بیانیه سندیکای شرکت واحد و فراخوان سندیکای هفت تپه در ارتباط با بازداشت نمایندگان کارگران

انقلاب سرخ کمونیستی ضرورت روز است!

رفقا و دوستان کارگر و توده ی زحمتکش، ما، راهی جز انقلاب کردن  – انقلابی زیر و رو کننده اوضاع موجود  نداریم. خود را متشکل و متحزب و مسلح کنید تا انقلاب قهری کمونیستی را به پیروزی رسانده و رها شوید و اکر نه،طبقه سرمایه دار و دولت اش همه چیز را و ما و خودش را با مرگی فجیع روبرو خواهد نمود.

 طبقه سرمایه دار خود در اسارت سرمایه است، (سرمایه دار سرمایه شخصیت یافته است. کارل مارکس- کاپیتال جلد اول) که سرمایه جز سود و باز هم سود بیشتر و بیشتر و… چیزی را دوست ندارد. سرمایه از سود کم و غیر مطمئن نفرت دارد و بیزار است.  

نگاه نمائید و این همه جنگ، این همه ویرانی، این مرگ و میر را ببینید و اطمینان داشته باشید که سرمایه و سرمایه داران از هیچ جنایتی رویگردان نیستند.

مخصوصا که در موقع بحران های تجاری – بحران های اساسا ناشی شده از اضافه تولید، سرمایه هار میشود و دنیا را می خواهد ویران نماید و این کار خواهد کرد، چون بحران ها خصلتا طوری اند که یکی از دیگری بیرحم تر، سهمناکتر  میشوند و هر چه می گذرد، وسیله رفع بحران کمتر و کمتر میشود، زیرا که کره زمین نحدود است و نمی تواند، جوابگوی حرص و آز سیری ناپذیراین هیولای واقعی باشد تا به جائی می رسد که دیگر رفع شدنی نیستند!

این را کارل مارکس در مانیفست کمونیست هم نشان داده و بیان کرده است:

 ” کافی است که به بحران های تجاری اشاره کنیم که با تکرار ادواری خویش و به نحوی همواره تهدید آمیزتر هستی تمام جامعه بورژوازی را در معرض فنا قرار می دهد. در مواقع بحران تجارتی هر بار نه تنها بخش هنگفتی از کالاهای ساخته شده، بلکه حتی نیروهای مولده ای که بوجود آمده اند نیز نابود می گردد. هنگام بحرانها یک بیماری همگانی اجتماعی پدید میشود که تصور آن برای مردم احصار گذشته نامعقول بنظر می رسید، و آن بیماری همگانی اضافه تولید است. جامعه ناگهان به قهقرا باز می گردد و بغتا به حالت بربریت دچار میشود. گوئی قحط و غلا و جنگ عمومی خانمانسوزی او را از همه وسائل زندگی محروم ساخته است؛ پنداری که صنایع و بازرگانی نابود شده است. چرا؟ برای آنکه جامعۀ بشری بیش از حد تمدن، بیش از حد وسائل زندگی، بیش از حد صنایع و بازرگانی در اختیار خویش دارد. نیروهای مولده ایکه در اختیار اوست، دیگر بکار تکامل تمدن بورژوازی و مناسبات بورژوازی مالکیت نمی خورد؛ برعکس، آن نیروها برای این مناسبات بسی عظیم شده اند و مناسبات بورژوازی، نشو و نمای آنها را مانع میگردد؛ و هنگامیکه نیروهای مولده درهم شکستن تمام این موانع و سدها را آغاز می کنند، آنگاه سراسر جامعه بورژوازی را دچار پریشانی و اختلال می نمایند و هستی مالکیت بورژوازی را دستخوش خطر می سازند. دائره مناسبات بورژوازی بیش از آن تنگ شده است که بتواند نیروئی را که آفریده خود اوست در خویش بگنجاند، از چه طریقی بورژوازی بحران را رفع می کند؟ از طرفی بوسیله محو اجباری توده های تمام و کمالی از نیروهای مولده و از طرف دیگر بوسیله تسخیر بازارهای تازه و بهره کشی بیشتری از بازرارهای کهنه. و بلاخره از چه راه؟ از این راه که بحران های وسیعتر و مختربتری را آماده میکند و از وسائل جلوگیری از آنها می کاهد.

سلاحی که بورژوازی با آن فئودالیسم را واژگون ساخت، اکنون بر ضد خود بورژوازی متوجه است.

ولی بورژوازی نه تنها سلاحی را حدادی کرد که هلاکش خواهد ساخت، بلکه مردمی را که این سلاح را بسوی او متوجه خواهند نمود، یعنی کارگران نوین یا پرولتاریا را نیز بوجود آورد.”

ولی رفقای کارگر، این درست است که شما که محصول صنایع بزرگ بورژوازی هستید و عامل مرگ  می در نهایت، موجود هستید، اما، این کار همین طور خود بخودی و بدون یک برنامه و نبرد آگاهانه طبقاتی که به جنگی خونین منجر می گردد، میسر نیست. بورژوازی دولتی را سازمان داده است که می بینیم که مجهزتر از هر دولت دوران های ماقبل خود که اصولا و اساسا، درست همچون نیروهای مولده که شما طبقه کارگر بخش اساسی این نیروی تولید هستید که در هر بحران هیزم تنور جنگ های بین بورژواها می گردید، برای دوران های ماقبل اش قابل تصور نمی بود.

مثلا دولت های برده دار و فئودال نیروهای سرکوبگرشان – ارتش و ژندام شان  نیزه و شمشیر و در همین اواخر فئودالیسم دارای تفنگ و توپ و کشتی های جنگی شده بودند، ولی اکنون می بینیم که دولت های ب.رژوا امپریالیستی در یک رقابت دائمی برای تولید و باز هم تولید سلاح های مرگبار توده های وسیع مردمی هستند که حتی در جنگ ها هیچ دخالتی ندارند، شهرها را ویران می کنند و…

آری، دارای چه سلاح های مخوفی هستند که برای نابود کردن چندین برابر کره ارض همین الآن کفایت می کنند.

البته، خود کارل مارکس و انگلس هم این را کاملا درک کرده بودند و تمامی آثارشان هم برای این نوشته شده اند که راه و وسیله نابودی مناسبات بورژوائی را نشان دهند. آنها همین مانیفست حزب کمونیست شان را  با این عبارت پایان می دهند : ” کمونیستها عار دارند که مقاصد و نظریات خود را پنهان سازند. آنها آشکارا اعلام میکنند که تنها از طریق واژگون ساختن همه نظام اجتماعی موجود، از راه جبر، ( یعنی بکارگیری قهر، یعنی با استفاده از قدرت کارگران مسلح و… حمید قربانی) وصول. به هدفهایشان میسر است. بگذار طبقات حاکمه در مقابل انقلاب کمونیستی بر خود بلرزند. پرولتارها در این میان چیزی جز زنجیر خود را از دست نمیدهند، ولی جهانی را بدست خواهند آورد

پرولتارهای سراسر جهان، متحد شوید ! “، پایان مانیفست سال ۱۸۴۸.

و لنین بمثابۀ یکی از بهترین شاکردان آنها به باور من، این راه را در این عبارت، در کتاب آموزنده ی خویش به نام دولت و انقلاب، خلاصه نموده است : ” بدون انقلاب قهری پرولتاری تعویض دولت بورژوائی به دولت پرولتری (یعنی دیکتاتوری پرولتاریا – من) ممکن نیست، مرگ دولت پرولتری و بطور کلی  مرگ هر گونه دولتی جز از راه زوال ممکن نیست. “، او لنین در همین اثر و اثر بعدی خود که در جدل و مبارزه تئوریک  با سران انترناسیونال دوم از جمله بزرگترین تئوریسین آن، کائوتسکی آلمانی تبار می باشند، دیکتاتوری پرولتاریا  و چرائی آنرا چنین بیان می کند :

“” دیکتاتوری قدرتیست که مستقیما متکی به اعمال قهری است و بهیچ قانونی وابسته نیست. دیکتاتوری انقلابی پرولتاریا قدرتیست که با اعمال قهر پرولتاریا علیه بورژوازی بچنگ آمده و پشتیبانی می گردد و قدرتیست که بهیچ قانونی وابسته نیست.”

 و یا باز هم، لنین از زبان مارکس و انگلس :

[ مارکس… “اگر کارگران دیکتاتوری انقلابی خود را جایگزین دیکتاتوری بورژوازی می نمایند… تا مقاومت بورژوازی را درهم شکنند… بدولت شکل انقلابی و گذرنده می دهند.”…

انگلس…” حزب پیروزمند» (در انقلاب) «بالضروره» ناچاراست سیادت خود را از طریق رعب و هراسی که سلاح وی در دلهای مرتجعین ایجاد می کند، حفظ نماید. اگر کمون پاریس به اتوریته مردم مسلح علیه بورژوازی متکی نبود؛ مگر ممکن بود بیش ازیک روز دوام آورد؟ آیا ما محق نیستیم اگر بالعکس کمون را، به علت اینکه از اتوریته خیلی کم استفاده کرده است، سرزنش نمائیم”…

هم او میگوید: ” از آنجا که دولت فقط مؤسسه گذرنده ایست که در مبارزه و انقلاب باید ازآن استفاده کرد، تا دشمنان خود را قهرا سرکوب ساخت، لذا سخن گفتن در بارۀ دولت خلقی آزاد خام فکری خالص است. مادامکه پرولتاریا هنوز به دولت نیازمند است، این نیازمندی از لحاظ مصالح آزادی نبوده، بلکه بمنظور سرکوب دشمنان خویش است و هنگامی که سخن گفتن در بارۀ آزادی ممکن می گردد، آنگاه دولت بمعنای اخص کلمه دیگر موجودیت خود را از دست می دهد”…] ، لنین – انقلاب پرولتری و کائوتسکی مرتد.

البته، همان طوری که لنین در یک اثر دیگرش – چپروی بیماری کودکی در کمونیسم، می نویسد، همین دیکتاتوریپرولتاریا، فقط وسیله ی سرکوب نیست، بلکه وسیله ی آموزش و پاک کردن اذهان خود طبقه کارگر و توده های زحمتکش از فرهنگ پوسیده و خرافات دوران های گذشته نیز می باشد. زیرا که فرهنگ حاکم در هر دوره و در هر جامعه طبقاتی فرهنگ طبقه حاکمه آن دوره می باشد و تا کنون طبقات استثمارگر بر جامعۀ طبقاتی حاکم بوده اند و فرهنگ خود را بر جوامع حاکم کرده اند که از جمله مذهب، ناسیونالیسم، فردگرائی و منافع شخصی را بر همه چیز ترجیح دادن، تقدس قائل شدن برای مالکیت خصوصی و روابط زناشوئی موجود – خانواده که اسارت زن و کودکان  را ترتیب داده است و… می باشند.

انسان جامعه آینده و طبقه کارگر سازنده ی جامعه آینده – کمونیسم باید بر این فرهنگ چیره گردد و ذهن خود را  از عادات و سنت های طبقاتی و سنن ابا و اجدادی حیوان گونه، مثلا از خرافه ای به نام خدا پاک کند و گرنه ساختن جامعه آینده ممکن نیست، ساختن یک جامعه انسانی نیازمند انسان هائی است که با فرهنگ و برداشت های انسانی پرورش یافته باشند!

پیش بسوی انقلاب قهری کمونیستی، پیش بسوی کمونیسم، جامعه ی انسان های انسان شده و آزاد!

دوستدار پرولتاریا جهان – حمید قربانی انسان بیوطن

۳ نوامبر ۲۰۹۳ سال اسپارتاکوسی

کارگران هفت در مبارزه برای آزادی نمایندگان زندانی خویش بوسیله نیروهای سرکوب گر دولت جمهوری اسلامی سرمایه داری، این چماق سرمایه داران بر سر کارگران و زحمتکشان زن و مرد، دولتی که باید درهم شکسته گردد!

https://t.me/kkfsf/17249