بنا بر گزارش :کانال تلگرامی سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، شعبه ۲۸ بیدادگاه قوه قضائیه در تهران، در مرحله بدوی رسیدگی به پرونده فعالین کارگری هفت تپه و حامیان آنها، حکم‌های قرون وسطایی سنگینی را علیه آنها صادر کرده اند . بر اساس این گزارش، اسماعیل بخشی به ۱۴ سال حبس تعزیری و ۷۴ ضربه شلاق، محمد خنیفر به ۶ سال حبس تعزیری، سپیده قلیان، امیر امیرقلی، امیرحسین محمدی فرد، ساناز الهیاری و عسل محمدی هر کدام به ۱۸ سال حبس تعزیری محکوم شده اند. جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات اسماعیل بخشی و سایر فعالان کارگری همراه با وی در مردادماه سال جاری در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران آغاز شده بود. پرونده علی نجاتی دیگر متهم این پرونده که شدیدا از بیماری قلبی رنج میبرد کماکان مفتوح است و حکم بدوی او هنوز صادر نشده است.
این بیدادگاه که فعالین کارگری و چپ ایران بدرستی از آن به عنوان محاکمه “نان، کار، آزادی” در مسلخ رژیم اسلامی سرمایه داری یاد کرده اند، به ریاست یکی از مرتجع ترین و سرکوبگر ترین قضات رژیم – یعنی قاضی مقیسه – برگزار شده که وقیحانه در جلسات قبلی بیدادگاه، خطاب به اسماعیل بخشی شعار: نان و کار را “شکمی” و شعار آزادی را “زیرشکمی” معرفی کرده بود و با این تفسیر مالیخولیایی از مطالبات برحق جنبشهای کارگری و اجتماعی ایران، عزم خود را برای حراست از نظام استبداد و استثمار اعلام داشته بود. از اینرو پیش بینی میشد که چنین احکام سنگینی را علیه فعالین کارگری و حامیان آنها صادر کند. احکام مشابه ای که علیه دیگر فعالین اجتماعی ایران از جمله فعالین جنبش زنان و فعالین مدنی نیز اخیرا صادر شده است.
وکلای مدافع بازداشت شدگان پروندهُ نسبت به احکام بیدادگاه بدوی، اعتراض کرده اند. اگر در بیدادگاه بعدی این احکام ظالمانه مورد تائید قرار گیرند، شاهد یکی از شنیع ترین اقدامات رژیم حامی سرمایه و اختلاس و غارت خواهیم بود.
اسماعیل بخشی و دیگر فعالین درست زمانی این مجازات سنگین را دریافت میکنند که سعید مرتضوی قاتل و دزد از زندان آزاد میشود. این
اقدامات نشان میدهد که رژیم اسلامی در بطن یکی از عظیم ترین بحرانهای سیاسی – اقتصادی و اجتماعی تاریخ کشور، و در متن تنش فزاینده با آمریکا و تحریمهای اقتصادی، به شدت نگران تکرار خیزش دیماه توسط تهیدستان شهر و روستا و در راس انها جنیش کارگری ایران است که با سالی حداقل ۱۷۰۰ اعتصاب و تجمع و تظاهرات این رژیم و بورژوازی ایران را کلافه کرده است.
این رژیم از ترس گسترش جنبش طبقاتی کارگران و زحمتکشان است که دارد میترساند و با صدور قرون وسطایی ترین احکام میخواهد به کل کارگران و جامعه اخطار دهد که هر نوع جنبش اعتراضی حتی جنبش مطالباتی را با هارترین روشهای فاشیستی سرکوب خواهد کرد، غافل از اینکه بر سرنیزه میتوان تکیه زد اما نمیتوان روی آن نشست!! کارگران و اکثریت مردم زجرکشیده جامعه ۸۵ میلیونی ایران دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند. کارد فقر و فلاکت و ناامیدی به عمیقترین نقاط پیکرشان رسیده است و همین وضعیت انفجاری است که موجب هراس رژیم و عملکرد شنیع نهادهای قضایی و امنیتی آن میشود.
در برابر این موج سرکوب، تنها با گسترش جنبش های کارگری و اجتماعی از جمله سلسله ای از اعتصابات عمومی و سراسری میتوان پاسخ گفت. جلب همبستگی تشکلهای کارگری و مردمی در جهان نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. ضمن اینکه برپایی سلسله آکسیونها و اعتراضات خیابانی – چه در داخل و چه در خارج – در اعتراض به این احکام ظالمانه باید بیش از پیش در دستور کار فعالین چپ و آزادیخواه قرار گیرد.
کارگر زندانی، زندانی سیاسی، بی هیچ قید و شرطی، آزاد باید گردند
پیش به سوی سازماندهی اعتراضات و اعتصابات عمومی و سراسری
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری، زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
سپتامبر ۲۰۱۹ – شهریور ۱۳۹۸
