اسماعیل بخشی، کارگر هفت‌تپه : ۱۴ سال حبس تعزیری
سپیده قلیان : ۱۹ سال و ۶ ماه حبس تعزیری
امیرحسینمحمدی فرد : ۱۸ سال حبس تعزیری
عسل محمدی : ۱۸ سال حبس تعزیری
ساناز الهیاری، : ۱۸ سال حبس تعزیری
امیرامیرقلی، : ۱۸ سال حبس تعزیری
محمد خنیفر، کارگر هفت تپه: ۶ سال حبس تعزیری
صدور این احکام غیرحقوقی و ظالمانه، که در روزها و هفته های اخیر از سوی دادگاه های جمهوری اسلامی علیه کارگران و فعالین اجتماعی صادر شده یک سوال بدیهی را در اذهان ایجاد میکند : چرا این احکام به ناگهان سیر صعودی یافته اند و به شکل باور نکردنی سنگین و سهمگین شده اند؟
چرا ۱۴، ۱۸، ۱۹، ۲۴ و…سال زندان برای کسانی که فقط معترض به تبعیض معیشتی ، فقر و بیکاری و فساد یا معترض به فشارهای اجتماعی از جمله حجاب اجباری بوده اند ؟؟
این کینه جوئی و انتقام از انسانهایی ست که در مقابل فساد افسار گسیخته و غارتِ هست ونیست کارگران و معلمان و بازنشستگان و سایر اقشار مردم صدای آنان بوده اند. صداهائی که سالهاست در جامعه بلند است و همچنان ادامه دارد.
قطعا با وخیم تر شدن بحرانهای داخلی و منطقه ای و جهانی و ناتوانی در پاسخگویی به مطالبات مردمی که کارد به استخوانشان رسیده ، مسئولین تنها چاره کار را همانا نسق کشی و گروگانگیری فعالین میبینند و با بهانه های واهی مخصوصاً “مورد امنیتی !!” سیاست سرکوب خشن برای مرعوب کردن جامعه را به پیش میبرند.
جامعه یکپارچه معترض ایران ، دیگر مرعوب این سیاست ها نخواهد شد، زیرا باور دارد که این نمایشی ست از سر ناچاری و ناتوانی در پاسخگوئی به نیازهای یک جامعه که وظیفه هر حکومتی ست.
ما بازنشستگان که خود زخم خورده این شرایطیم ،بدون هیچ شک و شبهه ای درکنار این عزیزان هستیم و ضمن اعتراض جدی و محکوم کردن شدید این احکام، خواهان آزادی بی قید و شرط همه کسانی هستیم که به دلیل دغدغه نان و معیشت و آزادی مردم در بند شده اند.
«شورای بازنشستگان ایران»
