ملیحه تیره‌گل، شاعر، منتقد، پژوهشگر ادبی و نویسنده کتاب چهارده جلدی «روایتی از ادبیات فارسی در تبعید»، روز چهارشنبه ۳۱ اردیبهشت در آمریکا درگذشت.
ملیحه تیره‌گل چهار دهه پیش ایران را ترک کرد. این مدت از او مجموعه‌های شعر «از خفای خود» و «کاکتوس»، «اندیشه در شعر اسماعیل خویی و خاستگاه اجتماعی آن» و مجموعه مقالات «و کوه جواب می‌دهد» منتشر شد.
آخرین اثر به یادگار مانده از وی «روایتی از ادبیات فارسی در تبعید» است.
کتاب «مقدمه‌ای بر ادبیات تبعید» و مجموعه کتاب چهارده جلدی «روایتی از ادبیات فارسی در تبعید» نوشته تیره‌گل از معدود منابع برای تحقیق درباره ادبیات تبعید به شمار می‌رود.
هر دو کتاب، به نقد و بررسی آثار منتشر شده شاعران و نویسندگانی اختصاص دارد که پس از انقلاب ایران، به دلایل سیاسی از این کشور تبعید شدند.
کتاب “روایتی از ادبیات فارسی در تبعید” در هرجلد خود سیر تحول ادبیات خارج از کشور را همزمان با تحولات تاریخی جامعه ایران دنبال می‌کند و به این دلیل، در کنار ادبیات، منعکس‌کننده تحولات تاریخ معاصر ایران هم هست. او در جلد دوم کتاب به تاثیر انقلاب بهمن ۵۷ بر ادبیات تبعید می پردازد، در جلدهای بعدی بازتاب جنگ ایران و عراق، قتل‌های زنجیره‌ای، جنبش اصلاحات، جنبش دانشجویی، جنبش زنان و جنبش کارگری ایران را بر ادبیات تبعید ارزیابی می‌کند.
در جلد چهارم کتاب، شناسنامه فکری نویسندگان و هنرمندان ایرانی و تاثیری که آن‌ها از مدرنیسم و پست مدرنیزم گرفته‌اند مورد بررسی نقاد قرار می‌گیرد، فصلی از کتاب به کانون نویسندگان ایران، بخشی دیگر از آن به ادبیات زندان و تاثیر داخواهی بر ادبیات اختصاص یافته است. نمونه‌هایی از رمان‌ها، داستان‌های کوتاه و بلند و اشعار نویسندگان و شاعران تبعیدی این مجموعه ماندگار را تکمیل می‌کند.
