جهان سرمایه داری در مواجهه با همه گیر شدن ویروس کرونا در بحران ساختاری است، ترکیه نیز, ناتوان, در این هرج ومرج قرار دارد. سرنوشت این اپیدمی, سوسیالیسم نیست که سرمایه داری با کنترل آسانتر, بتواند از آن جلوگیری کند. گسترش این اپیدمی فاجعه ای بزرگ برای همه مردم و زحمتکشان خواهد بود.
از نظر ما چگونگی مبارزه با آن به شرح زیر است:
۱- کلیه بیمارستان ها و موسسات خصوصی باید در اختیار عموم قرار گیرد.
امروز دولت فقط بخشی از این وظیفه را انجام می دهد و همچنان اغلب امکانات پزشکی , خصوصی است. بیمارستانهای عمومی نیز حتی در ساختار بازار, هدفشان کسب درآمد است. برای اولین گام مبارزه با بیماری همه گیر , بازسازی و ملی سازی بیمارستان های عمومی, ضروری است.
۲- بانکها، تأسیسات و خدمات صنعتی نیز باید سلب مالکیت خصوصی شود.
این سلب مالکیت, باعث افزایش چشمگیر توانایی دولت در مبارزه با بیماری فراگیر خواهد بود. اما تلاش دولت سرمایه در کاهش هزینه ها برای جابجایی و انتقال آن به مسیر سود , تبدیل به بحران دیگری گردید. دراین شرایط باید از همه امکانات و منابع برای بهبود و محافظت از بهداشت عمومی استفاده شود.
۳- برنامه مرکزی را باید عملی کرد.
برنامه ریزی به معنای اراده سیاسی همه افراد زحمتکش جامعه است. این تنها راه مقابله با معضلات اجتماعی بصورت عقلانی است. شرکت همه نیروها برای پی ریزی شهرها، ساخت وساز، حل معضل مسکن، حمل و نقل و … , منوط به برنامه ریزی مرکزی میشود.
۴- در اسرع وقت , انستیتوی تحقیقاتی برای واکسیناسیون، درمان و کیت های تشخیص علیه ویروس کرونا باید ایجاد شود.
درترکیه نه واکسنی وجود دارد ونه می تواند دارویی برای درمان تولید شود. با این حال در صورت اقدام نیز تا چه اندازه کیت تشخیص دقیق خواهد بود و یا اینکه می توان اطلاعات مفید از آن بدست آورد , قابل تردید است. دانشمندان سوسیالیست ترکیه در این مؤسسات , اطمینان دارند که پیشرفت بسیار سریع در این امور، اولین اقدامی است که برای تمرکز اطلاعات در این انستیتوی تحقیقاتی , میتواند بوجود آید.
۵-خدمات پزشکی کاملاً رایگان در اختیار عموم قرار گیرد.
همه مردم ما باید به مراقبت های بهداشتی رایگان دسترسی داشته باشند. همه مردم تحت تأمین امنیت اجتماعی باید بدون قید و شرط با در اختیار داشتن ماسک و وسیله ضد عفونی کننده به صورت رایگان در برابر فاجعه همه گیر قرار گیرند. خدمات پزشکی نه تنها در مؤسسات پزشکی بلکه در هر منطقه، مدارس و محل های کار باید رایگان ارائه شود) سیستم خدمات درمانی در بیمارستان‌ها نباید مانند بازار با انگیزۀ سودورزی , بلکه با برنامه‌ای دمکراتیک اداره شود.
۶- اموردینی و دولتی از هم جدا شوند.
ارگان های دینی ترکیه در امور سوسیالیست ها دخالت نخواهند داشت. کسانی که در قرنطینه سالم سازی قرار گرفته اند و کسانیکه از مرحله شناسایی آزاد نگردیده اند با وظایف دینی جدا می شوند.
۷- برنامه ریزی قرنطینه ای یک وظیفه اجتماعی است.
برنامه های قرنطینه ای که مؤثرترین روش های مبارزه با بیماری همه گیر هست یک حرکت خود سرانه نیست بلکه به عنوان یک وظیفه اجتماعی و کار اجباری برای عموم است.
۸- رسانه ها برای توضیح حقیقت باز سازی شوند.
رسانه ها از پیوند قدرت جدا شده و مردم برای به دست آوردن اطلاعات لازم مجددا آنرا سازماندهی کنند , تا درمورد شیوع این بیماری همه گیر , اطمینان حاصل شود واطلاعات لازم را دریافت کنند.
۹ – غارت و انبار نمودن کالا مجاز نیست.
از آنجا که مردم در مواجهه با بیماری همه گیر به دولت اعتماد ندارند آنان برای نگهداری مواد غذایی قفسه های محصولات را خالی می کنند. با این وجود قانون سوسیالیستی در سخت ترین شرایط در ترکیه , برای حفاظت و حمایت از مردم با تامین کالا و محصولات مورد نیاز , تلاش و برنامه ریزی میکند.
۱۰- بحران اقتصادی اتفاق نخواهد افتاد.
از آنجا که شرکت های خصوصی سلب مالکیت می شود وسودآوری فردی وجود نخواهند داشت ورشکستگی با طمع کارفرمایان، عدم پرداخت حقوق و اخراچ کارگران مفهومی نخواهد داشت.
۱۱- احساس وظیفه و همبستگی حاکم خواهد شد.
افراد آگاه یک جامعه سوسیالیستی، اول از همه به فکر افرادی هستند که در مواجهه با چنین شرایط اضطراری به حمایت نیاز دارند و برای نیازهایشان در کنار هم بسیج می شوند. اقدامات انجام شده به سرعت در یک جامعه آگاه انجام میگیرند و صحنه های همبستگی و خیره کننده امروز تجربه می شود.
۱۲- جامعه سوسیالیستی امیدوار کننده است.
به جای جو وحشت وناامیدی بوجود آمده توسط ویروس کرونا، می توان در مواجهه با این مشکل از جامعه ای با اعتماد به نفس و مطمئن صحبت کرد.
ما اهمیت این روحیه را دوباره در این روزهای اپیدمی می بینیم. ما معتقدیم که بشریت این روزها را نیز پشت سر خواهد گذاشت. در صورت ادامه زندگی ، این ارزش ها زنده خواهند ماند.
حزب کمونیست ترکیه خواستار چنین نظم عمومی است.
برگرفته از سایت حزب کمونیست ترکیه
۱۳ فروردین ۱۳۹۹
