تعدادی از دستیاران رشته‌ی زنان و زایمان در دانشگاه علوم پزشکی شیراز در نامه‌ای به رئیس این دانشگاه گفتند که به خاطر کشیک‌های سنگین و فشار کاری زیاد به طور دسته‌جمعی از این رشته انصراف می‌دهند.
آنان دلیل این اقدام خود را «پیشگیری از خسارت‌های جسمی و روحی احتمالی و احتمال خودکشی دستیاران» اعلام کردند.
در سال‌های اخیر، آمار خودکشی در میان دستیاران پزشکی و پزشکان در حال گذارندن طرح، به‌شدت افزایش داشته است.
دستیاران پزشکی، رزیدنت‌ها دانشجویانی هستند که دوره هفت یا هشت‌ساله پزشکی عمومی را تمام کرده‌اند و پس از آن در صورت ادامه تحصیل، می‌توانند در آزمون‌های تخصصی دستیاری شرکت کنند. دوره‌های دستیاری معمولاً چهار سال طول می‌کشد. آنها گاه مجبورند نوبت‌های کاری طولانی‌مدت تا ۷۲ ساعت را تحمل کنند. اوضاع وقتی وخیم‌تر می‌شود که بدانیم دستیاران در ابتدای دوره تعهدنامه‌ای را امضا می‌کنند که به موجب آن، اگر نتوانند دوره خود را تمام کنند باید به‌عنوان خسارت دو برابر هزینه تحصیلشان را پرداخت کنند.
به گفته بابک شکارچی، معاون آموزشی و پژوهشی سازمان نظام پزشکی ایران، دستیاران و پزشکان طرحی برای این کار پرفشار، هشت تا ۱۱ میلیون تومان در ماه حقوق می‌گیرند.
نویسندگان نامه انصراف، خود را «دستیاران ورودی سال ۱۴۰۲ رشته‌ی تخصصی زنان و زایمان دانشگاه علوم پزشکی شیراز خوانده‌اند». آنها نوشته‌اند که پس از گذراندن بیش از ۸ ماه از سال اول دستیاری و با وجود تحمل سختی‌های فراوان و کشیک‌های سنگین تصمیم به انصراف گرفته‌اند.
کسانی که انصراف داده‌اند رزیدنت‌های رشته‌ی زنان و زایمان در بیمارستان‌های آموزشی حضرت زینب (س)، نمازی و شهید فقیهی شیراز هستند که از جمله به «تصمیم غیرکارشناسی» مقام‌های دانشگاه در راستای افزودن بیمارستان حافظ به بیمارستان‌های آموزشی تحت پوشش دستیاران زنان و زایمان، معترض‌اند.
