بیکاری و فقر در ایران، ادامه تحصیل و رسیدن به موقعیتهای شغلی را دشوارتر از همیشه کرده است. بنا به آمار رسمی که توسط مجیدی رئیس دانشگاه تبریر اعلام شده، یک میلیون و۶٠٠ هزار نفر از تعداد دانشجویان کم شده. مجیدی دلائل کم شدن این تعداد را نگفته است. آماری که مجیدی در چند روز مانده بود به پایان سال جاری(نود و نه) اعلام کرده قطعا آمار بیش از این است.
اما مردم و میلیون ها خانواده ای که فرزندانشان از رفتن به دانشگاه محروم شده اند به دلائل محرومیت فرزندانشان به دانشگاه ها آگاهند.
بیکاری و فقر، دستمزد و حقوق های چند برابری زیر دوازده میلیون تومان، بالا بودن اجاره مسکن و بالا بودن هزینه ادامه تحصیل رفتن جوانان زن و مرد به دانشگاه ها را دشوار و صعب العبور کرده است. بقول مادر و پدری که فرزندانشان ادامه تحصیل میدهند، هزینه های آنها نفس گیر شده. میگویند با این وضعیت اقتصادی و درآمد مالی هر روز به تعداد فرزندانشان برای ادامه تحصیل و رفتن به دانشگاه ها کم و کمتر میشود. میگویند وضعیت تاسفباری است! فرزندانمان به صف میلیونی بیکاری می پیوندند. میگویند حقوقهای دو سه و چهار میلیون تومانی با این همه فشار اقتصادی و گرانی توانایی ادامه تحصیل فرزندانمان را از ما گرفته است. میگویند این یک شکاف عمیقا طبقاتی در جامعه است!
اما، فاجعه محرومیت از تحصیل به دانشگاه ها ختم نمیشود!
در سال تحصیلی جاری بیش از یک میلیون به کودکان محروم از تحصیل افزوده شده است.
و ۳۰ درصد دانش آموزان در ایران به حداقل توانایی‌های سواد نمی‌رسند!
و محرومیت دختران از مدارک تحصیل به نسبت پسران خیلی بالاتر است.
ابعاد فاجعه بیکاری که به هیچوجه با دادن آمار از تعداد کارگران بیکار قابل بیان و تحلیل نیست. تبعات بیکاری و فقر در زندگی مردم امروز به فاجعه ای انسانی تبدیل شده است. مردم میگویند؛ «وقتی من و شما مساله فقر و بیکاری را در کنار هم قرار میدهیم و سطح معیشت را با استاندارد خط رفاه و تامین همه جانبه زندگی از مسکن تا دارو، پزشک، خرید لباس و مرخصی و حفظ سلامتی در مقابل پاندمی کرونا و ..) را بررسی میکنیم، ابعاد فاجعه را به روشنی می بینیم». میگویند؛ « در یک خانواده چهار نفری (معلم، کارمند، پرستار و یا کارگری که در مراکز صنعتی و در پروژه های ساختمانی حقوق بگیر هستند) حداقل دو نفر بیکار هستند. »
بیکاری و فقر در ایران تحت حاکمیت حکومت اسلامی به معضلی اجتماعی تبدیل شده است. زندگی میلیون ها نفر از مردم کارکن در معرض فقر مطلق و غیر قابل باور کردنی قرار گرفته است. بی دلیل نیست که هر روز به تعداد محلات حاشیه نشین در شهرها افزوده میشود. هزاران خانواده از شهرها به روستاها مهاجرت می کنند. افزایش محلات حاشیه نشین و مهاجرات به روستاها فاجعه انسانی است که در نظام حکومت اسلامی سرمایه به مردم در ایران تحمیل شده است. محرومیت میلیونی جوانان از رفتن به دانشگاه ها، محرومیت میلیونی کودکان از ادامه تحصیل، افزایش میلیونی کودکان کار و خیابان و بی سرپناها نتایج حاکمیت این رژیم فاشیستی سرمایه است.
ابعاد بیکاری و فقر در همه سطوح زندگی میلیون ها نفر از شهروندان کاملا مشهود است.
کوچک شدن سفره روزانه، محرومیت از رفاه و شادی، محرومیت از تحصیل، محرومیت و رنج بردن از دسترسی نداشتن به دارو، پزشک و ویزیت پزشکی، و در این شرایط که پاندمی کرونا جان هزاران نفر را گرفته و زندگی و حیات میلیون ها خانواده را در چنگال مرگ تدریجی قرار داده، به سرنوشت مشترک مردم در سطح میلیونی تبدیل شده است.
ما میتوانیم علیه این شرایط هولناک که به زندگی چندین میلیون از مردم تحمیل شده دست بمبارزه بزنیم.
بیکاری و فقر و تبعات اجتماعی ناشی از آنها سرنوشت محتوم مردم در ایران نیست. در چند دهه گذشته مبارزات کارگران و مردم در ایران با اعتصاب و اعتراض برای رهایی از بیکاری و فقر رقم زده شده است. مردم در ایران اعتراضات کوبنده دی ماه ٩۶، دی ماه ٩٧ و اعتراضات کوبنده علیه گرانی را در آبان و دی ماه ٩٨ تجربه کرده اند. در سال ١٣٩٩ «٢٣٨٧٣ تجمع اعتراضی در ایران شکل گرفت است. از این میان ١۶٧۴٢ تجمع کارگری، ۶٨٣۶ مورد تجمع صنفی، ٢٠ تجمع دانشجویی و ٢٧٧ گروه از شهروندان که بیشتر آنها مالباختگان و یا دیگر افرادی هستند که حق شهروندیشان تضییع شده، به دلیل عدم احقاق خواسته‌ها و مطالباتشان در ٢۴ استان تجمعات اعتراضی برگزار کردند. در همین رابطه ۴ اعتصاب صنفی و ٧١٣٠ اعتصاب کارگری نیز برگزار شد». (منبع سایت اینترنتی هرانا)
در منطقه خاورمیانه و تعداد زیادی از کشورهای دنیا برگزاری نزدیک به ١٧ هزار اعتراض کارگری در اشکال اعتصاب، تجمع و راهپیمایی در یکسال آماری بی سابقه است. نقطه قدرت مردم در ایران در تعداد آمار بیش از ٢٣ هزار تجمع اعتراضی تجربه شده است. سال ١۴٠٠ را با توفان کوبنده مراسمهای وسیع ٨ مارس شروع کردیم. شکاف طبقاتی موجود و محرومیت میلیونی دانشجویان و کودکان از تحصیل سرنوشت محتوم جامعه ما نیست. بر بستر دستاوردهای مبارزاتی کنونی کارگران و مردم در سطح میلیونی آمادگی کافی برای پایان دادن به شرایط موجود و رهایی از دست رژیم فاشیسم اسلامی سرمایه را دارند. سال ١۴٠٠ سال دستاوردهای بمراتب کوبنده تری خواهد بود.
٢٣ مارس ٢٠٢١
