جمهوری اسلامی از آخرین شکست وسیع در انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی و مجلس “خبرگان رهبری” کمر راست نکرده است که کشته شدن رئیسی، برپائی نمایش انتخابات دیگری را به رژیم تحمیل کرده است. رژیم اسلامی در دو انتخابات قبلی ریاست جمهوری و مجلس متحمل شکست فضاحت باری شد. رژیم میداند اینبار شکست مهلک تر است. خامنه ای تلاش دارد به کمک باندهای فاسد و جنایتکار درون حکومتی موسوم به اصلاح طلبان و میانه روها، با ایجاد یک دو قطبی کاذب و یک سری وعده توخالی، بدرجه ای جامعه و بخش های ذینفع را پای بازی انتخابات بکشاند. هدف این سیاست که فی‌الحال صحنه را با شش کاندیدای امتحان پس داده و آدمکش چیده اند؛ گرم کردن تنور یخ زده انتخابات برای جبران عدم مشروعیت فرمال حقوقی است. بار دیگر باندهای متفرقه درون حکومتی حول خامنه ای برای بقای نظام و علیه روند انقلابی در جامعه به صف شدند.
اما این سیاست ها در روز خودش شکست خوردند. تابوت “اصلاح طلب و اصولگرا” سال ٩۶ دفن شد. جامعه روی ریل سرنگونی و تغییر انقلابی است. جامعه عوض شده است، نسل جدید و آگاهی پا به صحنه سیاست گذاشته است که بدواً از اصلاح طلبی عبور کرده است. زنان با قامتی بزرگ و انقلابی علیه حجاب اسلامی و آپارتاید و حکومت مذهبی بمیدان آمده اند و از امر برابری کوتاه نمی آیند. طبقه کارگر و اعتراض بیوقفه کارگری که موتور کلیه اعتراضات در جامعه است، مدتهاست علیه فقر و بردگی و استثمار فریاد میزند. اصلاح طلبان بسان عقب مانده های سیاسی می‌مانند که بنا به منافع مشترک شان با خامنه ای و نظام اسلامی، تلاش دارند تاریخی را بازسازی کنند که سپری شده است.
اردوی انقلابی اما در سیمای این جنایتکاران ترس و عدم اعتماد بنفس را مشاهده میکند. جامعه مثل بمب ساعتی است، رژیم بشدت درهم ریخته و تضاد منافع باندهای درون حکومتی جنگ و رقابت شان را تشدید کرده است. همه آنها نگران سرنگونی اند و برای بعد از خامنه ای خود را آماده می کنند. رژیم این بار شکست فجیع تری را متحمل خواهید شد. انتخابات برای بالائی ها قرار است به این معضلات جواب مقدماتی بدهد. برای جامعه و اردوی انقلابی اما هشیاری سیاسی برای مواجهه با اتفاقات غیر مترقبه، به شکست کشاندن طرح و سیاست خامنه ای و کل رژیم در نمایش انتخابات، استفاده از هر فرصتی برای ضربه زدن و عقب راندن حکومت اسلامی صورت مسئله است و نه خود “انتخابات”.
روشن است که اینبار هم نه تنها در مضحکه تقسیم قدرت و ثروت میان باندهای متفرقه سرمایه دار و جناح های حکومت شرکت نمی کنیم بلکه بطور فعال برای تحمیل شکست بزرگتری به جمهوری اسلامی تلاش می کنیم. در فرصت باقیمانده علیه این نمایش با ابتکارات مختلف فعالانه تلاش کنیم و در روز “انتخابات”، با عدم شرکت گسترده بساط مضحکه “انتخابات” را برسرشان خراب کنیم. بزرگترین بلوک رای جامعه ایران “نخواستن جمهوری اسلامی است”!
شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست، کارگران و مردم آزادیخواه ایران در داخل و خارج را به مبارزه ای گسترده علیه “انتخابات”، سیرک جنایتکاران اسلامی، فرا می خواند. تحمیل یک شکست قاطع دیگر به جمهوری اسلامی، موقعیت شکننده امروز رژیم را شکننده‌تر و شرایط را برای تعرض انقلابی مهیاتر می کند. جامعه انتخابش را کرده است: جمهوری اسلامی نمی خواهیم! حجاب و آپارتاید نمی خواهیم! فقر و فلاکت نمی خواهیم! سرمایه داری نمی خواهیم!
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی!
زنده باد آزادی! زنده باد سوسیالیسم!
۲۵خرداد ١۴٠٣ – ۱۴ جون ٢٠٢۴
امضاها: اتحاد سوسیالیستی کارگری، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت) و هسته اقلیت.
رفقا! به من بگویید وقتی از “اردوی انقلابی” صحبت می کنید عینیت آن را در کجا، در کدام محافل و حرکت های کارگری ایران می توانم جست و جو کنم؟ سنگرهای شما در کجای ایران قرار دارد؟ موفق به انجام کدام جنبش مردمی، اعتصاب، تجمع و … شده اید؟ زمان برافراشته شدن پرچم شما کی فرا می رسد؟ متاسفانه جنبش چپ ایران بعداز نزدیک به نیم قرن!!! هنوز اندر خم همان کوچه ی نخست است!
خود محوری و سکتاریسمی که ارثیه ی دوران ایلیاتی است( با وجود ده ها سال مقیم فرنگ بودن، هنوز، حداقل دموکرات نشده اید!) مانع تشکیل نه تنها امر وحدت در بین شما نشده است حتا موفق به تشکیل یک جبهه ی واحد مردمی نشده اید! با توجه به اینکه هر شهروند عامی و هر عمه خانمی که پای شبکه های وابسته ی خارجی می نشیند، انسان تفوق و نفوذ نیروهای راست جهانی را در خانه های مردم به راحتی متوجه می شود! درغیبت یک آلترناتیو مردمی قوی که توانایی ذره ای اعمال هژمونی داشته باشد، بعد از سرنگونی ج.ا کدام کفه را سنگین تر ارزیابی می کنید؟ جبهه متحد چپ انقلابی مردمی