قطره دریاست اگر با دریاست
ورنه او قطره و دریا دریاست
۱٫ تجمع ۲۰ مهر در تهران و روژهلات، در مقایسه با دو تجمع قبلی (اول کوبانی، دوم عفرین) رشد سیاسی را در میان خلق کورد، آزادیخواهان، ضدفاشیستها و مارکسیست-لنینیستها به وضوح نشان داد. این رشد قابل توجه در بیان اجتماعی خواستهای سرکوب شده، نتیجه ی چند سال پیگیری و کار فشرده ی تئوریک در سطح عمومی به علاوه ی کنش های مبارزان و فعالان دگراندیش بود که رفته رفته توانست شیوه ی تفکر خردهبورژوایی کناره جویی و بهانه گیریهای رنگارنگ برای عدم مشارکت در خواستهای انقلاب روژاوا را پس بزند. آنها چه در تهران چه در روژهلات با بهره گیری خلاقانه از شبکه های اجتماعی بر خلاف همقطاران ولنگار خود پا روی پا نیانداختند و، تشنه ی معرفت و زندگی جاری در تجربه ی باشکوه روژاوا، روز به روز و شانه به شانه ی رزمندگان شمال سوریه رشد کردند و شناختند و جاری بودند.
۲٫ ابعاد ملی و بین المللی تجمع ۲۰ مهر در روژهلات، تهران و سراسر جهان نشان داد به واقع آرمانهای بنیادین و انسانی انقلاب روژاوا، اگر پیشتر هم پا را فراتر از مرزهای روژاوا گذاشته بود، امروز بر خلاف سایر مبارزات محلی و ملی به تیر راهنمایی برای تمام آزادیخواهان و مبارزان ضدفاشیست جهان تبدیل شده و نقش الهام دهنده و حرکتبخش را ایفا میکند.
۳٫ مادامی که تجاوز ارتش اشغالگر حاکمیت فاشیست ترکیه به روژاوا ادامه دارد، این قبیل تجمعات، در روزهای هماهنگ شده ی بین المللی، بزرگترین و رادیکالترین شکل همبستگی تودهای جهانی در حمایت از روژاواییهاست. هم از این روست که رسانه های بین المللی حاکم نتوانستند در سکوت از کنار آن بگذرند. این تجمعات حمایت اقشار وسیعی از مردم بیطرف را برخواهد انگیخت، مردمی که سالها پی سال شاهد رنج و درد مردم کورد بوده اند.
۴٫ پس از تجاوز اخیر ارتش ترکیه به روژاوا و رسوایی این ارتش در جهان، این قبیل کارزارها و تجمعات تودهای به یکی از محورهای اصلی فعالیتهای عمومی و رایج آزادیخواهان و ضدفاشیستها تبدیل خواهد شد، حتا در زمان صلح؛ تا زمانی که آرمان انقلاب روژاوا همچون خواستهای دیرین مردم دردمند فلسطین یا آپارتاید در گذشته در افکار عمومی جا باز کند.
۵٫ تجاوز اخیر ارتش اشغالگر ترکیه، محک تز پیدایش کشورهای امپریالیستی نوظهور بود (مراجعه شود به کتاب «درباره ی پیدایش کشورهای امپریالیستی جدید»، نوشته ی اشتفان انگل، ترجمه ی آرش گنجی، انتشار در کانال تلگرامی انقلاب روژاوا). ترکیه که در جنگ چندین ساله بر سر سوریه ی گوشت قربانی بی نصیب مانده بود، در گذشتهای نزدیک توانست خاک عفرین را به اشغال خود درآورد و آن را به سکوی پرتاب برای اشغال نوار شمالی سوریه کند. به مجرد ترک مواضع استراتژیک از سوی ارتش آمریکا، امپریالیسم ترکیه طی سیاستی هماهنگ با همسایگان خود و اتحادیه ی اروپا (هرچند با ارعاب) فرصتی پیدا کرد برای سیراب کردن اشتهای امپریالیستی خود به سوریه. به این کیفیت، آن چه ظرف یکی دو روز گذشته مواضع کشورهای پیرامون در منطقه خوانده شد یا یکی دو پهلوان پنبه ی بی آبرو اعلام میانجیگری کردند، هرگز از سر بشردوستی برای مردم روژاوا نبوده و بحث فقط و فقط بر سر کم و کیف سهمی است که حالا امپریالیسم ترکیه قرار است به توبره بکشد، زیرا میدانیم کار این دولت فاشیست البته به روژاوا محدود نخواهد ماند. در نتیجه، مبارزه با تهاجم ارتش اشغالگر ترکیه وجه های ضدامپریالیستی خواهد داشت و سنگ بنای مبارزات ضدامپریالیستی را در آینده علیه سایر مطامع امپریالیستی در این منطقه خواهد گذاشت. همبستگی نه در هوا بلکه از دل همین جنبشها بیرون میآید. ترکیه با تلاش برای اشغال روژاوا نیرویی بس عظیم در دل خاورمیانه ایجاد خواهد کرد که در تحلیل نهایی موجب تشکیل جنبشهای همبسته و هماهنگ علیه بلوک نوامپریالیستی کشورهای خاورمیانه خواهد شد.
۶٫ تکلیف سیاستها و تجاوزات سرمایه داری و فاشیستی مآلاً در خیابان تعیین میشود. امروز وقت تصرف خیابانهاست، سنگرهایی که دیروز در سراسر جهان به تصرف آزادیخواهان رسید میبایست تا هر زمان که تجاوز ارتش اشغالگر ترکیه ادامه دارد، برقرار باشد. از سوی دیگر، پیکان این مبارزات و ابتکارات مردمی و سازمانهای ضدفاشیست اعم از دمکرات یا چپ در خود کشور امپریالیستی مهاجم (در شهرهای کوردنشین و کلانشهرها) خواهد بود و هدف این پیکان، حاکمیت آ.ک.پ است. خیابانهای جهان صاحب این توان هستند که خیابانهای ترکیه را برآشوبند و به محلی برای آن تعیین تکلیف نهایی تبدیل کنند، و خود یگانه شکل چندوجهی یاری رسانی به مردم روژاوا خواهد بود.
آرش گنجی
تهران – ۲۱ مهر ۱۳۹۸
تحلیلی واقعبینانه .
روژاوا دیگر کلمه ای نا آشنا نخواهد بود بلکه نشان امید برای خلق ها خواهد شد.