روز جهانی کارگر را با یاد و آرمان صدها کارگر به دارآویخته شده در ایران اسیر فاشیسم اسلامی سرمایه داران: با گرامی‌داشت محمدمهدی کرمی که ۱۷ دی ۱۴۰۱ به دار آویخته شد به همراه نیکاها، شادمهرها، کودک کار-محسن محمدپورها، محمد حسنی‌ها و مجیدرضا رهنوردها و پیش از آنها نوید افکاری، و رفیقش امین برزگر که در شیراز ربوده شد و به قتل رسید و عبدالله قویمی، کارگر از قلات که در صدرا به رگبار بسته شد… به‌سان روز اعلام مبارزه طبقاتی گرامی می‌داریم. و همراه با سعید کارگران می‌خوانیم:
«این بذرها به خاک نمی مانند
از قلب خاک می شکفد چون برق
روی فلات می گذرد چون رعد،
خون است و ماندگار است…»
و همراه با رزمندگان درپیشگاه مقاومت پرشکوهشان بر می‌خیزیم ومی‌ستاییم: زینب‌جلالیان‌ها، سپیده قلیان‌ها، وریشه مرادی‌ها، پخشان عزیزی‌ها، ماشاالله کرمی‌ها، پدر محمد مهدی کرمی، و همراه با رضا شهابی‌ها، توماج صالحی‌ها، حسن سعیدی‌ها، رسول بداغی‌ها،و یاران هم‌طبقه- فرهنگیان و معلمان- و داود رضوی‌ها، عباس دریس‌ها، رضا رسایی‌ها، منصور دهمرده‌ها، عباس (مجاهد) کورکوری‌ها، توماج صالحی، فرزند زاگرس وفلات… و صدها رزمنده‌ی اسیر، به همراه طبقه‌ای که هستی آفرین است و خود گرسنه و در زنجیر، بار دیگر در خیابان‌ها به مارش و رزم کارگری می‌پیوندیم. به همراه هزاران هزار رزمنده که نام‌های عزیزشان درمثنوی‌ها نمی‌گنجند…
ایران در این روز تاریخی و باشکوه، متفاوت‌تر از سالهای پیش، به نمادی از تسخیر خیابان‌ها و میدان‌های تبدیل می‌‌‌شود، بامنشور برابری و سوسیالیسم با برافراشتن پرچم و پلاکاد در خیابان و کوه و زندان، به اعلام حضور و سازمانیابی، رهایی همه‌‌ی مردمان زیر ستم مناسبات طبقاتی را نوید می‌دهد.
روز جهانی نیروی کار، به کارگران شورایی و پا خاسته: اسماعیل بخشی‌ها و رفیقان‌ش در مجمع نمایندگان کارگران هفت‌تپه و کانال مستقل اشان و پولادکاران و زمین کاوان مس و طلا و آهن و… به‌کارگران نفت و گاز و بازنشسته‌گان، زنان کارگر،کودکان کار، کولبران و تهی دستان و به پاخاسته‌گان سیستان و بلوچستان پرنوید و پیروز باد.
سال خیزش کارگری در پیش است، دگرسان و دگرگون، سالی که از هم اکنون از بهارش پیداست.
عباس منصوران
اول ماه می ۱۴۰۲/۲۰۲۴
سه تشکل شناخته شده: کارگران و فرهنگیان ایران در قطعنامه مشترکی روزکارگر را جداگانه تبریک گفته اند .
۱- شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران
۲- سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۳- اتحادیه آزاد کارگران ایران
و ازطرفی دیگر۴ گروه شناخته شده دیگربا بیانیه جداگانه دیگری به استقبال اول ماه می رفته اند .
۱- سندیکای کارگران نیشکرهفت تپه
۲- گروه اتحاد بازنشستگان
۳- کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
۴- کارگران بازنشسته خوزستان
چه اختلافی بین آنها موجود است واشکال کارکجاست که تشکل های فوق نمی توانند بطورمشترک اطلاعیه واحدی منتشر کنند؟؟
ممنون می شوم اگردوست یا رفیقی توضیح دهد.آنها که روشنفکران خارج نشین نیستند.با سپاس
و مگر قبول نداریم که:
چاره رنجبران وحدت و تشکیلات است!
تا که از روز ستمکار برآرند دمار!