، در زیرساخت های اقتصادی، سازمان های مسلح کشور و نیز در پایگاه ها، نیروهای فکری، نظامی و شبه نظامی خود در کشورهای هدف ریل گذاری کرده و بنیادهای آن را پی ریزی کرده است.
اگر چه بلحاظ وسعت آن، پیش برد این اهداف بلند مستلزم یک حکومت جهان گستر هست، اتفاقا سپاه‌پاسداران نیز مدتهاست که در یک هویت سیاسی، ائدئولوژیک و نظامی گسترده تر از یک سازمان نظامی حضور یافته و در یک کلام به تنهایی یک حکومت مذهبی توسعه طلب تمام عیار هست که هم اکنون با سیطره بی منازعه بر کلیه ساختارهای حکومتی، نهادهای سیاسی، نظامی، مالی، اجتماعی و فرهنگی کشور در قامت یک نیروی اسلامی جهان گشا ظاهر شده و مدعی برقراری “تمدن اسلامی در کل جهان” است.
بطوری که دکتر جلال دهقان فیروزآبادی در تبیین آن در شماره ۸۹۶ هفته نامه صبح صادق، ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ می نویسد:
(« جمهوری اسلامی ایران (تو بگو سپاه پاسداران ) براساس آموزه‌های دینی، قرآنی و اسلامی در پی برپایی تمدن نوین اسلامی است؛ تمدنی که باید مقدمه پدیده‌ای به نام «ظهور» باشد؛
بنابرین ناگفته پیداست که هدف خیز اخیر سپاه پاسداران در چشم انداز نزدیک کسب قدرت نظامی هسته ای، تعیین جانشینی رهبری و قبضه کامل قدرت خواهد بود.
* در این میان رهگیری سیاست راهبردی “نه جنگ می شود و نه مذاکره خواهد شد” که رهبر نظام طی سخنانی در هشتم ماه رمضان ۹۸ در حضور سران قوا و فرماندهان نظامی اعلام کرد؛ معلوم می شود که این یک شعار ساده نبوده بلکه کلیدواژه و رمز اهداف بلندی هست که در صورت اجرایی شدن دردسرهای بزرگی را برای کشور رقم خواهد زد.
رهبر جمهوری اسلامی بعد از رویگردانی از حل اختلافات فی مابین حکومت ولایی و آمریکای جهانخوار از طریق میز مذاکره و بازی های پشت پرده با اصطلاح “پنجه آهنی آمریکا از زیر دستکش های مخملی آن پیداست” به آن نقطه پایان گذارد و تحت فشارها و برنامه های استراژیست های سپاه پاسداران تدبیر دیگری اندیشیدند، “تدبیری مبتنی بر تحکیم اقتدار سیاسی، اقتصاد مقاومتی و گسترش تسلیحات نظامی”.
تدابیری که اخراج اصلاح طلبان متمایل به آمریکا از بدنه نظام، تغییرات لازم در ساختار قدرت، مماشات با گروه برجام و عقب نشینی مرحله ای از تعهدات آن از مولفه های مهم آن می باشد. یعنی نه اصلاح امور که خرید فرصت برای بارگذاری سیاست فوق روی زیر ساخت های اقتصادی و فنی و تکنولوژیکی، تسلیحات نظامی، موشک های دوربرد، تجهیزات هسته ای و ماهواره ای می باشد.
ظاهرا این برنامه در سه سطح هدف گذاری شده است
۱- حذف احتمالی پست ریاست جمهوری،
۲- حذف نهادهای موازی و متمرکز کردن حکومت،
۳- پیش بینی و پایه ریزی بنیادهای اقتصادی و نظامی مکمل برای تولید سلاح های دوربرد و هسته ای تا قبل از انتخابات آمریکا.
جدیت این موضوع به حدی هست که ترور علنی و آشکار سردار سلیمانی از سوی ایالت متحده و اعلام رسمی و تحریک آمیز آن از سوی ترامپ و حمله های متوالی اسرائیل به مواضع نیروهای ایرانی در سوریه و عراق هم نتوانست در حفظ آن خدشه وارد کند.
