« بحران کرونا، جهان را به قرنطینه فرستاد و بشریت را دچار دلهره کرد. اما در ایران کسانی هستند که درد وسیعتری دارند. زندانیانی که به شکل انبوه در فضای محدود و در بسته‌ی زندان زندگی می‌کنند، از حمایت‌های پزشکی، مواد بهداشتی، تغذیه سالم و هوای تازه محرومند. همچنین خانواده‌های‌شان علاوه بر مشکلات اقتصادی و بهداشتی باید نگران عضوی از خانواده باشند که در زندان به سر می‌برد.
در حال حاضر منابع معتبر پزشکی نسبت به موج دوم ابتلا به کرونا در ایران هشدار داده‌اند. این بدان معناست که هم زندانی و هم زندانبان در معرض خطر ابتلا به بیماری مرگ‌بار قرار دارند.
ما امضا کنندگان این نامه، به عنوان کسانی که تجربه تلخ از دست دادن پاره‌ی تن‌مان را از سر گذرانده یم، اعلام می‌داریم نسبت به شرایط نگهداری و سرنوشت کلیه زندانیان بسیار نگرانیم.
از سازمان عفو بین‌الملل و سایر نهادهای حقوق بشری می‌خواهیم که برای آزادی کلیه زندانیان سیاسی، عقیدتی، امنیتی، محیط زیستی و عادی غیر خطرناک دست به اقدام‌های عملی بزنند. (بدیهی‌ست که حتی زندانیان خطرناک حقوقی انسانی دارند که می‌بایست رعایت شود.)
اعطای مرخصی با پیش بینی تمهیدات لازم، می‌تواند زندگی بسیاری از زندانیان را نجات دهد. مبادا که باز هم بر اثر بی‌توجهی مقامات به سرنوشت این گروه پرجمعیت، شاهد از دست رفتن تعداد بیشتری از شهروندان باشیم. »
امضا کنندگان:
۱- ناهید شیر پیشه و منوچهر بختیاری (مادر و پدر پویا بختیاری)
۲- اکرم نقابی و هاشم زینالی(مادر و پدر سعید زینالی)
۳- پرستو فروهر(فرزند داریوش فروهر و پروانه اسکندری)
۴- شهناز اکملی و محمد کریم‌بیگی(مادر و پدر مصطفی کریم‌بیگی)
۵- شهین مهین‌فر(مادر امیرارشد تاجمیر)
۶- شعله پاکروان(مادر ریحانه جباری)
۷- حوری گلستانی و جعفر قلی رمضانی (مادر و پدر بهنود رمضانی)
۸- صدیقه خسروی و علی کامرانی(مادر و پدر محمد کامرانی)
۹- اسماعیل مختاری(پدر محمد مختاری)
۱۰- مرسده محسنی(خواهر مجتبی محسنی)
