سنت کوه نوردی در ایران پیوند نزدیکی با مبارزان سیاسی و عنصر مبارزاتی دارد. زنده یاد پرویز بابایی از همان بدو ورود خود در عرصه کار چاپ و چاپخانه به وقت نوجوانی با اسم کوه و کوه نوردی آشنا شد و متوجه گردید که تمام کارگرانی که دارای شور و شرر مبارزاتی‌اند، برای کوه و کوه نوردی منزلتی خاص قائل هستند و او هم خیلی زود به جمع آن‌ها اضافه شد و از این زاویه بود که پرویز بابایی به عنوان یک مبارز همواره به کوه و کوه نوردی بها می‌داد و در قبل از انقلاب یکی از کوه نوردان مطرح در جمع مبارزان بود.
سال‌ها قبل یاران و همنوردان کرجی پرویز در دره «وسیه» منطقه‌ی حصار کرج، پاره سنگ بزرگی را به سبب ارجمندی‌اش به نام او نشانه گذاری کرده بودند و آن مکان را که محل اتراق بود به نام «تخت پرویز» می‌خواندند.
به پیشنهاد یکی از دوستان و یاران همراه قرار شد که روز جمعه چهارم خرداد ۱۴۰۳ برای یاد کرد ایشان و پاس‌داشت بیش از هفت دهه کوه‌نوردی در یک برنامه‌ی دسته جمعی از «تخت پرویز» دیدن کنیم و یاد پرویز را هم در این برنامه جمع زنیم به همه مبارزان قدیمی که از رفقای پرویز بودند. کسانی چون سعید کلانتری، علی پاینده، صفایی فراهانی، اسکندر صادقی نژاد و…
این برنامه کوه‌پیمایی با حضور یاران و همنوردان انجام شد و جمع با حضور در دره وسیه به کوه پیمایی پرداختند و در مکانی که در ذهن و زبان یاران پرویز که به «تخت پرویز» نشان شده بود، حاضر شدند و با شور و شعف و ایمان به راه پرویز بابایی مورخ، پژوهشگر، مترجم و… متحد و استوار گام برداشتند و به خواندن سرود و گفتن خاطره و سخنرانی پرداختند.
پویندگان راه آزادی و سوسیالیسم
