امروز پنج‌شنبه ۲۸ شهریور ۹۸، کارگران هپکو میگویند: ۲۹ کارگر بازداشتی داشتیم که طی دیروز و امروز، ۲۱ نفر از آنها با قید کفالت و وثیقه آزاد شده‌اند با این حال ۸ کارگر همچنان در بازداشت به‌سر می‌برد.
کارگران هپکو در ارتباط با سرنوشت این ۸ کارگر که هنوز قولی بابت آزادی‌شان داده نشده و مشخص نیست تا چه زمان باید در بازداشت بمانند، ابراز نگرانی کردند.
کارگران هپکو میگویند: هنوز که هنوز است هیچکدام از مطالبات پرسنل و خواسته‌‌ها و پیش‌شرط‌های مدیرعامل جدید که خود دولت منصوب کرده، برآورده نشده؛ خواسته‌هایی که مدیرعامل جدید اعلام کرده بدون برآوردن آنها هپکو امکان ادامه کار و تولید را ندارد؛ نه تکلیفِ سهامداری کارخانه مشخص شده و نه معوقات مزدی کارگران را داده‌اند؛ خبری از راه افتادن کار و تولید نیز نیست.
کارگران هپکو تاکید میکنند: همه مطالبات کارگران قانونی‌ست؛ برخی از این مطالبات، وعده‌هایی است که پیش از این خود دولت به مجموعه هپکو داده و سه وزیر هم پای آن را امضا کرده‌اند اما هیچکدام تا این لحظه برآورده نشده است.
روز دوشنبه ۲۵ شهریورماه ۱۳۹۸، تجمع اعتراضی کارگران هپکو اراک در پی ورود نیروهای انتظامی به خشونت کشید شد و نیروهای انتظامی جهت متفرق کردن تجمع، کارگران را مورد ضرب و شتم قرار دادند و در پی آن شماری از معترضان مصدوم و به بیمارستان منتقل شدند.
این تجمع در اعتراض به معوقات مزدی، بلاتکلیفی وضعیت مالکیت و سهامدار شرکت، در مسیر ریل راه آهن شمال_جنوب برگزار شده بود. لازم به یادآوری است که در خردادماه سال گذشته نیز در پی تجمع اعتراضی کارگران هپکو، ۱۰ تن از این کارگران به شعبه‌ی دوم معاونت دادستان اراک احضار شده و اتهامات “اخلال در نظم جامعه” و “شرکت در تجمعات غیرقانونی” به آنها تفهیم شده بود.
احضار جمعی از کارگران آذرآب، بعد از حمایت آنان از کارگران هپکو
روز سه‌شنبه ۲۶ شهریور جمعی از کارگران آذرآب به نمایندگی از دیگر کارگران برای ابراز همدردی و همراهی با کارگران هپکو به این شرکت رفته و با نصب بنر و شعار همراهی خود را با کارگران هپکوی اراک اعلام کردند.
طبق اخبار منتشره ، بعد از این حمایت، تعدادی از کارگران آذرآب مورد تهدید و احضار قرار گرفته‌اند.
کارگران واگن‌سازی پارس نیز، روز چهارشنبه ۲۷ شهریور، در اعتراض به ضرب و شتم کارگران هپکو و در حمایت از آنان حدود ساعت یک ظهر از محل کارخانه هپکو تا بلوار واگن پارس راهپیمایی کردند.
بیانیه مشترک بخشی از کارگران، معلمان و بازنشستگان: دوشنبه خونین هپکو!
نهادهای قدرت، یکبار دیگر حقوق بگیران خودرا برای سرکوب کارگران بیحقوق گسیل داشتند و حاضر یراق، به کارگران معترض و خشمگین هجوم بردند.
روز دوشنبه ۲۵ شهریور گارد ویژه سرمایه ، به تجمع کارگران هپکو یورش برد، در این سرکوب خشن و عریان حداقل ۱۵ نفر زخمی و بیش از ۲۵ نفر بازداشت شدند.
کارگران هپکو حق دارند به نپرداختن ماهها حقوقشان ، به سیاستهای
خصوصی سازی که کارخانه را زمینگیر کرده و امنیت شغلی و معیشتشان را مورد تهدید و تعرض قرار داده، اعتراض کرده و بر کسب حقوق خویش پافشاری نمایند.
در مقابل اعتراضات،پیشنهادات و راهکارهای کارگران برای مشکلات روز افزون ،مقامات و کارفرما جز مشتی دروغ تحویل نداده اند، لذا برای کارگران راهی به جز اعتراض و افشا سیاستهای پشت پرده باقی نمانده است یعنی همان مسیری که به ناچار پیش پای کارگران معترض هفت تپه و کارگران صنایع ملی فولاد اهواز و بطریقی مشابه در مقابل همه کارگران ، معلمان و بازنشستگان این جامعه گذاشته شده است.
بقا و ادامه حیات انسان به “معیشت” ، این پایه ای ترین نیاز در مناسبات اجتماعی بستگی دارد. کشمکش بر سر این حق بنیادین بشکل رویاروئی عریان و بیرحمانه بین نیروی کار مزدی و یک درصدی های صاحب سرمایه و قدرتمند جلوی چشم ماست.
مزدبگیرانی که همه امکانات ، نعمات و ظرفیت های جامعه را میسازند اما خود از یک زندگی حداقلی بی نصیبند، چاره ای جز دفاع از زندگی و بازپس گیری هرآنچه که به ناحق تصاحب شده را ندارند.
ما کارگران، معلمان، بازنشستگان ، دانشجویان، بیکاران و سایر اقشاری که منفعتی در ادامه این وضعیت فلاکتبار ندارند در این صف آرائی بین صاحبان قدرت و ثروت علیه کارگران شرکت هپکو ، کنار این کارگران معترض و مطالبات حق طلبانه اشان ایستاده و این تهاجم وحشیانه به این کارگران را بشدت محکوم میکنیم و خواهان پیگیری حقوقی علنی و تنظیم کیفر خواست علیه رفتار پلیس و آمران پشت پرده آن و جبران خسارت به مصدومین و آزادی فوری و بیقیدو شرط بازداشت شدگان هستیم.
گروه ۱۹ اسفند
اتحاد بازنشستگان ایران
شورای بازنشستگان ایران.
اتحاد کارگر و معلم
بیانیه اتحادیه آزاد کارگران ایران پیرامون موج گسترده سرکوب کارگران
گستردگی مطالبات انباشته شده کارگران و تمامی مزدبگیران ایران به حدی رسیده است که هر روز و هر ساعت شاهد حرکتهای اعتراضی در نقاط مختلف کشور هستیم که از طریق اعتصاب و تجمع پیگیر خواسته های خود می باشند اما مسئولان کوچکترین عملی برای پاسخگویی به خواست و مطالبات کارگران از خود نشان نمی دهند و در مقابل، از طریق دستگیری و صدور احکام حبس و شلاق برای کارگران اقدام به سرکوب هر نوع مطالبه گری و حق خواهی آنان می نمایند.
در این راستا یورش نیروهای انتظامی و امنیتی به تجمع های کارگری در جهت مرعوب نمودن کل کارگران ایران به امری روتین از سوی نهادهای حکومتی بدل شده است.
یورش وحشیانه نیروی پلیس به تجمع کارگران هپکو و ضرب و شتم و مصدوم نمودن تعداد زیادی از آنان و همزمان دستگیری ۲۸ نفر از این کارگران، از یکسو به قصد پایان دادن به اعتراض کارگران هپکو است و از سوی دیگر به هدف ایجاد رعب و وحشت در میان سایر کارگران در دیگر مراکز کارگری صورت میگیرد.
در همین ماه اخیر بود که کارگران آذرآب همزمان و همراه کارگران هپکو دست به اعتراض متحدانه زدند و بیشتر از چهار سال است که در پس خصوصی سازی این شرکتها، مشکلات کارگران در هپکو، آذرآب، آلومینیوم سازی و چندین مرکز دیگر کارگری در اراک همچنان بی پاسخ مانده و تداوم این مسائل هر بار کارگران را به اعتراض و اعتصاب می کشاند.
اما این نوع سرکوبگری ها و برخوردهای ددمنشانه عوامل سرمایه داران با کارگران نمیتواند خط بطلانی بر قدرتنمائی کارگران هپکو و سایر مراکز کارگری بر خیابانهای اراک بکشد. کارگران اراک قطعاً با اتحاد با هپکو و با تسخیر دوباره خیابانهای اراک صف واحد خود در مقابل دم و دستگاه سرکوب را قدرتمندتر کرده و حقوق معوقه و سایر مطالباتشان را پیگیری خواهند کرد.
بخش دیگری از سیاست سرکوب گسترده کارگران از طریق بازداشت و صدور احکام طویل المدت زندان و شلاق طی مدت یکسال گذشته شدت گرفته است. حمله به تجمع کارگران در مقابل مجلس و دستگیری تعداد کثیری از آنان و صدور احکام سنگین علیه کارگران و حامیان طبقه کارگر نمونه ی چنین برخوردی است که از جمله میتوان به صدور احکام زندان علیه نسرین جوادی، پروین محمدی، حسن سعیدی، رسول طالب مقدم، عاطفه رنگریز، مرضیه امیری و تعداد دیگری از کارگران اشاره کرد و برای چند نفر دیگر از این بازداشت شدگان هنوز جلسات دادگاه برگزار نشده و در معرض صدور احکام زندان قرار دارند.
صدور احکام زندان علیه کارگران هفت تپه و اعضای هیأت تحریریه نشریه گام نیز در همین راستا و به جهت سرکوب عمومی طبقه کارگر و ممانعت از مطالبه گری و اعتراض کارگران به تضییع حقوق شان صورت گرفت. احکام ۶ سال حبس تا ۱۸ سال حبس برای هفت نفر از دستگیرشدگان هفت تپه در پس سرکوب و دستگیری های گسترده سال گذشته کارگران هفت تپه و کارگران گروه ملی فولاد اهواز اتفاق افتاد.
موج سرکوب کارگران تنها به تجمعات و اعتصابات در مراکز کارگری منتهی نشده و یورش به تشکل های مستقل کارگری در رأس این امر قرار داشته است. دستگیری هشت تن از اعضای اتحادیه آزاد کارگران ایران در طول ماه های گذشته که برای همگی آنان از جمله پروین محمدی، ناهید خداجو، شاپور احسانی راد، نسرین جوادی، فرهاد شیخی، هادی سلیمانی و مهدی فخری پرونده های قضائی مفتوح گشته است و جعفر عظیم زاده رئیس هیأت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران در حال گذراندن دوره محکومیت حبس شش ساله اش میباشد.
دو تن از اعضای کانون مدافعان حقوق کارگر به اسامی علیرضا ثقفی و هاله صفرزاده نیز به احکام یکسال زندان محکوم گردیده اند.
هفت نفر از اعضای سندیکای شرکت واحد نیز در تجمع روز کارگر دستگیر شده و پرونده های قضائی برای ایشان در جریان است.
دامنه سرکوب فعالان صنفی از فعالین جنبش کارگری فراتر رفته و هم اکنون اسماعیل عبدی، محمد حبیبی، محمود بهشتی و تعداد دیگری از فعالین معلمان در زندان هستند و تعداد بیشتری نیز در معرض صدور احکام زندان قرار دارند.
تمامی این موارد نشان دهنده این واقعیت است که دم و دستگاه حاکم تمام قد در مقابل کارگران و سایر مزدبگیران جامعه ایستاده و توان و تمایلی برای پاسخگویی و تحقق خواست و مطالبات کارگران و معلمان و بازنشستگان و سایر بخش های جنبش مطالباتی مردم ایران ندارد.
اما واقعیت جامعه به وضوح نمایانگر این است که جامعه برخلاف تصور حاکمان مرعوب این نوع سرکوبگری ها نشده و قطعاً نمیتواند نظاره گر به فنا رفتن بیش از پیشِ زندگی خانواده های کارگران و بازنشستگان و معلمان و سایر اقشار خود باشد.
دیدیم که پس از دستگیری تمام نمایندگان کارگران هفت تپه در طول اعتصاب سال گذشته کارگران تا چندین روز به اعتراض شان در خیابانهای شوش ادامه دادند و بازداشت بیش از چهل نفر از کارگران فولاد اهواز مانع از مطالبه گری این کارگران نشده است.
در پس این اتفاقات بود که روز جهانی کارگر امسال در مقابل مجلس قدرتمند و پرشور برگزار گردید و با وجود سرکوب گسترده که میخواست و میخواهد کل کارگران ایران را مرعوب کند اما باز اعتراض کارگران کنتور سازی قزوین و هپکوی اراک و ده ها اعتراض کارگری دیگر در جریان است.
در دوره اخیر و با توجه به گرانی و تورم گسترده و سقوط کامل سطح زندگی کارگران و اکثریت مردم و گستردگی میزان بیکاری از طریق چپاول ثروتهای جامعه و حاصل دسترنج کارگران توسط مافیای غارتگر و رانتخوار و اختلاسگر از یکسو و از سوی دیگر سرکوب کارگران و سایر اقشار جامعه توسط نهادهای دولتی و قضایی و امنیتی بعنوان مدافعان مافیای قدرت و ثروت به معنای عدم وجود هیچ روزنه ای برای بهبود اوضاع کنونی بوده و قطعاً هیچ راهی به جز رویارویی توده ای و عظیم مردم ایران با وضعیت کنونی باقی نگذاشته است.
اتحادیه آزاد کارگران ایران ضمن اعلام انزجار از حمله وحشیانه به کارگران هپکو و صدور احکام ظالمانه علیه کارگران هفت تپه و اعضای نشریه گام و نیز بازداشت شدگان روز جهانی کارگر و فعالین تشکل های مستقل کارگری، بر این باور است که دوره آتی دوره تقابل جدی جنبش مطالباتی عظیم مردم ایران و در رأس آن جنبش کارگری در مقابل مناسبات استثمارگرایانه حاکم است و از اینروست که نهادهای دولتی به قصد حذف رهبران و فعالین مؤثر جنبش های اعتراضی به دستگیری و صدور احکام زندان علیه آنان مبادرت میورزند. غافل از اینکه با این وجود نمی توانند مانع اعتراض کارگران برای پیگیری خواست و مطالبات صنفی و معیشتی شان شوند و در این مسیر صدها و هزاران رهبر اعتراضی از دل همین اعتصابات بیرون خواهند آمد.
پیام جمعی از کارگران هفت تپه به کارگران هپکو!
همکاران عزیز در هپکو! درود بر شرافت و ایستادگی شما. ما از اعتراضات به حق شما حمایت میکنیم. میخواستیم چند مورد را با شما درمیان بگذاریم.
این که گارد و پلیس به شما حمله میکند جای تعجب ندارد. آنها از جیب ما حقوق میگیرند ولی در خدمت کارفرما و دولت هستند.
اینکه به شما حمله میشود بار اول نیست . وقتی منافع دزدها و اختلاسگران به خطر بیفتد زورگویی و سرکوب حامیان آنها یعنی نیروهای امنیتی و قضایی و دولتی شدت پیدا میکند. از این بابت تعجب نکنید و به کارتان ادامه بدهید. ما باید حقمان را از حلقوم این بی شرف ها بیرون بکشیم.
اوضاع و سرنوشت ما و شما و بسیاری دیگر از کارگران در اثر خصوصی سازی به فلاکت بیشتر افتاده است. این کارخانه ها و شرکت ها، اموال همه ما کارگران است که به دزدهای تحت حمایت دولت هدیه شده است! باید خصوصی سازی ها را لغو کنیم. با وعده وعیدهای موقتی کنار نکشید.
سعی میکنند چند نفر از شما را پرونده دار کنند تا بقیه بترسند. نترسید که ما هم نترسیده ایم و باز هم دست به اعتراض زده ایم. حتما شنیده اید که بیش از ۶۰ نفر از همکاران ما دادگاهی شده اند. اما این موضوع باعث ترس ما نشده است.
ممکن است فردا روز اعلام کنند کارگران عزیز حق دارند اما اعتراضشان ضربه به امنیت است و معاندین از آن سو استفاده میکنند! معاند خود اینها هستند! اعتراض و اعتصاب حق مسلم ماست. اینها که در مقابل ما دست به سرکوب میزنند معاند کارگر و مملکت هستند. میزنند و بعد میگویند خفه شوید تا معاندین بهره برداری نکنند؟ غلط کرده اند!
سعی میکنند بین شماها اختلاف بیندازند و مثلا بگویند فلانی و بهمانی با افراد سیاسی و معاند و رسانه های آنچنانی در رابطه بوده اند و حسابشان از بقیه جدا است! غلط کرده اند! اینها کلک و روش این دزدها و جنایتکاران است! متحد بمانید.
هر روزه وعده ی بیخود و مسخره میدهند تا سر شما را گرم کنند و بخواهند دست از اعتراض بردارید. میگویند مسئولان بالا دارند بررسی میکنند. میگویند مجلس و دولت و رهبری و سپاه و قوه قضائیه و آسمان و زمین و کوفت و زهر مار همه دارند بررسی میکنند؛ دروغ است! فریب است! باور نکنید. اعتراض تا رسیدن به خواسته ها باید ادامه پیدا کند. این است تجربه ما!
کارگران عزیز هپکو! عکس های شما را دیدیم که زخمی و کبود و دلشکسته تان کرده اند! خشم ما بیشتر و بیشتر شده است! باید کل این بساط فلاکت و فقر و مصیبت و سرکوب را برچینیم. تسلیم نشوید و نا امید نشوید. ما و تمام کارگران ایران صدای حق خواهی شما را شنیده ایم و میدانیم که اقدامات شما علیه ستم و ظلم و تبعیض کاملا برحق است.
تا لغو خصوصی سازی در هپکو و هفت تپه!
تا آزادی دوستانمان و مختومه شدن پرونده های امنیتی باز شده علیه دوستانمان!
زنده باد کارگران هپکو! زنده باد اتحاد کارگران
