بازآرایی نیروهای مردمی در داخل چاویسمو در حال انجام است، که هدف آن ساختن بدیلی انقلابی است. ده ها سازمان در بدیل انقلابی مردمی حضور دارند، از حزب های قدیمی و استواری مانند حزب کمونیست ونزوئلا و اکثریتی از PPT( حزبی که خارج از طبقه کارگر و مبارزه های مردمی در دهه های ۷۰ و ۸۰ رشد کرد) گرفته تا سازمان های محلی و کمونی و جنبش های اجتماعی
مقدمه مترجم:
نبرد طبقاتی در ونزوئلا دامنه های جدیدی می یابد. با قطع امید نیروهای چپ رادیکال از دولت مادورو و محکوم کردن سیاست های لیبرالی آن ، که بنا به ادعای آن ها در جهت نزدیکی به بورژوازی و دوری از توده های کار و زحمت حرکت می کند، اتحاد جدیدی از نیروهای چپ تشکیل شده است که خود را “بدیل انقلابی مردمی”(APR)می خواند. انتخابات ۶ دسامبر مجلس ملی ونزوئلا در پیش است و موفقیت و یا عدم موفقیت این اتحاد می تواند نقش تعیین کننده ای در روند تحولات ونزوئلا داشته باشد. سایت تحلیل های ونزوئلا در همن رابطه گفتگویی با رافائل اوزکاتگی انجام داده است که نکات مختلفی از وضغیت در ونزوئلا را روشن می کند. رافائل تا دوماه پیش دبیرکل PPT بود که با دخالت دادگاه حزب عملا بر خلاف انتخابات داخلی خود که هئیت رهبری حزب را انتخاب کرده بود، به دوشاخه تقسم شد که رافائل همراه با دگر اعضا به اتحاد بدیل انقلابی مردمی پیوستند و رهبران بخش انتخابی از سوی دادگاه ، در انتخابات جاری از حزب متحد سوسیالیست ونزوئلا که حزب حاکم در ونزوئلا است پشتیبانی می کند.
***
رافائل اوزکاتگی شخصیتی تاریخی در جنبش مردمی ونزوئلا است و در تشکیل بدیل انقلابی مردمی APR نقش کلیدی داشت . بدیل انقلابی مردمی یک بلوک انتخاباتی چپ و چاویستی است که گزینه ای مستقل و جمعی را در انتخابات سراسری مجلس ملی در ۶ دسامبر نمایندگی می کند. اوزکاتگی قبل از دخالت دادگاه عالی در حزب، و جابه جا کردن رهبری اصلی آن، دبیر کل دیرینه حزب سرزمین پدری برای همه (PPT) بود. اوزکاتگی در این گفتگو در باره برنامه انقلابی بدیل انقلابی مردمی صحبت می کند، در عین حال گردش “نئولیبرالی” دولت را تحلیل می کند.
بدیل انقلابی مردمی چیست و چرا این گروه از حزب های مردمی و جنبش های چاویستی به نیروهای همراه با حزب متحد سوسیالیستی ( آن چنان که قبلا تحت حمایت های قطب میهنی پیوسته بودند) نمی پیوندند تا مجلس ملی را به نفع چاویسمو تغییر دهند؟
بازآرایی نیروهای مردمی در داخل چاویسمو در حال انجام است، که هدف آن ساختن بدیلی انقلابی است. ده ها سازمان در بدیل انقلابی مردمی حضور دارند، از حزب های قدیمی و استواری مانند حزب کمونیست ونزوئلا و اکثریتی از PPT( حزبی که خارج از طبقه کارگر و مبارزه های مردمی در دهه های ۷۰ و ۸۰ رشد کرد) گرفته تا سازمان های محلی و کمونی و جنبش های اجتماعی.
برخی از آن ها جدای از حزب متحد سوسیالیستی ونزوئلا و دولت که- با سیاست های اقتصادی لیبرالی خود و گرایش به نادیده گرفتن صداهای دیگر در داخل چاویسمو- بسیاری را بیگانه کرده است رشد کرده بودند. دیگران از داخل قطب میهنی مواضع انتقادی سازنده ای داشتند، و صدای آن ها هم شنیده نمی شد.
در هر صورت، و ورای هر موضع انتقادی که ممکن است ما در باره سیاست ها و عمل های ویژه ای داشته باشیم، آن چه ما را از طرح نیکولاس مادورو جدا می کند چشم انداز سیاسی ماست. هدف ما تاکید دوباره بر ابتکار انقلابی چپ است که در طرح رادیکال چاوز ریشه دارد. دولت مادورو از آن طرح روی بر گردانده است. برنامه ما یک طرح چپ چاویستی است… و وقتی که ما باچاویسموشناخته می شویم، در باره چاوز رادیکال صحبت می کنیم.
آیا می توانید در رابطه با شناسایی بدیل انقلابی مردمی با “چاوز رادیکال” دقیق تر بگویید؟ آیا ما در باره چاوز کمون، درباره چاوزی که به سوی محدود کردن منطق سرمایه حرکت کرد، یا درباره چاوزی که ابزار تولید را ملی کرد صحبت می کنیم؟
ما از چاوزی دفاع می کنیم که گرایش های فاجعه آمیزسرمایه داری را می شناخت و فعالانه، هم با گفتمان آن و هم عمل آن مخالفت می کرد. ما با چاوزی می مانیم که نه تنها تضاد ها را درک می کرد بلکه برنامه ای راهبردی داشت یعنی سوسیالیسم. ما در باره چاوز “ضربه بر زمام امور”[۱](سخنرانی ۲۰۱۲ چاوز )، درباره مردی که کابینه خود را فراخواند و بر تغییر فوری مسیر به سوی چپ تاکید کرد صحبت می کنیم.
این چاوزی بود که قدرت مردمی را به عنوان نیرویی که با ایجاد انقلاب – با کمون ها، سازمان های کارگری و دهقانی – برانگیخته می شود درک می کرد… به عبارت دیگر، ما با تعهد چاوز به مردمی که کار و مبارزه می کنند، چاوز ی که نیازهای مردم را می شناخت و به جای سیاست های “پراگماتیک” خاکستری که مشخصه دولت مادرو است آینده بهتری را برای آن ها می خواست و برای آن برنامه ریزی می کرد شناخته می شویم.
آیا می توانید دولت مادرو را ، با درک آن که ونزوئلا نیز زیر محاصره شدیدی قرار دارد، با دقت بیشتری برای ما توصیف کنید؟
تحریم ها جنایتکارانه اند، و تاثیر واقعی روی اقتصاد ما داشته اند. اما، وقتی کشوری تحت محاصره است، راه حل نمی تواند روی برگرداندن از جامعه و انتخاب برنامه ای برای (منافع افراد) اندکی باشد. آن چه در حال وقوع است آن است که تحریم ها به بهانه ای برای رها کردن برنامه اجتماعی و به بهانه کاملی برای تسریع ایجاد “بورژوازی انقلابی”، آن چنان که آن ها دوست دارند روابط خود رامعرفی کنند، تبدیل شده است.
اگر شما به گفتمان سخنگویان دولت (و عمل آن ها) توجه کنید، خواهید دید که برای آن ها عامل تغییر دیگر کارگران، مردان وزنان فقیر محلات و حومه ها نیستند. از نگاه آن ها ، افرادی که آینده را خواهند ساخت بورژواها هستند، که در فرایندی از گسترش سریع سرمایه داری با قوانیتی که حقوق کارگران را از بین می برد و دادن مزیت قطعی به خصوصی سازی ها و سرمایه گذاری ها پرورش می یابد.
بخشی از چاویسمو در دولت ثروتمند شده است. آن ها میلیونر هایی هستند که به خاطر تحریم ها در اینجا قفل شده اند، و از این امر خیلی راضی نیستند. آکنون آن ها می خواهند بورژوا شوند، از این رو در جستجوی راه حل آشکارا نئو لیبرالی هستند.
برای ذکر نمونه، من دیروز دریافتم که کازینو ها دو باره باز شده اند(آن ها در دوران دولت چاوز ممنوع شده بودند). آشکارا، کازینو ها محل هایی هستند که هدف آن پولشویی است. در راس آن، خصوصی سازی محکم دستور روز است. به آن کاوش معدنی اورینکو را اضافه کنید که یک ششم از سرزمین ما را به روی درنده ترین کارهای معدنی باز می کند و با این حال عکس هم می گیرد. ما از یک اقتصاد رانتی مبتنی بر استخراج نفت به یک اقتصاد رانتی مبتنی بر استثمار طلایی، که طبیعت را با امتیاز یک اقتصاد خطرناک پر مخاطره معاوضه می کند تغییر کرده ایم.
ترکیب جهت سیاسی تغییر کرده است. رهبران آن دیگر سربازان جوان انقلابی که علیه حکومت اقلیت در ۱۹۹۲ قیام کردند( رستاخیز نظامی شکست خودره تحت رهبری چاوز) نیستند. آکنون آن ها میلیونر هایی هستند که با کلمه “انقلابی” به عنوان یک نام مستعار آرزومند بورژوا شدن هستند.
آیا می گویید که همان افراد در قدرت هستند، اما وضعیت طبقاتی ان ها تغییر کرده است؟
یک دگردیسی در روند رهبری وجود داشت، و درک آن زمان برد. مشخصه آن تغییر کرده است، و با این تغییر تحولی در سیاست ها به وجود امد.
محاصره وجود دارد، آری. ترامپ( و هر نماینده منافع امپریالیستی) ضد اعلام حق حاکمیت مردمی است. اما، تحریم ها به بهانه ای برای بازکردن راه به منطق جدیدی تبدیل شده است که درعبارت ” بورژوازی انقلابی” توصیف می شود.
یادت می آید، عبارت (بورژوازی انقلابی) توسط کاسترو استولدو(وزیر کشاورزی)- افسر باز نشسته نیروهای مسلح که در قیام ۲۷ نوامبر۱۹۹۲ شرکت کرد- ابداع شد . کلمات کاسترو با مخالفت مردمی وسیعی روبه رو شد، اما نیکولاس مادورو بعدا گفت که هر کسی که وزیر های او را مورد انتقاد قرار دهد خود رئیس جمهور را مورد انتقاد قرار می دهد.
روند بولیواری جهش کرد… طول کشید تا این جهش را درک کنیم، اما اکنون، برای نیروهای بدیل انقلابی مردمی، این امر روشن است. برای چپ درک این که اتحاد شوروی به یک برنامه غیر سوسیالیستی دگر دیسی کرده بود چند سال طول کشید، و در ذهن برخی افراد اتحاد شوروی هنوز زنده و خوب است! چیز مشابهی در چین اتفاق افتاد، که به اولین قدرت تجاری سرمایه داری در جهان تبدیل شد، و برخی آن را نمونه مثبتی تلقی می کنند. خوب ، همان روند در اینجا رخ می دهد: برنامه تغییراست!
این وضعیت جدیدی است، ودر این وضعیت، ما باید سیاست ها را به شیوه جدیدی سازمان دهیم .
وقتی در باره این تغییر صحبت می کنید،چیزی را به یاد می اورد که شما چند ماه پیش در مصاحبه ای با روزنامه Ciudad CCS گفتید. شما مشاهده کردید که ما وارد فروپاشی پیمان اجتماعی بر پایه توزیع رانت نفتی می شویم. پایان آن پیمان اجتماعی سبب بحرانی اجتماعی( و اقتصادی) شده است. آیا می توانید در باره این تغییر صحبت کنید؟
بیماری همه گیر جهانی نظم جهانی جدید سخت تری را سبب شده است. در ونزوئلا، نیز نظم جدیدی در حال ظهور است، و در واقع پایان یک قرار داد اجتماعی است که دو دهه ادامه داشت.
البته، فروپاشی نظم قدیم و پدیداری نظم جدید با بحران عظیمی همراه است. هر روز ده ها اعتراض و بسیج در سراسر ونزوئلا وجود دارد، و آن ها از سوی نیروهای راست برگزار نمی شوند. اعتراض کننده ها کارگرانی هستند که خواهان دستمزد های بسنده هستند، ساکنان محله ها هستند که آب، برق و گاز می خواهند، حومه های شهرها هستند که خواهان بنزین و غیره هستند.
جالب است که تمام این اعتراض ها در حالی رخ می دهد که حقوق رسمی از لحاظ سیاسی با اشتباه های فاجعه بار خود دولت کنار گذاشته شده است. (دولت) بین مردم مشروعیتی ندارد. توده های مردم حقوقشان را می خواهند، در حالی که دولت از آن ها می خواهد که فداکاری کنند. در تمام مدت هیچ نماینده دولتی، آن چنان که در جا های دیگر، برای نمونه، در کوبا در دوران بدترین سال های محاصره رخ داده است فداکاری نمی کند.
کار زار انتخاباتی پیش روی بدیل انقلابی مردمی چگونه است؟
بدیل انقلابی مردمی یک بدیل چاویستی چپ است که دگر دیسی روند را به رسمیت می شناسد. به همین خاطر ما تصمیم گرفتیم یک بدیل انتخاباتی شویم. اما پیشنهاد انتخاباتی آغاز یا پایان نیست. اتحاد سازمان های متنوع چاویستی و چپ مستقل مدت زیادی در حال فعالیت بوده است.
امروز کارزار در کشور، در محله ها و حومه ها است. کارزار به شدت رشد می کند در حالی که هم رسانه های دولتی و هم رسانه های خصوصی در مورد آن سکوت کرده اند. برای ارائه یک نمونه، رسانه های رسمی به صدای بدیل های دست راستی بازتاب می دهند، در حالی که بدیل انقلابی مردمی نادیده گرفته می شود و پنهان نگه داشته می شود.
با این حال اطمینان داریم که در ۶ دسامبر، نیروی جدید قدرتمندی پدیدار خواهد شد. این زمان خیلی متفاوت از ماه های قبل از قیام مسلحانه چاوز در ۱۹۹۲ نیست. قیام مخفی بود در حالی که پیشنهاد ما آشکار است (اگر چه از سوی رسانه ها پنهان)، اما انتخابات- همان طور که قیام مسلحانه انجام داد- احتمالا مسیر امور را تغییر خواهد داد.
نیروهای انقلابی بدیل انقلابی مردمی زنده و خوبند. ما بیش از ۵۰۰ نامزد داریم و آن ها در خیابان ها برای ساختن اکریتی جدید تلاش می کنند.
در سر دیگر طیف، کارزار انتخاباتی حزب سوسیالیستی متحد ونزوئلا خیلی شبیه کارزار AD قدیمی به نظر می رسد (آکسیون دموکراتیا، مهم ترین حزب سیاسی ونزوئلا در بیشتر اوقات قرن بیستم).
کارزار انتخاباتی پسر نیکولاس مادورو، نامزد نمایندگی مجلس ملی، به یک رخ داد برجسته بخشش تبدیل شده است. او بُن های تلویزیونی (مشوق های اقتصادی)، مصالح ساختمانی، و غیره هدیه می دهد. چرا؟ چون نیکو لاس ما درو گور را( پسر رئیس جمهور) هیچ فضیلتی از آن خود ندارد. او بیانگر هیچ جنبش اجتماعی نیست. او نوعی شاهزاده با یک “سرنوشت” است.
برخی باور دارند که در سال های اخیرروندی از محدود کردن دموکراسی مردمی وجود داشته است. آیا می توانید در این باره صحبت کنید؟
ما وارد روندی از قضایی شدن سیاست می شویم. اکثر حزب ها مورد دخالت دادگاه عالی واقع شدند. در مورد PPT ، دادگاه عالی مدیر موقتی را تحمیل کرد که باید در خط حزب متحد سوسیالیستی ونزوئلا باشد. به عبارت دیگر، آن ها مدیر منتخب را بر کنار کردند و دیکتاتوری را تحمیل کردند که نماینده اکثریت حزب نیست. به علاوه، قدرت انتخاباتی ملی به هیچ حزب چپی اجازه نداد تا ثبت نام کند، در حالی که احزاب ثبت نام کننده ای هستند که وابسته به راست هستند.
دولت فعالانه در زندگی سیاسی چپ ونزوئلا دخالت می کند. نه تنها از انتخابات داخلی اتحادیه جلوگیری می کند- باز داشتن نیروهای پرولتاریا از نمایندگی خودشان – و انتخابات دانشگاه ها را، که حقی است که قانون تضمین کرده است به عقب می اندازد، بلکه اکنون دولت در حالت دخالت در حزب های سیاسی است!
امروز روسیه ۱۹۱۹ نیست که لنین – در میانه جنگ داخلی- تمام حزب های غیر بلشویک را ممنوع کرد. ما در اینجا قانون اساسی داریم که حق ما برای سازماندهی را تضمین می کند اما دادگاه ها این حق را نادیده می گیرند. گرایشی به سوی قضایی کردن سیاست ها وجود دارد و ما نگرانیم.
با این حال، بدیل انقلابی مردمی یک اتحاد بزرگی است که در داخل خود سازمان های چاویستی و چپ بسیاری دارد. بدیل حزب کمونیست ونزوئلا را دربر می گیرد که تنها حزبی است که به خاطر تاریخ طولانی و روابط بین المللی اش اجازه دارد آزادانه وجود داشته باشد. و نیز، چون حزب رسمی( یعنی دخالت شده)PPT به ضمیمه حزب متحد سوسیالیستی ونزوئلا تبدیل شده است، بدیل انقلابی مردمی در انتخابات با حزب کمونیست ونزوئلا نمایندگی خواهد شد.
علاوه بر جابه جا کردن راست مورد حمایت امریکا که اکنون کنترل مجلس ملی را در اختیار دارد، اهمیت ترکیب مجلس آینده چیست؟
مجلس ملی کنونی، با اکثریت نمایندگان دست راستی، با تبدیل خود به نهادی با هدف واحد سرنگون کردن رئیس جمهور منتخب دموکراتیک ونزوئلا حقوق خود را از دست می دهد. با چنین عملی، آن ها روی از مردم بر گرداندند و فرصت نفوذ در مدیریت کشور طبق منافع و ایدئولوژی خود را از دست دادند.
مجلس آینده باید بحث عمومی در باره بودجه ملی( که در طی ۴ سال گذشته در سکوت پیش نویس شده است)، معاملات اقتصادی خارجی، و سیاست های عمومی، قانون گذاری و غیره برگزار کند. مجلس جدید اعضا جدید دادگاه عالی، دادستان عمومی، دادستان کل، خزانه دار کل، شورای انتخابات ملی، و هیئت بانک مرکزی ونزوئلا را نیز انتخاب خواهد کرد.
به علاوه هدف بدیل انقلابی مردمی در نهاد قانونگذاری کار برای مردم با زنده کردن قانون اساسی است. موضوع هایی مانند حقوق مکفی و حق سازمان دهی در قانون اساسی تضمین شده اند و ما برای بازپس گیری آن ها تلاش خواهیم کرد. در نهایت، ما از برنامه میهنی (۲۰۱۲) چاوز ، که برای خارج کردن مردم ونزوئلا از بحران جاری مختصات راهبردی ارائه می دهد نیز”غبار روبی” خواهیم کرد.
به طور مختصر، برنامه بدیل انقلابی مردمی چیست؟
زمان غلبه بر اتحاد شخصی بین رئیس جمهور مادورو و نیروهای مسلح فرا رسیده است. ساختار دولت به وزنه مخالفی از سوی مردم نیاز دارد تا ادامه انقلاب را تضمین کند.
برنامه ما سوسیالیسم است، و حرکت کردن در جهتی است که درآن ما قانون اساسی را به مثابه شالوده و برنامه میهنی چاوز را به عنوان نقشه راه داریم. همه این (برنامه) باید ، دوباره، بدون منجی گرایی، به صورت جمعی، همراه با ساختار کمونی عملی شود. بدیل انقلابی مردمی تصمیم دارد نه نیرویی مخرب و نه سازمانی “بله قربان گو” باشد. در عوض، ما برای تبدیل مجلس ملی به فضایی آزادی بخش برای قدرت مردمی تلاش خواهیم کرد.
ما مردم را به رای دادن به بدیل انقلابی مردمی دعوت می کنیم تا مشروعیت، استقلال، و حق حاکمیت مردمی را به مجلس ملی بر گردانیم .
اما قول معجزه نمی دهیم. ما قول نمی دهیم که مجلس ملی جدید به تمام نیازها که منجر به صف بستن می شود ( آن طور که راست در انتخابات ۲۰۱۵ وعده داد) پایان می دهد، وما از اقدامات جنایتکارانه داخلی و خارجی به عنوان پوششی برای تمام بیماری های سیاسی و اقتصادی استفاده نخواهیم کرد. ما ” پاک سازی خانه” را ترویج خواهیم کرد به نحوی که منابع محدود بتواند به سوی مردم جهت گیری کند. تمام کسانی که از قدرت خود برای میلیونر شدن استفاده می کنند و از موسسه ها برای تحکیم شرایط طبقاتی خود استفاده می کنند باید بروند.
ما صرفا برای بحث خالی به مجلس ملی نمی رویم. ما برای تبدیل آن به یک ابزار انقلابی و شکستن یوغ امپریالیستی به آن جا می رویم. این امر با پشت کردن به مردم مقدور نیست، چنان که به بهانه تحریم ها رخ داده است. امپریالیسم را تنها با قدرت کمونی می توان شکست داد.
منبع: تحلیل های ونزوئلا
[۱] – تنها چند روز بعد از انتخابات ۲۰۱۲،که چاوز با ۵۶ درصد آرا در آن پیروز شد، در بیستم اکتبر، او رهبری اولین همایش وزیران را به عهده گرفت و برای گسترش کارایی، تحکیم قدرت کمونی، و توسعه بیشتر سیستم ملی رسانه های عمومی، و در راس همه ساختمان سوسیالیسم به انتقاد و انتقاد از خود فراخواند.
دنیای ما دنیای تکنولوژی جدید است. دنیای هوش مصنوعی است. آیا این مهم در این مصاحبه جایی میتوانست داده باشد؟
آیا وبسایت اخبار روز از بحثهای درون چپ ونزویلا در مورد انقلاب علمی و چگونگی دستیابی به آن اطلاعی دارد؟