مردان نیمی از فرآیند باروری انسانی هستند اما با این حال، آنان فقط حدود یک چهارم از رفتارهای پیشگیری از بارداری را نظیر پیشگیری منقطع(پیشگیری طبیعی)، وازکتومی و کاندوم های مردانه استفاده می کنند
دیگری: حقوق باروری، به حقوق و آزادی‌های قانونی مرتبط با باروری و بهداشت باروری که در میان کشورهای مختلف متفاوت اطلاق می‌شود . سازمان بهداشت جهانی، حقوق باروری را این گونه تعریف کرده است.
حقوق باروری بر پایه ی به رسمیت شناختن حق اساسی تمامی زوجین و اشخاص است تا در مورد تعداد و فاصله سنی بین فرزندانشان و زمان بچه دار شدنشان بصورت آزادانه و مسئولانه تصمیم بگیرند و اطلاعات و ابزار کافی برای دستیابی به این هدف را داشته باشند، همچنین حق دسترسی به بالاترین استانداردهای بهداشت جنسی و باروری را شامل می‌شود. این حقوق همچنین شامل حق تمامی افراد در مورد تصمیم‌گیری آزادانه و به دور از اجبار و تبعیض و خشونت برای باروری است.
حقوق باروری زنان می تواند شامل تمام یا برخی از موارد زیر باشد: حق دسترسی به سقط جنین قانونی و ایمن، حق کنترل موالید(پیشگیری از بارداری)، رهایی از هرگونه عقیم سازی اجباری و پیشگیری از بارداری اجباری، حق دسترسی به خدمات درمانی باروری با کیفیت، حق آموزش و دسترسی به منظور داشتن انتخابی آزادانه و آگاهانه در مورد باروری. حقوق باروری همچنین شامل حق دریافت اطلاعات و دانش در مورد بیماریهای آمیزشی و دیگر جنبه های جنسیت و نیز محافظت از زنان در برابر ناقص سازی جنسی است.
حقوق باروری اولین بار در کنفرانس بین‌المللی حقوق بشر سازمان ملل متحد در سال ۱۹۶۸به عنوان زیر مجموعه‌ای از حقوق بشر توسعه یافت. سند غیرالزام آور اعلامیه تهران اولین سند بین المللی قابل شناسایی بود که بیان می کرد:« والدین دارای حقی بنیادین در انتخاب آزادانه و مسئولانه تعداد و فاصله سنی بین فرزندان خود هستند.» با این وجود، کشورها در ملحق شدن به این حقوق، اسناد و قوانین بین المللی به کندی عمل کرده اند. مسائل مربوط به حقوق باروری از جمله حقوقی است که صرف نظر از سطح اجتماعی و اقتصادی جمعیت، مذهب یا فرهنگ در سرتاسر جهان شدیدا مورد اعتراض و بحث است.
ضرورت همراهی مردان با زنان برای پیشگیری از بارداری و سقط جنین
دونالد ترامپ، دو سال قبل قانونی را امضا کرد که می توان از آن به عنوان بدترین قانون در زمینه حقوق زنان یاد یاد کرد، بر اساس این قانون سازمان های بین المللی امریکایی که کمک بهداشتی جهانی ارائه می کنند، نمی توانند خدمات مورد نیازی به زنانی که قصد سقط جنین دارند، ارائه کنند. و فراموش نکنیم: او این فرمان را در حالی امضا کرد که هفت مرد بدون حضور هیچ زنی پشت سر او ایستاده بودند.
تصویر آزاردهنده گروهی از مردان که عملا دستیابی زنان به سقط جنین را منع می کنند بیانگر داستان قرن ها مدیریت مردان بر بدن و زندگی زنان است. بنابراین به نظر می رسد پاسخ روشن به این پرسش که مردان با حقوق باروری زنان چه ارتباطی در این دوران سیاسی دارند، این باشد که: کنار بایستند. ما زنان ممکن است بخواهیم مردان هیچ دخالتی بر حقوق باروری و بهداشت جنسی ما نداشته باشند یا تنها اثری اندک برای انان متصور باشیم.
اما آیا تنها ماندن زنان در مورد حقوق باروری خوب است؟ کنار گذاشتن تمام مردان از مباحث مربوط به حقوق جنسی و باروری خدمتی به زنان نمی کند. این محروم کردن مردان، بار پیشگیری از بارداری تنها بر دوش زنان می اندازد. این مساله مانع تلاش مردان برای حمایت از حقوق باروری زوج شان می شود و فرهنگی را رواج می دهد که در آن تصور نمی رود هیچ مردی در تضمین حقوق باروری همه مردم مسئولیت داشته باشد.
در حالی که حضور مردان در این بحث حائز اهمیت است. نکته روشنی در محتوای روابط بین جنس های مخالف با یکدیگروجود دارد، مردان نیمی از فرآیند باروری انسانی هستند اما با این حال، آنان فقط حدود یک چهارم از رفتارهای پیشگیری از بارداری را نظیر پیشگیری منقطع(پیشگیری طبیعی)، وازکتومی و کاندوم های مردانه استفاده می کنند و این مقدارعملا از سال های دهه ۱۹۸۰ بدون تغییرمانده است، علیرغم آنکه وازکتومی ارزانتر و آسانتر از جلوگیری از بارداری در زنان(توبکتومی) است. در حالی که کاندوم ها ممکن است راه حل دراز مدت پیشگیری از بارداری بسیاری از زوج ها نباشند، اما کاندوم از بیماری هایی نظیر *STI و HIV نیز جلوگیری می کنند.
روش های دیگری از پیشگیری از بارداری مردانه درحال رشد هستند. جدیدترین آزمایش بر روی روش جلوگیری از بارداری هورمونی مردان در سال ۲۰۱۶ به دلیل تاثیرات جانبی منفی بر روی مردان متوقف شد. برخی از حامیان سلامت زنان گفتند که این تصمیم بیانگر یک استاندارد دوگانه است، چرا که آزمایش بر روی روش های پیشگیری از بارداری هورمونی زنان علیرغم عوارض جانبی زیادی که بر زنان دارد، ادامه دارد.
دلیل دیگری که به همراهی مردان نیاز داریم، این است که: میلیون ها زن گزارش داده اند به دلیل ممانعت همسران خود از روش های جلوگیری از بارداری استفاده نمی کنند. در سال ۲۰۱۲، صندوق جمعیت سازمان ملل (UNFPA)، موسسه گیتس و دولت بریتانیا، در میان دیگران، «برنامه خانواده ۲۰۲۰ »(FP2020) را با هدف رساندن ابزار جلوگیری از بارداری به ۱۲۰ میلیون از فقیرترین زنان جهان طراحی کردند. در جلسه ای که جولای همان سال برگزار شد، هماهنگ کنندگان برنامه خانواده تاکید کردند که تنها به یک چهارم اهداف خود دست یافته اند و مانع کلیدی تحقق اهداف این برنامه، نگرش مردان نسبت به استفاده زنان از «برنامه خانواده» بوده است. در حال حاضر، برنامه عمل خانواده ۲۰۲۰ هیچ هدفی برای افزایش استفاده مردان از ابزار جلوگیری از بارداری ندارد. با توجه به حقایق روابط جنسی و باروری، ممکن است هرگز به سهم برابری برای پیشگیری از بارداری نرسیم – اما می توانیم بهترعمل کنیم.
حداقل در گام های اولیه، اهداکنندگان، دولت ها و آژانس های بهداشت عمومی باید با مردان درباره حمایت از بهداشت باروری زنان صحبت کنند. مطالعات در بسیاری از فقیرترین کشورهای جهان نشان می دهد بسیاری از مردان فرزندان بیشتری نسبت به زوج خود می خواهند، در حالی که در سایر کشورها، بسیاری از مردان از تصمیمات همسران خود درباره داشتن فرزندان کمتر حمایت می کنند. تا زمانی که همه مردان به این درک نرسیده اند،ما نمی توانیم آرام بنشینیم.
اما درباره دسترسی به سقط جنین ایمن و قانونی چه باید کرد؟ آیا نباید سقط جنین در حیطه انحصاری تصمیم گیری زنان قرار گیرد؟ پاسخ قطعا مثبت است. بدن زن، تصمیم زن. در عمل، اما، بسیاری از زنان به زوج خود در این موضوع رجوع می کنند. پرسشنامه های خانگی که توسط Promundo در بسیاری از کشورها تهیه می شود، نشان می دهد بین ۴۰% تا ۹۰% زنان گفته اند که نظرهمسر خود را در تصمیم در مورد سقط جنین در نظر می گیرند. اگرچه ما نمی توانیم تصور کنیم مشارکت مردان همواره مثبت است. اما می توانیم بر روی مشارکت محترمانه و حامیانه مردان کار کنیم.
زنان و مردان، پسران و دختران، در تمامی سنین باید درباره روش های پیشگیری از بارداری و سقط جنین آموزش ببینند و دلایل اهمیت هر دو را در خدمات و حقوق بهداشتی کاملا دریابند. به علاوه، پژوهش ها در ایالات متحده آمریکا نشان دادند مردان مانند زنان از قانونی بودن حق سقط جنین حمایت می کنند. شاید زمان آن رسیده باشد که مردان نیز در این باره نظر دهند و صحبت کنند.
ما به مردان درسراسر جهان نیاز داریم، از سران کشورهای خارجی تا سیاست گذاران حوزه بهداشت، تا شرکای جنسی و همسرانمان برای پیوستن به زنان و حضور در رای گیری و رساندن صدای مردان و ابراز تصمیم هایشان که هر روز برای حقوق تولید مثل زنان ایستادگی می کنند. همچنین نیاز داریم به پدران و مادران در سراسر جهان که با فرزندان خود از سنین پائین به صورت علنی و به روش های فمینیستی، درباره روابط جنسی، جنسیت، هویت جنسی و اصطلاحات جنسی، انتخاب، حقوق و روش های جلوگیری از بارداری صحبت کنند. همچنین ما به زنان و مردانی نیاز داریم تا به هیات مدیرانی که از اموزش های جامعه امور جنسی در مدرسه حمایت می کنند و در مورد مقابله با خشونت علیه زنان صحبت می کنند، رای دهند.
تا زمانی که تمام زنان در جهان به ابزار مدرن جلوگیری از بارداری ، سقط جنین ایمن و استقلال جسمی دسترسی پیداکنند، ما باید در خانه، کلاس و در مراکز قدرت، درباره برنامه خانواده صحبت کنیم.
*اس تی آی (یا STI) مخفف کلمات Sexually Transmissible Infections است. اس تی آی امراضی است که شما از طریق رابطه جنسی میتوانید به آن مبتلا شوید. برای اطلاعات بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید:
منبع:
https://www.girlsglobe.org/2017/08/10/womens-reproductive-rights-men/
