آنچه مطا لعه می کنید ترجمه مقاله ای است که در سایت دویچه وله درج گردیده است. علیرغم اینکه مقاله کوتاه هست اما چون بازگو کننده نتایح مثبت عکس العمل به موقغ و همه جانبه مسئولین یک کشور با امکانات محدود می باشد،می تواند گویای این موضوع باشد که امکان جلوگیری از قاجعه ای که اکنون بسیاری از مردم جهان با آن روبرو هستند وجود داشت وبطور مشخص اگرسردمداران جاکم بر ایران بجای نسبت دادن آن به توطئه وتبلیغات علیه رژیم و منحرف نمودن اذهان مردم ار خطرات شیوغ ویروس کرونا، بحای سرکوب کردن درخواستهای مختلف آگاهان به امور پزشکی و درمانی و… برنامه ای متفاوت در پیش می گرفتند ما شاهد جان باختن هزاران انسان در ایران نبودیم.
ویتنام یک همسایه پر جمعیت چین است. سیستم بهداشت و درمان آن خیلی قوی نیست و کشور فاقد سرمایه لازم برای مبارزه با ویروس است. با این وجود، میزان آلودگی در ویتنام پایین است. چرا؟
دامنه ویروس کرونا در اروپا با وجود ۱۰۰۰۰کیلومتر فاصله از مبدا آن چین،غوغا می کند. براساس آمار۳۰.۰۳.۲۰۲۰ سازمان بهداشت جهانی تنها در آلمان بیش از ۵۷۰۰۰ نفرآلوده شده اند و ۴۵۵ نفرجان باخته اند .
درویتنام که ۱۱۰۰ کیلومتر مرزمشترک با چین دارد طبق اطلاعات رسمی تا ۳۰ مارس فقط ۱۹۴ نفر آلوده شده اند وکشته ای هم نداشته است.
حتی اگربخواهبم این ارقام را با احتیاط درنظر بگیریم ، بازهم روشن است که ویتنام تاکنون مبارزه خوبی با کرونا داشته است.
چنین امری با اقدام قاطع دولت ویتنام امکان پذیر شد.
درحالی که این ویروس فقط در محدوده چین بود، سال نو جدید ویتنام هم از اواخر ژانویه شروع می شد. اما در همین مرحله اولیه ، نخست وزیر ویتنام، نگوین ژوان فوک در جلسه دولت، جنگ با کورونا ویروس را اعلام کرد.
وی هشدار داد طولی نخواهد کشید که ویروس به ویتنام می رسد. او اظهار داشت: «مبارزه با بیماری همه گیر به معنای نبرد با دشمن است»
بسیج در تمام جبهه ها
اما درنبود یک سیستم بهداشتی محکم وفقدان سرمایه لازم، چگونه باید جنگید؟
روشی مانند کره جنوبی، که در آن هزاران آزمایش انجام شد، به دلایل عدم توان ویتنام، غیر ممکن بود وحذف شد( در دستور قرار نگرفت). همچنین در زمینه مراقبت های پزشکی نیز محدودیت وجود دارد.
نگوین تان فونگ ، شهردار کلانشهر شهر هوشی مین که هشت میلیون نفر جمعیت دارد ، گفت که در شهر وی تنها ۹۰۰ تخت برای مراقبتهای ویژه وجود دارد پس مقابله با یک اپیدیمی غیر ممکن است.
بنابراین، ویتنام به قرنطینه دقیق و ردیابی تماس کامل افراد،و در واقع بسیار زودتر از چین که در آن منع رفت و آمد به عنوان آخرین چاره غیر قابل اجتناب پذیرفته شد، رو آورد.
در تاریخ ۱۳ فوریه یک کمون با بیش از ۱۰۰۰۰ نفر در نزدیکی هانوی بمدت ۳ هفته در قرنطینه قرار گرفت. این در زمانی بود که فقط ده مورد تایید شده درکل کشور وجود داشت.
فراترازاین، تماس افراد مبتلا در محیط زندگی به صورت گسترده ای مستند شده و می شود؛ نه مانند آلمان که فقط فرد بیمار و کسی که بطور مستقیم با وی در ارتباط بوده شناسایی می شود بلکه تماسهای دوم وسوم و چهارمین او نیز مورد شناسایی قرار می گیرد و محدودیت های تماس و تحرک این افراد تشدید می شود.
خیلی زود ، کسانی که از مناطق مشکوک و آلوده به ویروس کورونا وارد ویتنام می شدند ، موظف شدند بلافاصله پس از ورود به این کشور به یک قرنطینه ۱۴ روزه بروند. ازاوائل فوریه دانشگاه ها ومدارس نیز بسته شدند. درواقع ویتنام به جای فناوری پیشرفته پزشکی، روی پیشگیری و کنترل تمرکز نمود. بدین منظور از ارگان های امنیتی ، ارتش های مجهز که عموماً مورد احترام است و دستگاهی که به طور گسترده شاخه ای برای نظارت بر جمعیت می باشد، استفاده می شود. تقریبا در هر خیابان، هر چهار راه و هر میدان و هردهکده ارگانهای امنیتی و یا خبر چینهایی ازحزب کمونیست مستقر شدند.
ارتش سربازان خودرا دروضعیت جنگی به سمت کنترل مواد و بیمارستان های سیار سوق می دهد.
نظارت دقیق تا حد زیادی مانع این بود تا افراد خود سرانه کاری کنند ویا اقدامات دولت عملی نشود.
بطور نمونه خانم “ن” از کشور دیگری آمده بود وبا ۱۶ نفر تماس گرفته بود واگر چه آن ۱۶ نفر آلوده نشده بودند اما چون مقررات دولت و قرنطینه را نادیده گرفته بود تحت قوانین برایش پرونده تشکیل گردید. عکس العملهای اجتماعی موجب می شود تا شخص بیمار تابع مقررارت گردد.
تبلیغات جنگی
در جبهه تبلیغات، دولت به لفاظی جنگ متکی است بیان رزمی نخست وزیراینگونه بود که:
“هر مشاغل، هر شهروند، باید مانند یک قلعه برای متوقف کردن همه گیری باشد!”
مردم اگرچه با مشکلات بزرگی روبرو می شوند اما به توانایی خود برای ایستادگی در مقابل بحران ها افتخار می کنند.
کارل تایر استاد برجسته دانشگاه نیو ساوت ولز استرالیا در مصاحبه گفت :«تمام جامعه ویتنام بسیج شده است»
رسانه های تحت کنترل دولت یک کارزار اطلاع رسانی گسترده را آغاز کردند، وزارت بهداشت آهنگی دراینترنت گذاشت به نام شستن دست ها که به سرعت پخش آن فراگیرشد.
موفقیت پوسترهای به سبک تبلیغاتی جنگ کم نیست.
همه ساکنان کشور به طور منظم از هشدار وزارت بهداشت پیام های نوشتاری دریافت می کردند و مدام در مورد قوانین رفتاری مانند جلوگیری از تماس و شستن مرتب دست ها به آنها اطلاع رسانی می شد.
دامنه پذیرش
هیچ مطالعه تجربی در مورد این موضوع وجود ندارد، اما از مکالمات با ویتنامی ها و تصویری که در رسانه های اجتماعی پدیدار می شود،می توان چنین مشخص کرد: آنها افتخار می کنند که ویتنام درشرایط بحرانی نسبتا خوب عمل کرده است. بیشتر ویتنامی ها بااقدامات دولت موافق هستند.
معاون نخست روزیر بعنوان «جنگنده برتر» برعلیه کرونا شناخته می شودودر فیس بوک به عنوان “قهرمان ملی” ازاوتجلیل می شود.
ابنکه این موفقیتها بحساب دولتی نوشته می شود که آزادی وحقوق شهروندی را نقص نمود کمترباعث ناراحتی می شود. حتاکنترل دقیق وبیش از حد معمول نیز پذیرفته شده است.
علیرغم هزینه های اقتصادی ها تا کنونی که کشور را با دشواری مواجهه می کند ،بازهم مورد قبول مردم است.
طبق آمار دولت ، ۳۰۰۰ شرکت در دو ماه اول سال مجبور به تعطیل شدند. مجتمع های بزرگی مانند گروه وین به دلیل کمبود گردشگر ده ها هتل و استراحتگاه را بستند وکارمندان در آمد خودرا ازدست می دهند.
دولت ۱.۱ میلیارد دلار کمک اقتصادی درنظر گرقته است .
با اینحال مسئولین مالیاتی پیش بینی می کنند که بدلیل بحران درآمد مالیاتی فروپاشیده شود.بنابراین دولت ازطریق رسانه ها وپیامهای کوتاه خواهان کمکهای داوطلبانه مردم می شود ومردم نیز کمک اهدا می کنند،زیرا آنها به دولت ومبارزه با بحران باور دارند.
متن اصلی:https://www.dw.com/de/vietnams-kriegserkl%C3%A4rung-an-corona/a-52923517
