جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

به یاد ستارگانی که مرگشان نیز امید آفرید – م. پناهی

نزدیک به نیم قرن پیش شامگاه ۱۹ بهمن ۱۳۴۹ هسته ای از یک گروه چریکی با ۱۳مرد مسلح با سینه ای سرشار از عشق و امید در میان جنگل های انبوه شمال ایران در یک درگیری نظامی با ژاندارم های پاسگاه سیاهکل برای رهایی یکی از رفقای دستگیر شده به قیمت جان خود پرچمی را بر افراشتند که یک سال بعد سازمان چریکهای فدایی خلق نام گرفت.

ماهیت این درگیری و اهداف مردان سیاهکل سرآغاز تاریخ جنبشی شد که بخشی از جوانان پرشور و انقلابی ایران را در قاموس یک جریان چپگرای مارکسیست همراه خود ساخته به موازات جریان چریکی سازمان مجاهدین خلق  بخشی از صفحات پر فراز و نشیب تاریخ جنبش سیاسی ایران ‌در دهه چهل و پنجاه را رقم زدند.

این جریان های چریکی که تعدادی از رهبران آن ها در عملیات های نظامی سازمان های  فلسطینی آموزش دیده بودند نسخه ایرانی  جنبش های‌‌ پارتیزانی و رهایی بخش جهان علیه استبداد داخلی و استعمار خارجی را نوشته بودند.

 آنها علیه استعماری مبارزه می کردند که چندی پیش با سرنگونی دولت ملی دکتر محمد مصدق و بازداشت او غرور ملی ملت ایران را شکسته بودند و همچنان پیگیرانه بدنبال تعقیب، بازداشت و سرکوب افسران وطن پرست و نیروهای ملی و دموکراتیک کشور بودند.

بنیان گذاران آرمان گرای  سازمان چریک های فدایی خلق گردانی از گردان های ضداستعماری و ضداستبدادی جهانی بودند که می خواستند با شکستن سد دیکتاتوری و آزادی ایران نوینی بسازند که سطور کتاب آزادی، پیشرفت و ترقی آن بدست کارگران دهقانان و سایر زحمتکشان میهن و مبتنی بر تامین حقوق انسانی، عادلانه و دموکراتیک همه مردم ایران نوشته شود.

عملیات نوزده بهمن ۴۹ فارغ از درستی و خطای نوعی آن، انفجار پتانسیل آزادی خواهی انباشته شده و شور انقلابی نهفته در میان جوانان کشور برای دریدن پرده های چندلایه دیکتاتوری دو هزار و پانصد ساله و تخلیه خشم های فرو خورده از ناکامی انقلاب مشروطه و جنبش های ترقی خواه بعد از آن بود.

۱۹ بهمن صدای ترکیدن بغض های متراکم شده اقشار بزرگی از جامعه جوان کشور بود که نه تنها صدایشان شنیده نمی شد، بلکه به خشن ترین شکل سرکوب می گردید.

۱۹بهمن ۴۹ آغازی برای دیگر بودن،

 فریادی برای استقلال و یورشی علیه سلطه گری و استبداد بود.

نوزده بهمن ۴۹ آغاز دردناک برای یک پایان بود،

پایان آخرین اعتماد به تحول مسالمت آمیز و انتخاب اسلحه و قهر بعنوان آخرین وسیله برای اعمال اراده سیاسی بود،

آغاز راهی  که چشم انداز موفقیت آن به قیمت جان تک تک فعالین آن تمام می شد و جسارت می خواست و شور سحرآمیز تا بقول بنیان گذارانش موتور کوچک بتواند موتور بزرگ را روشن نماید.

مردان و زنان آغازگر این مسیر دردناک همان طوری که خود خواسته بودند و رفتند و ترس را تسلیم خود کردند و با سرودهای عاشقانه  برای فردای بهتر تا توانستند سکوت مرگبار روستاها و شهرها را شکستند.

آن ها بشارت دهندگان نسل جدیدی بودند که آمده بودند بگویند استبداد سیاسی و فاصله طبقاتی کشنده است به استبداد و ستم به فاصله ها پایان بدهید همه آدم های جامعه را در نرم مدنی و حقوق انسانی آن برسمیت بشناسید.

 رزمندگان سیاهکل کشته شدند ولی جریان آرمان گرای  چپی را بنیاد نهادند که  علیرغم کشته شدن همه رهبران آن در طی  هشت سال مبارزه مسلحانه در اواخر سال ۵۷ در قامت یک جنبش بزرگ اجتماعی و سیاسی ظاهر شدند و علیرغم سرکوب بی امان نظام جمهوری اسلامی زنده و پویا در گونه های مختلف سازمانی و نظری بخشی از تحولات سیاسی و اجتماعی ایران را با نام خود رقم می زنند.

یاد رفقای سیاهکل گرامی و جاویدان باد

م. پناهی – ۱۸ بهمن ۹۸

https://akhbar-rooz.com/?p=101697 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

1 دیدگاه
تازه‌ترین
قدیمی‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
ایکاروس
ایکاروس
3 سال قبل

و رفیق بیژن جزنی شعر سیاهکل را در رسایشان سرود:

با شما باد آخرین بدرود
برشما باد آتشین سوگند
بر شما کز قطره های خونتان
بر دشت مردستان هزاران لاله روییده ست
برشما سوگند / با شما بدرود
ای عقابان بلند اوج
ای پلنگان غرورخاک
ای همه مردی همه پاکی
در این دوران نامردی و ناپاکی
باشما بدرود / برشما سوگند
شما چون ابر باریدید
براین شوره زار خشک بی پایان
شما چون شیر غریدید
برشهر سکوت آگین سنگستان
شما از اوج خود در عمق جنگلها
فرو رفتیدو
آواز خوش آهنگ مسلسلهایتان
در آن شبان سرد ظلمانی
خبرها داشت از فردای شورانگیز انسانی
وفریاد شما در شهر برهم زد
سکوت و خواب خوش بر خیل بدکاران
که در هرنغمه ای با ساز اربابان
به خاک و خون کشیده پیکر بی جان ملت را
کنون بر خویش می ترسند و می لرزند
زرزم گرم خشم آگینتان
وز عزم پولادینتان
ای پاکبازان، پاکتر مردان
قسم بر آتش گرم مسلسل ها
که سوزانده ست تخم یاس را
در عمق قلب ما
که تا جان در بدن داریم
و با قلبی که آکنده ست از مهروطن
وز شور آزادی
قدم در راه بگذاریم و
سر در راهتان بازیم و
طرحی نو در اندازیم.

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


1
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x