روز یکشنبه بیست و یکمین روز اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه سپری شد. با گذشت ۲۱ روز از اعتصاب، هیچ مسئولی تاکنون درمیان کارگران حضور پیدا نکرده است.
بعد از گذشت سه ماه و نیم از سال ۹۹ تنها دستمزد یک چهارم کارگران پرداخت شده، (دستمزد فروردین) و هیچ گونه خبری از پرداخت دستمزد دیگر کارگران نیست.
مهم ترین مطالبات کارگران در این اعتصاب به قرار زیر است:
پرداخت فوری حقوق های معوقه و تمدید دفترچه بیمه
بازگشت به کار فوری برای همکاران اخراج شده
بازداشت فوری اسد بیگی و مجازات حبس ابد برای اسدبیگی- رستمی
خلع ید فوری کارفرمای اختلاسگر و بخش خصوصی از هفت تپه
بازگرداندن فوری ثروت های اختلاس شده به کارگران
پایان کار مدیران بازنشسته.
سکوت و بی اعتنایی رسانه های حکومتی در مورد اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه موجب اعتراض و خشم کارگران شده است. کانال مستقل کارگران هفت تپه در این مورد نوشته است:
بیست و یک روز از اعتصاب را پشت سر گذاشتیم، رسانه ها و خبرنگاران باصطلاح “کارگری” شان تاکنون در مقابل اعتصاب ما سکوت کردند. سکوت رسانه ای ادامه سکوت حکومتی در قبال خواست کارگران است. این عملکرد یعنی چه؟ در صورتی که مرتبا سراغ کارفرما و عواملش می‌روند و چرندیات آنها را منتشر می‌کنند.
کارگر باید از این سانسور و خفقان رسانه ای در باره فریاد چهار هزار و پنج هزار کارگر چه نتیجه ای بگیرد؟ غیر از اینست که آنکه قدرت دارد، رسانه هم مال اوست و نه فقط کارگر و اعتصاب را سانسور می‌کنند بلکه آگاهانه آنرا بی اهمیت نشان می‌دهند تا صدای ما به گوش مردم نرسد؟
ما می‌دانیم که این رسانه ها مستقل نیستند و بیشتر یک بنگاه اقتصادی اند که خطوط قرمز دارند و ما کارگران جزو خطوط قرمز هستیم. آنها بفرموده قلم شان میچرخد! اما آیا واقعا خبر مهمتری از سرنوشت یک شهر، هزاران خانواده کارگری، سابقه چند سال مبارزه، هفت تپه در خوزستان وجود دارد؟ اگر اینها ذره ای شرافت داشتند، باید می آمدند و دوربین و میکروفون را مقابل کارگران در سنگر می‌گرفتند و به درد دل کارگر و خواسته‌اش توجه نشان می‌دادند. باید رپرتاژ و فیلم از زندگی خانواده کارگری، بیماران سرطانی، کودکان گرسنه و دست تنگی کارگر تهیه می‌کردند.
ما حواسمان به این سانسور کارفرما پسند، طرفدار قدرت و بی وجدان رسانه ها هست، آنرا فراموش نمی کنیم و در تاریخ اعتصابمان ثبت می‌کنیم.
1378 -1401 (2000 – 2023) * کپی رايت