
پوریا عالمی، طنزنویس در پستی در صفحه اینستاگرامش خبر داده که حکم یک سال زندان او تایید شده و باید خود را به زندان اوین معرفی کند. این طنزنویس نوشته او «باید به جرم نوشتن در این مملکت به زندان برود.»
این پست با عنوان «ستون آخر» در روزنامه شرق نیز با عنوان خداحافظی با مخاطبانش منتشر شد. پوریا عالمی در بخشی از نوشته خود نوشته است: «روزهاست منتظرم کسی بگوید این خبر/ این حرف احمقانه است، دروغ است، اشتباه است. پوریا به زندان نخواهد رفت. این حکم اشتباه گفته شده، نوشته شده، اما گویا تنها که اشتباهیست، تنها کسانی که اشتباهی هستند، ماییم.»
به گزارش ایران وایر، هنوز مشخص نیست او به چه اتهامی به یک سال حبس محکوم شده اما این پرونده طبق نوشته او به بازداشتش به همراه عده دیگری از روزنامهنگاران در سال ۹۱ از سوی وزارت اطلاعات دولت محمود احمدینژاد برمیگردد. او مدتی پس از بازداشتش در بهمن ۹۱ با قرار وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی آزاد شد.
این طنزنویس سالها مسوول ستونهای طنز «کاناپه» در روزنامه اعتماد، ستون «فال قهوه»، «مادر رجب» در روزنامه اعتماد ملی، ستون «نشر اکاذیب» در روزنامه قانون»، ستون «از هر نظر بیضرر»، «آمبولانسچی» و «آچارکشی» در روزنامه شرق بود. او همچنین سالهای پیشتر در روزنامههای همشهری، نوروز و مجلهی طنز گلآقا مینوشت.
در اوایل بهمن و اسفند ۹۱، روزنامهنگارانی از حوزه سیاسی، اجتماعی، هنری و طنز مانند پوریا عالمی، محمدجواد روح پژمان موسوی، امیلی امرایی، اکبر منتجبی، ساسان آقایی، جواد دلیری، نسرین تخیری، نرگس جودکی، کیوان مهرگان، حسین یاغچی، صبا آذرپیک، علی دهقان، سلیمان محمدی و میلاد فداییاصل از سوی وزارت اطلاعات برای مدتی بازداشت شدند.
وزارت اطلاعات در اولین اطلاعیه خود در تاریخ ۱۱ بهمن با اظهار اینکه بازداشت شدگان وابسته به شبکه خبری بی بی سی و جاسوس هستند، اعلام کرد که بازداشت روزنامه نگاران همچنان ادامه خواهد داشت. حتی این وزارتخانه در سومین اطلاعیه خود در تاریخ اول اسفند ماه مدعی شد: «تعدادی از اعضای شناسایی شده شبکه تقاضا نمودند اطلاعات و تجربیات خود را از این شبکه را بازگو و منتشر نمایند تا هشداری برای سایرین باشد.” همین ادعا باعث نگرانی جامعه مطبوعاتی و خانواده ها شد که احتمالا آنها تحت فشار برای اعترافات اجباری هستند.»
هیچگاه اتهامات این روزنامهنگاران مشخص نشد، آنها ترجیح به عدم رسانهای کردن توضیحات بازداشت خود دادند با این حال پس از نزدیک به هفت سال از آن اتفاق یکی از این روزنامهنگاران برای اجرای حکم یک سال حبس خود به زندان میرود.
پوریا عالمی در این آخرین نوشته خود با ااشاره به بازداشتش در سال ۹۱ نوشته: « بعد از آن بازداشت سال ۹۱ حالا نوبت حبس است.»
پوریا عالمی در بخشی از نوشته خود آورده: من طنزنویس روزانه در روزنامههای سیاسی بودهام. زاویهی دید من از منظر جامعه است. البته که من سیاسی نیستم اما در خاورمیانه شما اگر از رنگ پریدگی عشق، از بریدگی آسمان، از التهاب نان،…. حرف بزنید سیاسی محسوب میشوید. همین است که شعرها و طنزها و داستانهای من را سیاسی معنی میکنند. تا جایی که حرفی هم نزنم سیاسی است. از حماقت بنویسم سیاسی است از جسم بخت بنویسم سیاسی از میمون بنویسم سیاسی است.
او در بخش دیگری نوشته: «من قهرمان نیستم قربان. نویسندهای سادهام. از رینگ شما خارج میشوم. لباس زندان میپوشم و به احترام به خوانندگانم و تشکر از حکم حکیمانهیشما، به حبس میروم تا جزای ایستادن در وطن و نفروختن قلمم را – به هر سوی این رینگ- بدهم.»
او در پارگراف آخرش نوشته است: «کودکی هستم که دلش نمیآید بعد از ده- بیست سال روزنامهنگاری از چرخ فلک رسانه پیاده شود… مدام می؛وید یک دور دیگر… یک دور .. اما چرخ فلک نگه داشته، تو را میبرند تا یک سال دور خنودت در یک اتاق خالی بگردی. آدم نمیداند توی زندگی چه میشود. خاورمیانه که این طوری است.. سخت است، تلخ است، درد است، فقر است، جنگ است، حبس است، ولی قشنگ است.»
پوریا عالمی پدر یک کودک هفت ماهه است.