نه فقر و نه بی عدالتی، برای آزادی و عدالت اجتماعی

در آستانه ی یازدهم ماه مه، روز جهانی کارگر هستیم. امسال به دلیل شیوع بیماری کرونا، جشن و رزم اول ماه مه در شرایط ویژه ای برگزار می شود، در کشورهای اروپایی که سندیکاهای کارگری قدرتمندی دارند و هر ساله صدها هزار نفر به این مناسبت به خیابان ها می آیند، تدارکات بزرگداشت اول ماه مه به شکل های دیگری در جریان است.

در ایران برگزاری آزادانه ی مراسم روز جهانی کارگر مجاز نیست و تنها دولتی ها می توانسته اند نمایش هایی برگزار کنند که امسال از آن هم خبری نیست. سال گذشته اجتماع اول ماه مه در برابر مجلس که از سوی تشکل های مستقل کارگری برگزار شد، توسط دولت و نهادهای انتظامی و امنیتی سرکوب و نزدیک به سی نفر بازداشت شدند که برخی از آن ها هنوز در زندان به سر می برند.

تشکل ها و سندیکاهای مستقل کارگری امسال با انتشار بیانیه هایی به استقبال این روز رفته اند. در این بیانیه ها ضمن تاکید بر حقوق مسلم کارگران در ایران از جمله تشکل آزاد و دستمزد عادلانه، و نیز درخواست آزادی های سیاسی، بر این نکته نیز تاکید شده است که تشکل های کارگری همچنان برای رهایی روز جهانی کارگر از ستم حکومت و برگزاری آزادانه ی این نشانه ی همبستگی بین المللی کارگری در سراسر جهان، به تلاش و مبارزه ی خود ادامه خواهند داد.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، همراه با ده تشکل کارگری و فرهنگی در بیانیه ی مشترکی تاکید کرده اند:

ما، تشکل‌های صنفی، مدنی اعم از معلمی یا کارگری به‌عنوان امضاکنندگان این بیانیه اعلام می‌داریم که حق داشتن تشکیلات مستقل، تجمع، اعتراض و حق اعتصاب سندیکایی و کانون‌های صنفی را برای همه‌ی کارگران، فرهنگیان و حقوق‌بگیران دیگر به رسمیت می‌شناسیم و برگزاری مراسم روز جهانی کارگر، روز ملی و روز جهانی معلم، روز دانشجو و روز جهانی زن را از حقوق مسلم خود میدانیم.

این تشکل های کارگری همچنین خواستار آزادی تمامی کارگران، معلمان، دانشجویان و همه فعالان مدنی و سیاسی دربند شده و از مقامات قضایی و امنیتی خواسته اند که به سرکوب‌ها پایان دهند و منع تعقیب تمامی بازداشت‌شدگان روز جهانی کارگر سال ۹۸ و فعالان صنفی معلمان را صادر نمایند.

برای حقوق زنان و مردان در همه زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی؛ افزایش حداقل دستمزد، متناسب با تورم واقعی و هزینه‌های معیشتی؛ آموزش رایگان و خدمات بهداشتی و تفریحی مناسب برای کودکان، لغو سیاست‌های خصوصی‌سازی، توقف فوری کار کودکان، اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری به‌صورت کامل، از جمله دیگر خواست های این بیانیه است. در بیانیه آمده است همه ی مطالبات فوق در گرو برخورداری از آزادی بیان و آزادی حق تشکل‌یابی است.

این بیانیه را کانون صنفی معلمان ایران (تهران)، سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، کانون صنفی معلمان اسلامشهر، کانون معلمان همدان، کانون صنفی فرهنگیان استان بوشهر، انجمن صنفی معلمان کردستان_مریوان، انجمن صنفی معلمان کردستان_ سقز و زیویه، انجمن صنفی بازنشستگان کشوری، انجمن صنفی فرهنگیان شاغل و بازنشسته کرمانشاه، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری و کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های آزاد کارگری امضا کرده اند.

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه که کارگرانش در سال های اخیر مبارزات پی در پی و پرشوری را برای تحقق خواست های خود دنبال کرده اند در بیانیه ی خود تاکید کرده است:

ما در شرایطی اول ماه ۱۳۹۹ را گرامی می داریم که میلیون‌ها انسان کارگر و زحمتکش( کارگران شاغل و بیکار) بیشتر از گذشته دچار فقر، تنگدستی و نداری شده اند.
اکثریت جمعیت ایران یعنی کارگران و مزد بگیران توان یک زندگی بخور و نمیر را از دست داده اند.
بیکاری و اخراج سازی های روزانه، عدم پرداخت مطالبات و دستمزد ها، عدم امنیت شغلی و وجود قرار داد های سفید امضاء، وجود شرکت های پیمانکاری، لشکر عظیم بیکاران، اخراج و زندانی کردن فعالین و نماینده گان کارگران،سرکوب اعتراضات و اعتصابات کارگران، صدور احکام بغایت وحشیانه زندان و شلاق، وجود کودکان کار، کولبری، اعتیاد، فساد و صدهامصیبت دیگر،تنها گوشه هایی از توحش افسار گسیخته و مناسبات استثمارگران صاحبان زر و زور در ایران است.

در این بیانیه خطاب به کارگران و زحمتکشان آمده است که برای برخوردار شدن از نعمات مادی که کارگران خود تولید کننده آن ها هستند، و برای داشتن زندگی شایسته بدور از فقر و فلاکت، بدور از تبعیض و نابرابری ها، کارگران باید متشکل شوند و در کنار هم برای داشتن یک زندگی انسانی تلاش کنند.

اتحادیه آزاد کارگران ایران یک قطعنامه ی پانزده ماده ای به مناسبت روز جهانی کارگر امسال منتشر کرده و نوشته است: روز جهانی کارگر در حالی فرا میرسد که اکثریت کارگران و مزدبگیران در جهان به این امر واقف شده اند که سیستم سرمایه داری و دولت هایش نه تنها نقشی در راستای بهبود زندگی و حفظ جان و سلامت میلیون ها و میلیاردها نفر از ساکنین این کره خاکی ندارد، بلکه خودِ سیستم حاکم تنها عامل فقر و فلاکت و بیماری و خانه خرابی مردم است.

فزایش فوری حداقل دستمزد، اعلام آمار واقعی ابتلا و تلفات بیماری کرونا، حفظ شلامت پرستاران و پزشکان و کل کادر درمان و خدمت، تعطیلی مراکز کاری تا پایان بحران بیماری، آزادی و مرخصی تمام زندانیان تا پایان دوران بحران، پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات صنفی و مدنی، و لغو احکام صادره علیه فعالین کارگری و صنفی، آزادی بی قید و شرط ایجاد تشکل‌های مستقل و اعتصاب، پرداخت فوری مطالبات معوق، توقف اخراج سازی‌ها و برچیده شدن قراردادهای موقت، قطع دست دولت از صندوق‌های بازنشستگی، ممنوعیت کار کودکان، برقراری بالاترین استانداردهای ایمنی کار، بر چیده شدن حجاب اجباری و تمامی قوانین تبعیض آمیز نسبت به زنان، به رسمیت شناخته شدن حق شهروندی برای مهاجرین افغانستانی و تعطیل رسمی اول ماه مه از جمله خواست های اتحادیه آزاد کارگران ایران است.

اتحاد سراسری بازنشستگان ایران در اطلاعیه ی خود به مناسبت اول ماه مه نوشته است: واگذاری اموال و اندوخته بین‌النسلی کارگران و بازنشستگان (شستا) به بخش خصوصی و عرضه‌ی سهام آن در قمارخانه بورس، بیکارسازی گسترده زیر سایه بحران کرونا، اصرار جنون‌آمیز بر خصوصی‌سازی‌ها، نقض آشکار ماده ۴۱ قانون کار، استمرار و رسمیت بخشیدن به قراردادهای سفید امضا، تحمیل فقر و گرانی‌های مهلک و روزافزون که تحریم‌های ضد‌انسانی امپریالیستی آن را ویران‌گرتر نموده است، سرکوب وحشیانه اعتراضات کارگری، پرونده‌سازی‌های گسترده علیه فعالین کارگری و بازداشت و محبوس کردن آن‌ها، همه و همه زندگی و مبارزات کارگران و زحمتکشان این مرز و بوم را سخت‌تر می‌کند.

چاپ کن