بیش از یکصد تن از استادان دانشگاه صنعتی شریف در نامه ای استفاده از نفوذ سیاسی برای کسب مدرک دانشگاهی را که با هجوم حکومتی ها برای کسب مدارک جعلی دانشگاهی صورت می گیرد، محکوم کرده اند. در این بیانیه در زیر آمده است:
هموطنان گرامی، دانشجویان، همکاران عزیز و مسئولین محترم.
طی چند دهه گذشته جامعه ما شاهد پدیده شگفت انگیزی بوده که متاسفانه به مرور نیز تشدید شده و آن عطش کسب مدارک دانشگاهی توسط شماری از سیاسیون بوده است. شاهد بوده ایم که کسانی با داشتن سمت هایی، چون وزارت، وکالت، سفارت، مدیریت و فرماندهی و نظایر آن که مسئولیت‌های بسیار سنگینی هستند، همزمان به کسب مدارک فوق لیسانس و دکترا از موسسات آموزشی داخل یا خارج نیز اشتغال داشته یا حتی بعضا به کسب عنوان استادی یا دانشیاری این یا آن دانشگاه نیز مفتخر گشته اند. نزد اینان کار فاخر دانشگاهی، که نیازمند ممارست و تلاش به اندازه یک عمر و رنج و زحمت سالیان دراز است، چنان سبک انگاشته شده که بعضا اظهار داشته اند پس از پایان مسئولیت دولتی خود به خانه اصلی شان یعنی دانشگاه باز می‌گردند! گویی که همه این بدفهمی‌ها و ناهنجاری‌ها کم بوده است، موسساتی نیز تشکیل شده که به مسئولان دولتی و حکومتی مدارک دکترا اعطا نماید.
به همین دلیل ما شماری از اعضای هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف با احساس مسئولیت برای پاسداری از عرصه دانش و دانشگاه لازم می‌دانیم در این نامه دانشجویان، همکاران و مسئولین کشوری را خطاب قرار داده و به آن‌ها بگوییم:
دانشجویان عزیز.
همان گونه که شما بخوبی می‌دانید، کسب مدارک واقعی دانشگاهی نیازمند سال‌ها کار و تلاش پیوسته به بهای محرومیت از رفاه مادی برای اهداف متعالی و ارزشمند است. به تلاش خود هم، چون گذشته ادامه دهید و اطمینان داشته باشید که جامعه ما چه در دانشگاه و چه در خارج از آن قدر و ارزش تلاش علمی شما را نسبت به عناوینی که بدون زحمت و رایگان و چه بسا با انتحال کسب می‌شوند باز می‌شناسد. آینده این کشور از آن شماست و میهن ما برای آبادی خویش به تخصص و دانش راستین شما نیازمند است. دلسرد و ناامید نشوید و به راه خود ادامه دهید.
همکاران گرامی.
بیایید قدر و ارزش جایگاه و حرفه دانشگاهی خود را بدانیم، چه در مقام اجرایی دانشگاه، چه در مقام استاد راهنما یا استاد ممتحن، زحمات شبانه روزی دانشجویان خود را با امتیاز‌هایی که از گذر سیاست نصیب مان می‌شود برابر ننهیم. در برابر سهل انگاری و انتحال به هر قیمت بایستیم. این دانشجویان با مشقت و تحمل رنج و با کمترین امکانات با امید و آرزوی فراوان برای کسب علم و مشارکت در آبادی میهن به دانشگاه آمده اند. آن‌ها را با صدور مدارک پوچ ناامید نکنیم؛ و بالاخره مسئولین محترم.
جامعه ما به آن درجه از بلوغ و پختگی رسیده است که عناوین واقعی را از عناوین ظاهری در هر حرفه‌ای از جمله در دانشگاه تشخیص دهد. عناوین دکتری و نظایر آن به خودی خود واجد هیچ ارزشی نیستند. حتی در دانشگاه‌ها نیز عناوین استادی و دانشیاری به خودی خود واجد ارزش علمی‌ای که مستقل از دانش واقعی دارندگان این عناوین باشد نیستند. در هیچ کجای جهان نیز دولت مردان خود را مفتخر به داشتن عناوین دانشگاهی نمی‌دانند، بلکه افتخار آنان کارآمدی و تجربه است. توّهم عالم شدن در یک موضوع علمی یا فنّی، با اخذ یک مدرک دکترا نیز تصوّری اشتباه و پر خطاست. هنگام آن رسیده است که شما نیز برای پالایش کشور عزیز ما از ناهنجاری‌ها کمک کنید و از این اشتیاق و عطش غیرضروری برای کسب عناوین دانشگاهی صرف نظر کنید و به این امر توجه کنید که استفاده از نفوذ سیاسی برای کسب چنین مدارکی یک عمل غیر اخلاقی و غیر اصولی است. ما از شما می‌خواهیم به جایگاه اصلی خود بازگردید و به کار و تلاش خالصانه برای آبادی میهن بپردازید.
[ ** یادآور می شود که متاسفانه شأن و حرمت و آبروی دانشگاه و دانش آموختگان دکتری تخصصی و نخبگان و فرهیختگان واقعی دانشگاه و دانشگاهیان ممتاز، که ثروت مسلم انسانی هر کشوری هستند، در دو دهه اخیر، به واسطه صدور غیرمنطقی و غیراخلاقی انواع مدارک دکتری تخصصی، توسط انواع دانشگاه‌های درجه ۲ و ۳ و موسسات نامعلوم داخلی و خارجی، برای افراد فاقد صلاحیت علمی، شکسته و از بین رفته است.
همچنین به واسطه همین معضل و راه حل ناقص و کاملا نادرستِ قانون و قانوگذار، برای کم ارزش تلقی کردن مدارک دکتری تخصصیِ دانشگاهیان ممتاز، که با خون دل و تلاش شبانه روزی حاصل شده، مضایق شدید اقتصادی و مالی، جایگاه اجتماعی و عزت و آبروی دانش آموختگان دکتری تخصصی واقعی و دانشمندان کشور را کاملا تباه کرده است. واضح است که به دلیل تصمیم گیری های اشتباه یا سوء استفاده های عده ای خاص، اصل و ارزش و اهمیت مدرک دکتری تخصصی و دانشگاهیان ممتاز را نباید تماما مخدوش کرد، بلکه باید مانع صدور کثیر و یا بی ضابطه مدرک دکتری در دانشگاه ها یا موسسات نامعتبر و کوچک و برای افراد نالایق شد. به هر حال اتفاقی که افتاده قطعا نتیجه آن تنها فقیر و بی حرمت شدنِ دانشمندان کشور و نومیدی و نارضایتی عمیق و گسترده آن‌ها نیست؛ بلکه تهی و فقیر شدن کشور از دانش و تولید علم و آگاهی، به واسطه فراری دادن نخبگان دانشگاهی است، که صرفا کام دشمنان را شیرین می کند. قطعا دانشمند و دانشگاهیِ فقیر و بی اعتبار برابر است با کشورِ فقیر و بی اعتبار.]
