امروز بیست و چهارم تیر ۱۳۹۹ ، کارگران دلیر هفت تپه یک ماه است که برای احقاق حقوق حقه خویش و از جمله دستمزدهای معوقه، در اعتصاب به سر می برند. از اولین روز اعتصاب، یکی از مطرح ترین شعارهای کارگران، شعار اتحاد بود که این خود بیانگر وجود اختلافاتی در میان آنان می باشد. اخبار و ویدئوهای منتشر شده از سخنان و بنرهای تجمع و تظاهرات کارگران، گویای این امر است که اکثر کارگران با تصمیمات شورای اسلامی کار که دست ساز کارفرما و جمهوری اسلامی می باشد ، مخالفند. شرکت دو تن از کارگران در جریان دادگاه امید اسدبیگی نیز مورد تأئید همه کارگران نبوده است. واقعیت این است که اسدبیگی به این دلیل به دادگاه کشانده شده تا مخالفین او در جناحی دیگر از رژیم بتوانند حداقل بخشی از ثروت باد آورده – یا در واقع غارت شده توسط او از مردم ایران – را از دست وی به نفع خود بیرون بیاورند. در نتیجه مخالفین اسدبیگی در این رژیم تنها خواستار سوء استفاده از وجود “نمایندگان” کارگران در دادگاه اسدبیگی بودند. آن ها پس از حضور دو تن از کارگران نامبرده در دادگاه با توسل به این دروغ که حضور آن ها در دادگاه از قبل هماهنگی نشده بود، حتی از انعکاس صحبت های این کارگران در رسانه ها امتناع نمودند. از طرف دیگر، علیرغم آشکار شدن پول کلانی که اسدبیگی از استثمار کارگران و اختلاس و فروش ارزهای دولتی در اختیار دارد، اما مقامات دولتی، این کارفرمای دزد را جهت پرداخت دستمزد کارگران تحت فشار نمی گذارند. امری که خود جلوه آشکاری از ماهیت ضد کارگری جمهوری اسلامی می باشد. امید اسد بیگی به عنوان نورچشمی معاون رئیس جمهور (جهانگیری)، در جریان بند و بست های حکومتی، تحت پروژه خصوصی سازی یا به قول کارگران “خودمانی سازی” هفت تپه را صاحب شده است و همواره از پرداخت به موقع دستمزد کارگران طفره رفته است.
کارگران هفت تپه علاوه برخواست پرداخت دستمزد های ناچیز خود به طور مرتب و خواست های صنفی دیگر، جهت حفظ امنیت شغلی خویش شدیداً با واگذاری هفت تپه به بخش خصوصی مخالف اند و هنوز این ایده که صاحبان اصلی هفت تپه خود کارگران این شرکت می باشند و در نتیجه هفت تپه باید به خود کارگران واگذار شود در میان آن ها قوی است. شکی نیست که این خواست کارگران فشار زیادی به رژیم جمهوری اسلامی که بنا به فرمان اربابان امپریالیست خود در بانک جهانی و صندوق بین المللی پول، پروژه خصوصی سازی را به طور سیستماتیک در سراسر ایران پیش می برد، وارد می کند و لرزه بر اندام سرمایه داران می اندازد. هر چند که باید دانست که تحقق چنین شعاری تنها در گرو سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی به دست پرتوان طبقه کارگر و نابودی سیستم سرمایه داری در ایران می باشد.
دفاع از حقوق بر حق و خواست های عادلانۀ هزاران کارگر تحت ستم هفت تپه ، وظیفه تمامی نیروهای انقلابی ست. با تمام توان و از هر راه ممکن، صدای کارگران هفت تپه را به گوش افکار عمومی برسانیم و چهره سیاه رژیم کارگر ستیز جمهوری اسلامی را افشاء سازیم.
پیروز باد رزم دلاورانه کارگران هفت تپه!
زنده باد انقلاب! پیروز باد سوسیالیسم!
چریکهای فدایی خلق ایران
۲۴ تیر ۱۳۹۹ – ۱۴ جولای ۲۰۲۰
