جنایت کردن و دروغ گفتن رویه ی معمول و همیشگی حکومت اسلامی است. در ماه های گذشته دو مورد برجسته این روش در برابر چشمان مردم ایران و جهان قرار گرفته است. کشتار آبان ماه سال گذشته و دروغ های بی پایان در مورد آن و سرنگونی هواپیمای اوکراینی و دروغ های پیرامون آن. کشتار مردم زحمکتش کشور همسایه که در جستجوی کار راهی ایران بوده اند و دروغ های تازه در جهت عدم پذیرش این جنایت، نمونه ی دیگری از رویه ی حکومت اسلامی است.
حزب همبستگی افغانستان گزارش و تصاویری پیرامون این جنایت منتشر کرده، که بر مسئولیت حکومت ایران در این جنایت تاکید می کند. این حزب در گزارش خود نوشته است:
رژیم ددمنش ایران به ادامه برخورد هیتلریاش با مهاجران افغان، جنایت تکان دهنده دیگری را مرتکب شد. نیروهای مرزی ایران، ۵۰ تا ۵۷ هموطن ما را که از بیکاری و بینوایی قصد رفتن به ایران را داشتند، در منطقه سرحدی «دهانه ذوالفقار» ولایت هرات دستگیر و شکنجه نموده سپس با شلیک گلوله وادار میسازد که از نقطه عمیق دریا [رودخانه]ی هریرود عبور کنند. این جنایت که به تاریخ ۱۲ ثور [اردیبهشت] ۱۳۹۹ اتفاق افتاده منتج به مرگ ۲۳ تا ۳۰ تن، بشمول یک کودک ۱۱ ساله گردیده و از جمله تنها هفت جسد به دست آمدند. چند تنی که جان به سلامت بردهاند میگویند در حالی که آنان برای نجات خود دست و پا زده در حال غرق شدن بودند، مرزبانان ایران قهقهقه سرداده و می خندیدند.
عبدالباری ١٩ ساله بود که توسط نیروهای مرزی ایران در دریا انداخته شد
در ادامه ی این گزارش آمده است: این نخستین قساوت رژیم آدمکش خمینی-خامنهای نبوده و جنایات بیشمار دیگری را نیز علیه افغانهای دربدر در خاک ایران و از طریق چاکراناش در داخل افغانستان ثبت تاریخ ننگیناش کرده است. برعلاوه زندان، شکنجه، توهین، اخراج و یا کار اجباری، گسیل جبری جوانان بیپناه به جنگهای جنایتکارانه در عراق و سوریه و کشتار آنان با بهانههای مختلف، تمویل و تسلیح جانیان شیعه، جهادی و طالبی، شعلهور ساختن نفاق قومی و مذهبی و ایجاد لانههای جاسوسی از طریق روشنفکران و قلم بدستان زرخریدش، از خیانتهای نابخشودنی رژیم ایران علیه مردم ما بودهاند.
حزب همبستگی افغانستان نوشته است: عدم پیگیری جدی موارد بیشمار بدرفتاری و توحش در برابر افغانها در ایران عامل اصلیای بوده که چنین فجایعی بارها شنیعتر از قبل در مقابل هموطنان بیپناه ما تکرار گردند. در چنین اوضاعی که خاینان در وطن ما حاکم اند، وظیفه مردم و نیروهای مترقی و مردمیاست که علیه ستمگریها و مداخلات شیطانی دولت منفور روحانی-خامنهای متحدانه صدای شان را بلند کرده عرصه را برای جواسیس و مزدبگیران افغان شان تنگتر سازند.
نیروهای مرزی ایران، پنجاه کارگر افغان را به دریا انداختند ۲می۲۰۲۰
حزب همبستگی ملی افغانستان ادامه داده است: «حزب همبستگی افغانستان» بهنمایندگی از مردم بیخانمان و ستمکش افغانستان که از سالیان سال در آتش برپاشده توسط کشورهای امپریالیستی و منطقه در تبانی با ارتجاع بنیادگرا و غیربنیادگرای داخلی میسوزند، و این همه فقر و آلام آنان را وا میدارد تا برای کمایی لقمه نانی راهی کشورهای دیگر و از جمله ایران شوند، از آن عده ایرانیان مترقی، دموکراسیخواه و ضدبنیادگرایی ابراز امتنان مینماید که در این سوگواری با ما غمشریکی کرده و علیه شقاوت حاکمان داعشی شان صدا بلند کردند.
رنجبران هر دو کشور همسایه که در زنجیرهای مشترک امپریالیزم و نوکران مرتجع شان اسیراند، بایست دست به دست هم داده علیه استبداد و ستم به مبارزه مشترک برخیزیم. ما آرزومندیم تودههای بپاخاسته و ستمدیده ایران دستگاه بوگرفته سراسر جنایت و خیانت و پلیدی را از بیخ برکنند تا این ویروس کشندهتر از کرونا نتواند بیشتر از این مردم و مبارزان شریف این سرزمین را در چنگال سهمگین و خونین خود نگهدارد.
ادریس، ١٨ ساله بود و برای تامین مخارج عروسیاش عازم ایران شده بود
زنی که همسرش را ایران در مرز به دریا انداخت
کودکان ۱۴ و ۱۱ ساله؛ این کودکان بدون اطلاع خانوادههای خود عازم ایران شده بود
جلیل احمد ۱۶ ساله و عیدی محمد ۲۲ ساله
از دیگر مطالب سایت
مطالب مرتبط با اين مقاله:
- نهادهای همبستگی با جنبش کارگری: حمله فاشیستی رژیم اسلامی علیه کارگران افغانستانی در ایران در روز جهانی کارگر!
- اعتراض در کابل و هرات به غرق شدن مهاجران در رودخانه مرزی با ایران
- بیانیه جمعی: ما از فاجعه جنایت بار علیه مهاجران افغانستانی در مرز دو کشور شرمگینیم و آن را محکوم می کنیم!
- گزارش کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان از غرق شدن مهاجران افغان
در برابر این جنایت هولناک، فقط باید فریاد کشید: ای رژیم اسلامی ننگ ات باد. البته دایرۀ ستیز با و تحقیر به افغانسانی ها، تنها محدود به نیریو های سرکوبگر رزیم نمی شود. متاسفانه تودۀ مردم ایران نگاهی تحقیر آمیز، آمیخته به عناصر نژاد پرستی نسبت به افغانستانی ها دارند. جالب این است که این دسته از مردم، که بیشتر از نوع ایران پرستان هستند، وقتی حرف از ایران و ایرانیت می زنند، به همۀ آنچیزی فخر می فروشند که در ایجاد و حفظ آنها ایرانی ها و افغانستانی ها با هم شریک و دخیل بوده و هستند – منظور میراث های بزرگ فرهنگی این دو سرزمین است. راست گفته اند که ناسیونالیسم، در هر شکل آن کور است و به جز خود و نوک دماغش را بیشتر نمی تواند ببیند.