شروع سال جاری تا هم اکنون سال جهش تورم به صورت روزانه و افزایش قیمت سرسام‌آور مایحتاج زندگی مردم بوده است. روزی نیست که شاهد افزایش قیمت در اقلام و محصولات خوراکی، هزینه‌ی اجاره مسکن و هزینه‌ی خانوارها در تمام بخش‌ها نباشیم. به اذعان خودِ مسئولین دولتی گوشت قرمز و مرغ و میوه از سبد خوراک بسیاری از خانواده‌ها حذف گشته است. اگر در سال‌های گذشته گورخوابی و کارتن خوابی در میان بیخانمان‌ها دیده می‌شد اما امسال گسترش و تعمیق فقر و فلاکت عمومی به حدی بود که به گفته‌ی خودِ آقایان مسئول نه تنها صاحب خانه شدن بلکه اجاره نشینی نیز برای اکثر خانواده‌ها دارد به رویا تبدیل میشود و پدیده‌ی چادرخوابی در بالای پشت‌بام‌ها و پارک‌ها به امری رایج تبدیل شده است. تمام این وضعیت نشان دهنده‌ی این است که جامعه دارد با سرعت زیادی رو به نابودی میرود و اکثریت مردم به گرسنگی کشیده شده‌اند.
اواخر سال ۹۸ که خط فقر بالای ۸ میلیون تومان بود نمایندگان ضدکارگری در شورای عالی کار خط فقر را حدود ۵ میلیون اعلام کردند و با این وجود باز حداقل مزد کارگران را ۱۹۱۶۰۰۰ تومان تصویب نمودند و این یعنی حداقل ۴ برابر زیر خط فقر واقعی. اکنون که به قول یکی از همین نمایندگان ضدکارگری در شورای عالی کار، خط فقر به ۱۰ میلیون تومان در ماه رسیده است و بعضی از همین منصوبینِ سرمایه‌داران در دولت دَم از ترمیم حداقل مزد کارگران میزنند، زمزمه‌هایی از تعیین مزد منطقه‌ای و صنفی در جلسات آینده‌ی شورای عالی کار به گوش میرسد.
عوامل‌ضدکارگریِ متشکل در نهاد کارفرمایی – دولتی “شورای عالی کار” که عده‌ای از آنها را فریبکارانه نماینده‌ی کارگری میخوانند، درصددند که با اقدامی ضدانسانی حداقل مزد کارگران را بر اساس مناطق جغرافیایی و صنوف مشخص، تعیین نمایند. با این کار در بعضی از مناطق جغرافیایی و برخی صنوف، میزانی حداقل مزد کارگران بقول خودشان ترمیم گردد و در مناطق و صنوف دیگر یا فریز گردد یا بسیار پایین‌تر افزایش پیدا کند. این پروژه‌ایست که سالهاست کارفرمایان، چه خصوصی و چه دولتی در پی آنند.
اما واقعیت اینجاست که طبقه کارگر ایران که بخاطر زیاده‌خواهی‌ها و چپاولگری‌های سرمایه‌داران حاکم بر کشور به فقیرترین کارگران در جهان بدل گشته‌اند و پایین‌ترین نرخ دستمزد در سطح جهان را دریافت میکنند دیگر و بیشتر از این تاب تحمل این همه فلاکت را ندارند و قطعاً در مقابل این وضعیت بشدت غیرانسانی سکوت نخواهند کرد. سرمایه‌داران حاکم بر کشور تمامی ثروت‌های موجود در جامعه که حاصل دسترنج ما کارگران است را به یغما برده‌اند و خانواده‌های ما کارگران را از حداقلی‌ترین نیازهای زندگی محروم نموده‌اند. دور نیست روزی که طبقه کارگر ایران در مقابل این همه بیحقوقی و فلاکت تحمیل شده به زیست خود و خانواده‌هایشان بپاخیزد و بساط کُل مناسبات موجود را زیر و رو گرداند.
اتحادیه آزاد کارگران ایران هرگونه تعیین مزد منطقه‌ای و صنفی را شمشیر کشیدن به روی کارگران ایران میداند و اعلام میدارد که هرچه زودتر باید بساط جلسات تعیین مزد حکومتی برچیده شود و مطابق نظر کارگران، همانگونه که کارگران اعتصابی صنایع نفتی نیز پیشتر اعلام کرده بودند حداقل مزد کارگران به بالای ۱۲ میلیون تومان در ماه افزایش یابد.
اتحادیه آزاد کارگران ایران- پانزدهم مهرماه نود و نه
