پس از گذشت بیش از یک هفته از اعتراضات گسترده و بی سابقه مردم آمریکا علیه قتل “جورج فلوید” توسط پلیس، رئیس جمهور نژاد پرست این کشور، دونالد ترامپ، تهدید کرد که برای سرکوب معترضین به ارتش متوسل خواهد شد. او گفت: “من هزاران هزار نیروی سرتاپا مسلح نظامی و انتظامی را اعزام می‌کنم تا با اغتشاش و غارت، تخریب گسترده و حمله به دیگران مقابله کنند”. ترامپ زمانی از بکارگیری ارتش حرف می زند که تاکنون علاوه بر استفاده از نیروی پلیس برای مقابله با معترضین بیش از ۱۶ هزار سرباز گارد ملی در ۲۴ ایالت آمریکا مستقر شده و دست کم ۴۰۰۰ نفر نیز بازداشت شده‌اند. با اینهمه این اعتراضات علیرغم مقررات ویژه مربوط با پاندمی کرونا با شرکت میلیونها نفر از مردم حداقل در ۱۴۰ شهر آمریکا ادامه داشته است. این اعتراضات طغیانی علیه نژادپرستی و تبعیض علیه سیاه پوستان و رنگین پوستان و واکنشی به فقر و نابرابری اجتماعی گسترده است.
واقعیت این است که قتل عامدانه “جورج فلوید”، شهروند سیاهپوست ۴۶ ساله آمریکایی، توسط پلیس به جرقه ای برای شروع قیام گرسنگان تبدیل شد. مردم آمریکا نه فقط به نژادپرستی معترضند بلکه به شرایط سختی که حاکمیت یک درصدی ها برای آنها بوجود آورده شدیدا اعتراض دارند. کافیست که به خاطر بیاوریم که بیشترین قربانیان پاندمی کرونا در آمریکا از میان مردم تهیدست و شهروندان سیاهپوست و رنگین پوست هستند. بدنبال بحران کرونا حدود چهل میلیون نفر از مردم آمریکا از کار بیکار شده اند و در شرایط سخت معیشتی قرار دارند. مردم با رجوع به شعارهای جنبش حقوق مدنی در دهه شصت میلادی می گویند تا زمانی که “عدالتی در کار نباشد صلح و مسالمتی هم در کار نخواهد بود”. به این معنا این جنبشی علیه وضع موجود و علیه سیستم سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در آمریکا است و به لحاظ ریشه های خود به جنبش “اشغال وال استریت” در سال ۲۰۱۱ وصل می شود.
برخلاف گفته دونالد ترامپ “شرمساری تمام عیار” متوجه مردم معترض نیست بلکه متوجه پلیس و هئیت حاکمه آمریکا و شخص خود اوست که به یمن وجود راسیسم و یا با اشاعه راسیسم و نژادپرستی به بهره کشی حداکثری از انسانها مشغولند. اگر مردم ماشین های پلیس را به آتش می کشند به خاطر این است که پلیس به حرمت و کرامت آنها تعرض کرده است. اگر به بانکها حمله ور می شوند به خاطر این است که این بانکها از بابت به ورشکستگی کشاندن زندگی آنها ثروت به هم زده اند. اگر حتی به فروشگاهها حمله می کنند به خاطر این است که شکاف طبقاتی عظیم چنان آنها را به ورطه فقر رانده است که نان و درآمدی برای زنده ماندن ندارند. شرمساری تمار عیار متوجه سیستمی است که بر پایه کارمزدی بنا شده و برای کسب سود بیشتر زندگی مردم را به تباهی کشانده است.
در این بحبوحه جمهوری اسلامی نیز برای “جورج فلوید” اشک تمساح می ریزد! در حالی که این حکومت اساسا صلاحیت حرف زدن درباره تبعیض را ندارد چرا که خودش همین چند هفته پیش کارگران افغانستانی را پس از شکنجه کردن در آب رودخانه انداخت و کشت. همین حکومت یک آپارتاید جنسیتی تمام عیار را علیه نیمی از جمعیت ایران یعنی زنان برقرار کرده است. اصلا جمهوری اسلامی چطور می تواند خشونت پلیس آمریکا را مورد انتقاد قرار دهد در حالیکه خودش در مدت فقط سه، چهار روز صدها تن از مردم معترض در خیزش آبان ۹۸ را با شلیک گلوله به سرشان به قتل رساند؟! جمهوری اسلامی چگونه می تواند از حقوق شهروندی سیاهان آمریکا حمایت کند در حالیکه که در همان اوان به قدرت رسیدنش مردم عرب خوزستان، مردم کردستان و مردم ترکمن صحرا را کشتار کرد؟ حکومت اسلامی چگونه می تواند از امنیت شهروندان حرف بزند زمانی که ۱۷۶ نفر از سرنشینان یک هواپیمای مسافربری را با شلیک موشک عامدانه کشت؟ پرونده قتلهای این حکومت پایانی ندارد. جمهوری اسلامی ذره ای از دستاوردهای انسانی که توسط جنبش های کارگری و مدنی در آمریکا بدست آمده است را برسمیت نمی شناسد ولی حالا بیشرمانه سنگ دفاع از سیاه پوستان آمریکا را به سینه می زند! مگر همین حکومت ایران را برای اکثریت اهالی اش به یک زندان بزرگ تبدیل نکرده است؟
جمهوری اسلامی خودش را مایه تمسخر مردم می کند که برای جورج فلوید مراسم سوگواری می گیرد چرا که خودش آسیه پناهی، آخرین نمونه “جورج فلوید” ایران، را کشت، زنی را که برای دفاع از سرپناهش جلوی مامورین شهرداری ایستاد ولی او را بیرحمانه با بیل مکانیکی جمع کردند، پرت کردند، روی آسفالت کشیدند و اسپری فلفل به صورتش پاشیدند بطوریکه ظرف کمتر از یکساعت جان باخت. مردم محروم آمریکا شایسته صمیمانه ترین حمایت ها و قوی ترین پشتیبانی ها هستند. جمهوری اسلامی نیز شایسته همان جوابی است که به توییت اردوغان درباره وقایع اخیر آمریکا دادند: خفه شو فاشیست!…
