اعتراضات داخلی و بین المللی علیه حکم اعدام توماج صالحی ادامه دارد. امیر رئیسیان وکیل توماج می گوید هنوز درخواست فرجام خواهی نکرده است، جعفر پناهی روایتی از دیدار سال گذشته خود با توماج منتشر کرده و به نقل از او نوشته است که در زیر شکنجه صدای شکستن پا و انگشتان دستش را می شنیده است. در بسیاری از شهرهای جهان تظاهرات اعتراضی در جریان است.
امیر رئیسیان وکیل توماج صالحی می گوید هنوز درخواست فرجام‌خواهی نکرده است. وی در شبکه ایکس تاکید کرد «هیچ اتفاق جدیدی» در پرونده موکلش نیفتاده و هنوز او درخواست فرجام‌خواهی نکرده است. آقای رئیسیان عفو موکلش را که در برخی شبکه‌ها منتشر شده، تکذیب کرد و افزود او باید شامل عفو می‌شد. او گفت: «همه حرف ما این است که علیرغم اینکه در زمره مشمولین عفو ۱۴۰۱ بوده است اما نه تنها عفو نشده بلکه حکم اعدام صادر شده است.»
جعفر پناهی حکم اعدام صادر شده برای توماج صالحی، رپر معترض را «قرون وسطایی» خواند و نوشت: «وظیفه من و تو است که با انفعال خود، قلب پسر ایران را نشکنیم.»
او نوشته است در دیدارکوتاهی که با توماج پس از آزادی از زندان داشته او گفته که چند ماه اول که بازداشت شده «روزی ۱۲ ساعت زیر شکنجه بوده» و «صدای شکستن پا و انگشتان دستش» را می‌شنیده است. جعفر پناهی، که خود با محکومیت و زندان رو به رو شده است در اینستاگرام خود بخشی از سخنان و ترانه‌های اعتراضی توماج صالحی را منتشر کرده که در آنها از «سکوت» و «بی‌تفاوتی» به ظلم انتقاد شده است.
جعفر پناهی نوشته آبان ماه سال گذشته و پس از اینکه توماج صالحی چند روزی بوده که از زندان بیرون آمده بود و برای درمان از اصفهان به تهران آمده بود، با او و محمد رسول‌اف، دیگر فیلمساز معترض دیدار کرده است. جعفر پناهی درباره این دیدار نوشت: «دیداری کوتاه داشتیم. لبخند بر لب و روحیه بالا داشت. از هر دری سخن به میان آمد. تا آنکه به ورزش رسید. سکوت کرد. دو باره با لبخند گفت: «تنها ناراحتیم در زندان این بود که چند ماه اول نمی توانستم ورزش کنم. وقتی گرفتنم دوازده ساعت زیر شکنجه بودم. چون قبل از دستگیری ورزش بوکس می کردم تحمل درد را داشتم. ولی آنها آمپول می زدند که بیهوش نشوم و درد را بیشتر حس کنم. صدای شکستن استخوان های پا و انگشتان دستم را می‌شنیدم»
جعفر پناهی شرح داده که چطور آن زمان او و محمد رسول‌اف، تحمل شنیدن حرف‌های توماج و آنچه بر او گذشته را نداشتند اما خوشحال بودند که توماج صالحی، «با خنده زیبایش روبه روی آنها نشسته است و آزاد است.» آزادی که دوام چندانی نداشت.
توماج صالحی ۱۲ روز بعد از آزادی به قید وثیقه، به دلیل اظهار نظر علنی درباره بازداشت خشونت‌آمیز خود و شکنجه شدن در زندان دوباره بازداشت شد.
علی مجتهدزاده وکیل دادگستری در شماره امروز روزنامه اعتماد نوشت: «من هم مانند بسیاری از همکاران حقوقدان خودم معتقدم این حکم می‌شکند، اما باید به این پرسش پاسخ داده شود که هزینه‌های غیر قابل جبرانی که از رهاورد یک چنین احکامی در عرصه داخلی و خارجی ایجاد می‌شود چگونه جبران پذیر خواهد شد؟» آقای مجتهدزاده در ادامه نوشت که این حکم، بازخوردهای فراوانی را در فضای عمومی جامعه پیدا کرد و «افکار عمومی ایرانیان» را با پرسش‌های بسیاری روبه رو ساخت.او معتقد است که «مردم از خود می‌پرسند چگونه است حکمی صادر شود که اکثریت جامعه وکلا و حقوقدانان کشور آن را بر خلاف رویه‌های حقوقی و قانونی کشور ارزیابی می‌کنند؟»
مجله رولینگ استون که یک مجله موسیقی بین المللی است در واکنش به حکم اعدام توماج صالحی نوشت: حکم اعدام توماج صالحی، واقعیتی که ایرانی‌ها ۴۵ سال هر روز با آن روبه‌رو هستند
شبکه ایکس متعلق به توماج صالحی از واکنش مجله موسیقی «رولینگ استون» به حکم اعدام او خبر داده است. شبکه ایکس آقای صالحی به نقل از رولینگ استون که مجله‌ای مشهور در زمینه موسیقی است، نوشته است که تصور حکم اعدام یک هنرمند «رپ فوق‌العاده با استعداد» به‌دلیل موسیقی سخت است. به نوشته این مجله: «این واقعیتی است که ایرانی‌ها ۴۵ سال است هر روز با آن روبه‌رو هستند.»
اعتراض ها در خارج از کشور
اعتراض های ایرانیان خارج از کشور به حکم اعدام توماج صالحی در بسیاری از شهرهای خارج از کشور ادامه دارد. در شهرهای کلن، برلین، هامبورگ، دوسلدورف، سیدنی و برزبین (استرالیا)، لندن، ژنو، پراگ، استکهلم، مالمو، مونترال، ونکوور، واشنگتن، نیویورک، سانفرانسیسکو، و چندین شهر دیگر در اروپا و آمریکا، تظاهرات اعتراضی علیه این حکم برگزار شده است.
من این کامنت را می گذارم بدون اتهام زدن به هیچ گروهی، ولی خود قضاوت کنید. هنگامیکه ایرانیان خارج از کشور تظاهرات برای پشتیبانی توماج و اعتراض به زندانی بودن و حکم اعدام او براه می اندازند، هواداران پهلوی یا پرچم اسراِئیل را می آورند یا شایع می کنند (به درست یا دروغ) که در این تظاهرات پرچم اسراِئیل در اهتزاز خواهد بود که می دانم به این دلیل بعضی ها به این تظاهرات نرفتند. بگذریم از شرم هواداری از اسرائیل، آیا این واقعا کمک به رژیم جمهوری اسلامی نیست؟ بگذریم از فرصت طلبی این داینسورهای تاریخی که اینبار (دوره ی زن ندگی آزدای) یکی از مهمترین شخصیتهایی که آنها و مکتبشان را نمایندگی می کرد، موثرترین شخصیت دست اندرکار شکنجه گری دوره ی پهلوی بود.