جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳

جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳

تجمع هنرمندان تئاتر در مقابل مجلس و اعلام حداقل مطالبات آنان از حکومت

جمعی کثيری از هنرمندان تئاتر با تجمع در مقابل مجلس ایران خواستار مطالبات خود شدند. در این تجمع که در سکوت برگزار شد، اعضای هیات مدیره مرکزی خانه تئاتر و نمایندگان هیات مدیره انجمن های مختلف این تشکل هنری حضور داشتند و بیانیه خانه تئاتر و مطالبات هنرمندان اعلام شد
5ff1c273b24f7_5ff1c273b24fb

جمعی کثیری از هنرمندان تئاتر با تجمع در مقابل مجلس ایران خواستار مطالبات خود شدند. در این تجمع که در سکوت برگزار شد، اعضای هیات مدیره مرکزی خانه تئاتر و نمایندگان هیات مدیره انجمن های مختلف این تشکل هنری حضور داشتند و بیانیه خانه تئاتر ارائه شد.

خبر فوری در گزارش خود از تجمع هنرمندان در برابر مجلس نوشته است:

صبح امروز یکشنبه ۱۴ دی ماه ۱۳۹۹، تجمع نمایندگان صنوف خانه تئاتر در مقابل مجلس شورای اسلامی ایران در میدان بهارستان برگزار شد. در این تجمع که به دلیل فشارهای مختلف اقتصادی در پی تعطیلی سالن ها و فعالیت های تئاتری در پی شیوع بیماری کرونا برگزار شد، ده ها نفر از نمایندگان اصناف مختلف خانه تئاتر حضور داشتند.

هنرمندان شناخته شده ای همچون ایرج راد، الهام پاوه نژاد، اصغر نعیمی، هوتن شکیبا، کوروش سلیمانی و … در این تجمع حضور داشتند.

در بخشی از این گردهمائی، ایرج راد تصریح کرد: خیلی از دوستان می خواستند که در این تجمع حضور داشته باشند اما خواهش کردیم به دلیل وجود آلودگی هوا و پرهیز از ازدهام زیاد در مقابل مجلس، تنها نمایندگان تئاتر و انجمن های مختلف خانه تئاتر حضور یابند.

وی افزود: آنچه که می خواستیم در اینجا بگذرد این بود که مسائل و مطالب خود را در سکوت کامل مطرح کنیم و بیانیه خود را به صحن علنی مجلس ارسال کنیم که این امر محقق شد.

پس از آن با دعوت ایرج راد، اصغر نعیمی بیانیه را قرائت کرد. در این بیانیه خطاب به مقامات حکومت و مجلس آمده است:

 

با سلام

لحظات مرگباری بر ملت بی پناه ایران می گذرد. بانگ شیون و عزا لحظه ای فروکش نمی کند. مرگ مبتذل و ارزان بی امان در کار تباهی و قلع و قمع مردمانی است که ولی نعمتان شما هستند. کودکان سوال می کنند که چرا پدرشان شرمگین می میرند. مادران برای نجات جان فرزندان خود از فردای تیره ای که برایشان رقم خورده به انتظار تیری از غیب نشسته اند. گویی کاوه آهنگر و رستم دستانشان آرزوست چرا که تا این لحظه از دولتمردانشان کاری بر نیامده است این اشکنامه بی داد، فریاد اعتراض و دادخواهی هزاران خانواده هنر شریف تئاتر ایران است.

می‌دانیم کمتر کسی از شما تابه حال برای دیدن نمایشی ارزشمند و عالی به تئاتر آمده است. شما هنرمندان تئاتر را نمی شناسید حال آنکه آنان اهل این سرزمین‌اند نه دشمن و اجنبی! اگر نشان و اعتباری از آنها می جوئید از مردمان کوچه بازار بپرسید، از کارگران رنج دیده و کسبه کوچه و بازار، از جامعه مهندسان و پزشکان، از عالیجنابانِ ادب و شعر و موسیقی، از نویسندگان و اساتید دانشگاه ها، از فلاسفه و اندیشمندان، ما پاسبانان زبان و فرهنگ ایران زمینیم که اینک نه به گدایی که به پرسش از شمایان برخواسته ایم.

به ما بگوئید برای شکوفائی زبان و شعر و داستان و رُمان این سرزمین چه کرده اید؟ برای تئاتر و سینما چه تگام بلند و ارزشمندی برداشته اید؟ حال و روز موسیقی و نقاشی و مجسمه سازی این روزگار ما را چگونه یافته اید؟ آیا می دانید سرانه مطالعه مردم ایران چقدر است؟ آیا می دانید شمارگان چاپ یک جلد کتاب به چند عدد رسیده است؟ اگر شما نمایندگان خانواده تئاتر هم هستید، بگوئید که در این نیم قرن، کدام برنامه ریزی با مدیریتِ  کارآمد و موثر را برای سرنوشت و حیات این هنر رقم زده اید؟

هر بار بی تفاوت از کنار بیانیه ها و تظلم خواهی های این بخش از میراث زنده ایران زمین گذشته اید، همانگونه که بی تفاوت و ساکت از کنار دزدان و شبگردانی گذشتید که میراث ما را به تارج برده اند و به نام خود ثبت کرده اند! دریغ از یک اعتراض دریغ از یک پیشگیری! ملت های دیگر، رسوم باستانی و نیاکان ما را به نام خود ثبت کرده اند، امتیازهای جهانی می گیرند، از شانه های آبا و اجدادی ما بالا می روند و برای خود اعتبار کسب می کنند؛ گوئی ما لیاقت داشته های خود را نداریم. ما نمی دانیم برای فردای تاریخ چه پاسخی خواهیم داشت آن گاه که فرزندان ما  از ما سوال کنند ساز تار ما کو؟ افتخار چوگان ما کجاست؟ نظامی و مولانا و رودکی ما را چه شد؟ هزاردستان، شاهنامه، پنج گنج، منطق الطیر، بوستان و گلستان و مثنوی معنوی ما کجا است؟

ما اکنون با خشم و زخم، بخشی از مطالبات کوچک و نه کلان و زیرساختی مان را از شما می خواهیم. چرا که برآورده کردن آن از وظایف شما در برابر حقوق شهروندی این بخش که فراموش شده جامعه است. کاری که همه کشورهای بزرگ و فرهنگ مدار جهان انجام داده اندپس از شما می خواهیم : 

۱- در راستای توجه به معیشت خانواده کلان تئات در سراسر ایران حقوق بیکاری و تسهیلات بیمه و درمان و دارو در نظر گرفته شود.

۲- جهت تولید آثار نمایشی و رفع خسارات ناشی از شیوع ویروس کرونا برای تمام گروه ها اعم از حرفه ای و دانشجوئی، صحنه ای و خیابانی، کودک و نوجوان، آئینی و سنتی بودجه مکفی و در شان اختصاص یابد.

۳- تخصیص کمک های مالی و بلاعوض و وام های با سود کم برای خانواده شریف تئاتر که بیش از ده ماه بیکاری مطلق را با نجابت و شکیبائی تحمل کرده اند.

۴- برای جلوگیری از تعطیلی دم به دم و روز افزون تئاترهای خصوصی که نقش مهمی در تولید نمایش و بدنه تئاتر ایران دارند ردیف بودجه حمایتی در نظر گرفته شود.

۵- تعیین مستمری برای سرپرستِ خانوارهای کم‌بضاعت و پرداخت اجاره‌‌های معوقه‌ مسکنِ آنان

۶- افزایش بودجه تولید حمایتی تئاتر ایران

در انتهای این گردهمائی، شهرام گیل آبادی، مدیر عامل خانه تئاتر هم گفت: بیانیه ای که به نمایندگی از هیات مدیره جامعه تئاتر ایران قرائت شد، به دست نمایندگان و رئیس مجلس رسیده و ما این مطالبه را تا به آخر دنبال خواهیم کرد. مسئولین محترم بدانند که این مطالبه حداقل های مدنی و انسانی جامعه بزرگ تئاتر کشور است.

وی تأکید کرد: در سکوت و آرامش در فضای فرهنگی، فرهنگ ایرانی را نشان داده ایم اما مطالبه مان را تا به آخر با حضور بزرگان دنبال خواهیم کرد. اگر نیاز شود باز هم جمع خواهیم شد و به شکل جمعی مطالبه مان را دنبال خواهیم کرد.

https://akhbar-rooz.com/?p=99650 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x