سواستفاده گروهی و فردی از اموال عمومی، فروش و خصوصی کردن منابع و سرمایه عمومی مردم در ایران، با سرکار آمدن رژیم سرمایه داری اسلامی بشدت تشدید شد. بخش هایی ازدزدیهای کلان با رقم های سر به فلک کشیده توسط مافیای رژیم گندیده سرمایه داری اسلامی هر روز از طرف مطبوعات، رسانه ها و درزشدن ازباندهای درونی رژیم با قید رقم و ریز حساب آخوندها؛ نوه ها و نتیجه هایشان فریاد زده میشود. فروش شرکتها و موسسات با قیمتهای پائین و یا مفت به کاسه لیسان حکومتی و مزدوران اسلامی،حتی داد خودی هایشان را در آورده است چه برسد به مردمی که خارج از این گردونه نظاره گرچپاول هستند. این باند سارق و اختلاسگر اسلامی دراین مدتی که در قدرت بوده اند، تا توانستند اموال مردم را چپاول کردند و انبوهی از ثروت برای خود و اطرافیانشان به تاراج بردند و کماکان درنده وار مشغولند. این کلاشی سرمایه داران اسلامی نتیجه اش این است که اکثریت مردم در فقر مطلق و بی خانمامی کامل بسر میبرند. هفتاد درصد جامعه زیر خط فقر هستند ، دستمزدهای نا چیز کارگران که تازه ۶۰ درصد آنها به موقع آن را نمی گیرند، نود درصد شاغلین قرارداد موقت دارند ، میلیونها بیکارشامل هیچ بیمه ای نیستند، بیماران بی شماری بعلت فقر، ناتوان از درمان و عدم دسترسی به داروی مورد نیازجان خود را از دست میدهند. بویژه که اکنون اپیدمی کرونا در ایران جان هزاران نفر را گرفته است وتعداد زیادی از پرسنل مراکز درمانی جانباخته اند خصوصی سازی کردن بهداشت و سلامت جامعه از طریق اجرای سیاست های نئولیبرالیستی رژیم اسلامی نشان آشکار از فاجعه اجتماعی و پولی کردن بهداشت عمومی است . نظام آموزش و پرورش جامه نیزبر همین مبنا است و هزاران دانش آموز و دانشجو قادر به ادامه تحصیل نیستند .کودکان کار و تن فروشان ،کارتن خوابان، گورخوابان و کولبران چهره توحش سرمایه داری اسلامی را بوضوح درجامعه به نمایش گذاشته است. در رابطه با تعیین حداقل مزد، رژیم اسلامی ناتوان تر ازهمیشه ،در جلسه شورای عالی کار که نماینده گان دولت و کارفرمایان و شوراهای اسلامی کار برای کارگران حداقل مزد را تعیین می کنند در اسفند ۹۸ نتوانستند به نتیجه ای برسند وبه ماه فروردین موکول شد . دو روز پیش بالاخره وپس از این که نماینده گان شوراهای اسلامی جلسه را ترک کردند دولت و کارفرما آنها را به هیچ گرفتند و درحالی که بانک مرکزی رقم ۴۱ درصد ی تورم را گزارش کرده اند با افزایش رقم سیصد هزار تومان به پایه حقوق و احتساب مزایای دیگر در مجموع ۲۱ درصد دستمزد سال ۹۹ را افزایش دادند. تورم در ایران در آمار صندوق بین المللی پول حدود پنجاه درصد است وبا احتساب همین آمارها میلیونها کارگرو خانواده هایشان حدودن یک پنجم زیر خط فقر قرار دارند. کارگرانی که تولید کننده گان اصلی جامعه و مولد ثروت اجتماعی هستند .
در رژیم سرمایه داری اسلامی بنا به خبرهای رسمی و غیر رسمی ۵% از جامعه از ثروت های نجومی برخوردارند و به هر شکلی به انباشت آن مشغولند. در زمان شاه این رقم شامل ۱۰% از درباریان وکاسه لیسان دستگاه و اعوان و انصارشان میشد، که هنوز دیده می شودکه بازمانده های ریز و درشت سلطنتی بعد از ۴۰ سال نیاز نداشته اند که حتی یک روز کار کنند و کماکان از یک زندگی مرفه بالا و ویژه برخوردار هستند. مافیای اسلامی سرمایه نیز در همین مسیر پیش رفته و توبره و آخور خود را پر از سرمایه و ثروت از اموال مردم در ایران کرده اند. بچه ها و نوه و نتیجه هایشان در ناز و نعمت ازثروت مردم درایران وچپاول آنها، دربهترین مکانهای کشورهای امریکا و اروپا زندگی اشرافی میکنند.
جامعه ایران جزو کشورهای ثروتمند در دنیا به حساب می آید واز دو منبع عمده آن برخوردار است . اول نیروی کار جوان که حدود ۶۰ درصد جامعه را تشکیل می دهد و با برخورداری از انواع توانایی های کاری قادر به تولید عظیمی از ثروت اجتماعی هستند ودوم منابع عظیم نفت و گاز ومعادن سنگ های با ارزش و منابع عظیم طبیعی که خصوصی ودر اختیار دزدان وچپاولگران رژیم چه فردی و چه گروهی قرار گرفته است که سودهای هنگفت ناشی از آنها در بانک های بزرگ دنیا نگهداری می شود. با چنین ثروت عظیمی تمامی مردم در ایران میتوانند بدون هیچ مشکلی از یک زندگی انسانی، امن و با رفاه کامل برخوردار شوند. مافیای مذهبی لانه کرده در قدرت خود و خیشاوندانشان را صاحب اموال عمومی کرده اند و در حین حال سرمایه داران و کارفرمایان هار به جان نیروی کار افتاده اند و با وقاحت تمام نه تنها حقوق کارگران و زحمتکشان را به موقع نمیپردازند بلکه کالای آنها یعنی نیروی کارشان را به ارزانترین قیمت خریداری میکنند. در مقابل هر اعتراض و اعتصابی و هر مطالبه به حق کارگرا ن و مردم زحمتکش به وحشیانه ترین شکلی می ایستند. زندانهای این رژیم مملو از کارگران زندانی و زندانیان سیاسی است. طبیعتن دستگاه قضائی این نظام مافیایی، وظیفه ای جز صدور احکام قرون وسطائی، سالها شکنجه و زندان، حکم شلاق، طلب وثیقه و انواع تصمیات ضد بشری ندارد.
در چند سال گذشته نطفه جنبش های اعتراضی بر بستر نیازهای انسانی در ایران شکل گرفته است و بر همین مبنا اعتراضات و خیزش های اجتماعی از دیماه ۹۶ تا آبان ماه ۹۸ مشخصن افق سرنگونی رژیم اسلامی را برجسته کردند. رژیم اسلامی در شرایط کنونی همچون اژدهای زخمی در شرایطی بسر می برد که حق انتخاب ندارد و از سر استیصال به شیوه های کم ضرر تر برای بقایش متوسل می شود. با این حال همه راه هایش به نابودی ختم می شود و اضمحلالش قطعی است. رشد و گسترش جنبش های اجتماعی با مطالبات بیشماردر گروایجاد نهادهای مردمی است که با اتکا به آنها جامعه بتواند به خود مدیریتی دست یابد. پروسه رشد مبارزات نمایانگر قدرت یابی هر چه بیشتر اعتراضات، آگاه تر شدن، متشکلتر شدن و فراگیرترشدن را نشان میدهند. کارگران و زحمتکشان خود بهتر میتوانند مراکز تولیدی، خدماتی، آموزشی، درمانی و آزادی و رفاه را در جامعه مدیریت و اداره نمایند. هدایت جامعه باید به دست صاحبان واقعی آن اداره شود و آن نیز چیزی جز شوراهای کارگران وشوراهای مردم زحمتکش نیست واصلی ترین مطالبه عمومی جامعه برخورداری از حق معیشت همگانی است واین می تواند هماهنگ کننده فعالیت های نهادهای کارگری و مردمی درون جامعه باشد.
اموال و ثروت جامعه که صاحبان اصلی آن مردم در ایران هستند را باید از حلقوم این مافیای اسلامی سرمایه در آورد و برای کل جامعه و رفاه عمومی استفاده نمود. ثروت جامعه آنچنان فراوان است که میتوان به هر فردی در جامعه بدون هیچ کاری از یک حداقل زندگی انسانی به دور از فقربرخوردار بوده و برای چرخش و پیشروی بیشتر جامعه انسانی ساعاتی ازکار روزانه را به کار لازم اجتماعی اختصاص داد.
با توجه به فقر و فلاکت اقتصادی عظیم که گریبان اکثریت جامعه در ایران را در برگرفته است، با توجه به حقوقهای نازل اکثریت شاغلین، پرداخت نکردن ماهها حقوق تعداد بیشماری از کارگران و زحمتکشان ،با توجه به بیکاری، نبود حق بیکاری برای اکثریت شاغلین، اخراج وسیع و نبود منبع درآمد برای اکثریت شهروندان، با توجه به عدم امنیت اقتصادی اکثریت مردم، با توجه به فروش اموال عمومی به بخش خصوصی برای کسب سود و ثروت بیشتر، با توجه به کسب سودهای کلان سرمایه داران، دزدی و اختلاس نجومی دستگاه اسلامی سرمایه ، با توجه به گرانی افسار گسیخته و با توجه به امکانات عظیم اجتماعی و منابع غنی در ایران ، بهداشت و آموزش رایگان وحق تامین معیشت همگانی و با تکیه به جنبش اجتماعی حول آن راهی عملی برای برونرفت از این فلاکت اجتماعی است.
کانون کارگران سوسیالیست
