اگرچه ما احساس ذهنی و پوشیده ای نسبت به خدا و وجودش داریم در برابر آن اما، جایگاه بسیار بلند بالا، نمایشی و یک تنه ی خامنه ای می باشد که براستی شگرف، فرازمینی و بهتراست بگویم خدائی است. چراکه چنین برتریگزینی و ارزش دهی فرانسانی به یک فرد حالا هرچه می خواهدباشد، نه که با فرهنگ زمانه ی پویا و جستجوگر امروزین ما نمی خواند، که قرن هاست انگیزه ی مبارزه طبقاتی کارگران برای بدست آوردن فرهنگ نوع انسانی طبقاتی، برابر و مدرن الگو زندگی بوده، و پیوسته برعلیه ساختارهای اجتماعی چنددست و نابرابر “سرمایه گر” با همه ی وجود جنگیده، و کارگران جهان هرگز اینگونه برتریخواهی های دینی و قلدری های فردی و سرمایه سالارانه را با چشم اندازهای خردورزی و توان انسانمدارانه ی جهانیان کارمزد نیز دیری ست که خوانائی نداشته و ندارد و برای پیشبرد بهتر و بدست آوردن هرچه بیشتر حقوق بشر هر کارمزدی در سراسر جهان سرمایه تلاش و مبارزه می کند.
شگفتا که ولایت در قانون اساسی این ارج و گنج زمینی را بنام خدا و رسول برای خویش یافته و گرفته، و همو همین ساختار زن ستیز، نسل کش، فاسد، انگل، چپاولگر و سراپا درهم فروریخته اقتصادی کشور را یک تنه و باندی راهبری کرده، و بی پرواترز از پیش همه ارزش های مالی و جانی و انسانشمول را ویرانتر می کند و دم عدالت اسلامی می زند. در حالیکه برکسی از کارمزدان پوشیده نیست که رژیم بشکل آشکار اهداف اش در راستای مطلق بهره کشی انسان از انسان بوده، و پیوسته بسود سرمایه سالاری تبهکار داخلی و جهانی در تکاپو می باشد.
و بدتر از همه هم و غم او، نه در مسیر منافع و بهبود شرایط زندگی کارمزدان که نبوده هیچ، بل یکراست در خدمت به خصوصی سازی های خویشان، هموندان، و همچنین یک تنه های خلافتی و وابستگان نهادهای ملائی و مُکلائی و سپاهی و بازاریان و صاحبان سرمایه های باد بدست آورده و البته پشتیبان آقا بوده، و جز این نیز نبوده و نیست. این زنجیره های بهم بسته و وابسته ولائی همیشه برای سود بیشتر و انباشت کلان آن در حال ستیز باهم بوده و همچنان هستند که دشمنی و جنگ های شان نه برای به اصطلاح خدا و خلق خدا، که تنها برای خویش است و هر از آنان بی گمان برای دستآوردهای بادآورده ی خویش، نیاز بقدرت و ازینرو تصرف فرمان سیاست و اقتصاد ولائی دارند که باهم سر سفره ولایت می باشند. و ناگزیر هر باند و مافیائی در دور خود سعی در نزدیکی به سفره ی رهبر و خلافتگاه او دارد ولی همزمان و همیشه هر جناحی و منافع شان در برابر هم چنین ایستاده و در ستیز سازش ناپذیر بوده، و هریک از دوستی ها، ائتلاف ها و همکاری های شان نه پایدار که جز مقطعی و نا استوار از همدیگر نبوده، و بفرمان رهبر همه ی ناخوانان و ناسازگاران ریاست جمهوری ها و وزرای شان آنگونه که ما می دانیم یا محکوم به خفگی و خانه نشینی شده، و یا چنانکه می دانیم چنانچه آرام نگیرند و سرفرونیاورند یا کشته شده و یا همچون تنی چند از آنها بسان اشغال بدورریخته شده اند.
بخش بزرگی از اقتصاد کشور در زیر اراده ی قاچاق کلان سپاهی ـ بسیجی ست و یا در دست اقتصاد بازاری می باشد که همگی پشتوانه ی همدیگرند و گردانندگان اقتصاد و طرح های سپاهی و وابستگان به باندهای رهبریند و همه در همین حلقه های بهم پیوسته هستند و یا برای هرکدام از باندها و مافیاهای هربخش، و گروه های هرکدامشان داشتن تضمین ملاین پایه ای بوده و هست، و خامنه ای درین سه دهه ی فرامانروائی مطلق و چندش انگیزانه خویش با وعده های پوچ و ریاکارانه همیشه، سر مردم ساده دل را شیره ی دینی مالیده، و شکم خالی، و دست و پشت شکسته کارگران، زنان، جوانان و توده های ناامید را برای سیرکردن و یا درمان رومانتیک آنانرا به این اقوام پلید و دینگرا دروغگو، دین فروش و هرزه سپرده است. و تازه هیچکس از ما زندگی برباددادگان نمی داند دارائی های خود رهبر و یا فرزندان و… چقدر و چه سان است و اندکی آگاهی از آنها توهمی پوچ و خردستیزانه می باشد. در میان این قوم همه چیز فوق پنهانی ست و جائی برای شناخت مردمی ندارد. و در مجموع می توان گفت که آقای رهبر ثروت و سرمایه های کارگران و توده ها را بخواست خلافت اش به تنهائی در دست مافیای خویش باندورزانه می گرداند و آنگونه که می خواهد می چرخاند و کسی هم به چند و چون درونی و بیرونی این توان مالی کلان اقتصادی، سیاسی و … آگاه نیست. و فاجعه نیز در همین است!
و همزمان باید بدانیم که این رهبر برجسته جهان اسلام هیچگونه نیازی به رای، پشتیبانی و همکاری مردمی ندارد. چرا؟ چون وی بیاری چاه ها و شیرهای نفت بی صاحب و دیگر دارائی های کلان و زیر زمینی کشور ثروتمند ما خیال اش از اوج خروش ها، و گسترش خیزش های دادخواهی های گذشته و کنونی گرسنگان و بیدادرسان آسوده است و نمی هراسد و گوئی جوشش خشم و پیچش های اعتراض های سراسری آنان هرگز بگوش ولی خدا نمی رسد و چنین می نماید که کنش و واکنش های او در برابر همه ی بیدادها و فریادهای توده های کارگر و کارمزد و گرسنگان بجان آمده امری طبیعی ست و با ساختار او هم همخوانی دارد و از همینرو افکار او برای امروز و فردا آسوده و آرام است و وی هیچگونه جای نگرانی در این شرایط مرگبار مردمی برای خلافت او نمی بیند و بی گمان ندارد. اگرچه جایگاه ناخوان و پایگاه ناهنجار و والای وی در دنیای تهی و تباهشده ی ما، براستی همچون تف سربالائی ست بر صورت ساختار سرمایه سالاری دینمدار و اصل حقوق بشر که در پنها ی جهان زیر سلطه سرمایه و هموندان دینی آنهاست.
خامنه ای درین سه دهه بسیار برجسته و واقعی خودکامگی مطلق اش را در دست خویش داشته و به پیش می برد، و بی کم و کاست می توان چنین گفت که وی اراده تام، بی مانند و اداره کننده ی مطلق زندگی مرگبار ما و ویرانگر ریز تا درشت بودها و نبوده های فراوان زندگی ستیزمان می باشد. و بر پایه ی چنین توان شگرف و بی انتهائی ست که ای بسا می شود گفت که او براستی خدای دیدنی روی زمین ما در ایران هست و در آن هم جای هیچ گمان بی هوده و امامت ستیز نباید وجود داشته باشد که وی ولی فقیه مطلق، حق بی چک و چانه مطلق دارد که سرکوبگران، مزدوران و پادوهای باجگیراش را خود و با سلیقه یکتای خویش برگزیند و همیشه هم چنین بوده و تا پابرجائی این ساختار دین دولتی نیز نمی توان چشمداشت ناچیزی برای دگرگونی های پایه ای، ضروری بی شمار، دریافت حقوق اجتناب ناذیر و حیاتی از رژیم داشت و بهمینرو می بایست پدیرفت که ولایت آغاز و پایان همه برگزینی ها و کانون سنجش تک تک تصمیمگیری های کوچک و بزرگ امروز و آتی باشد و دردا که اینگونه بوده و می باشد.
و این در حالی ست که از خودشیفتگی و خودکامگی رهبر بیش از سه دهه گذشته و و پیوسته ازین بساط خلافت واپسگرا و ساختار سیستماتیک و خشونتورز آن خون، اعدام و مرگ می بارد. و هریک از ما برای رهائی از ستم و سرکوب دین دولتی، و یافتن فرصت زندگی برای خود، زن و بچه ها و آیندگان مان همچنان هیچ دریچه ی امیدی وجودندارد و ما همچنان دچار بلای مرگبار ساختار امامت مطلق مانده، بوده و ناگزیر به رفتن پای صندوق های مسخره و نمایشی رای گیری می باشیم. رای دادن به خودکامگی ایکه در توان ویرانگری های او همین بس که بگوئیم و می بینیم که در ساختار سرمایه سالاری این خدای روی زمین که خامنه ای باشد، دیگر نان و آب کافی هم میلیون ها انسان کار و تلاش ندارند و این رهبر کبیر هنوز کک اش هم نمی گزد و بگفته ی خودش وی در حال شتاب بسوی فتح قله هاست.
ما یکبار برای همیشه باید بدانیم، بپذیریم و هرگز هم فراموش نکنیم که این کانون قدرت مطلق هیچگونه وابستگی نه به ما و نه به برگزیدن این یا آن نماینده انتخابی مردم ندارد، و نخواهدداشت. چون تا بوده و بوده ولایت و دین دولتی او آغاز و پایانه های هر انجام و سرانجامی ست و تنها اوست؛ اوست که طبق قانون ولایت دینی می تواند تصمیم بگیرد، چون خرد کامل الهی دارد! و حق ویژه نمایندگی خدا بر روی زمین را یکجا پاس مدارد! و از همینرو بی هیچ ردخوری یگانه کسی ست که مصلحت نظام، ایران و زندگی بربادداددگان خود را یکدست دارد! و خوب هم می داند و اهداف آنانرا شناخته و پیوسته پی می گیرد! مگر غیر ازین بوده و یا هست؟ وزینرو نیز تنها اوی خامنه ای ست که می باید و حق اش را هم دارد که پادوی فرمانبرداراش بنام رنیس جمهوری آتی را برگزیند که برگزیده و همیشه برگزیده ها را می گزد و می بندد و می کشد. همه می دانیم که تاکنون چنانچه در گزینش خویش دچار اشتباه برگزینی شده باشد که ظاهرن شده، یا هرکسی را ناخواسته پذیرفته، پس از چندی کشته و یا همچون دشمن و اشغال بدور ریخته و بس! از اینرو با بالا رفتن و پائین آمدن شمار رای دهندگان جابجائی ناچیزی هم در راستا ساختار موجد متصور نیست.
درد بی درمان و مرگزای ما درین زمانه بی آبرو و مرگبار این است که توهم و ذهن” وامانده فردی ـ دینی یک شخص، و در راستای برپائی آن ساختار فاشیستی، ضدبشری، زن ستیز و مردسالار ولائی اش آن بنام خدا قلدرانه و حق مدارانه، دربرابر توان، دانش اجتماعی و خردجستجوگر انسانی ایستاده و فرمانروائی خودکامه مطلق خود را بنام خدا و به قیمت نان و جان میلیون ها قربانیان به پیش برده و می برند. آیا کافی نیست؟ آیا ما تا بدین مرز خونین خوشبین و نادانیم و هنوز فکرمی کنیم که امیدی به دگرگونی مردمی رژیم هست؟ نه ما هرگز فراموش نکرده و دیگر فریب صندوق رای را نمی خوریم. تنها راه رهائی ما، از مسیر مبارزه اجتماعی طبقاتی کارگران و زنان و جوانان و همه ی بیدادزگان سرمایه سالاری و دینمداری یاور آن می گذرد و تنها سرنگونی ولایت، دگرگونی می سارد. همین!
بهنام چنگائی چهارشنبه سیزدهم تیر ۱۴۰۳
