ای مؤمنِ خوبِ اهلِ روزه
کم خور غمِ این دَمِ دو روزه
کم گو که: – رُطَب؛ چو خونِ ناحق
– حلوای شکر؛ خیالِ مطلق
کم شِکوه بکن که: – نان گران است
کوری تو که رهبر نگران است؟!
بس کن تو گلایه و دودوزه
خواهی که عبادت ات بسوزه؟
حسرت شده گر کبابِ دنده
خمپاره بخور تو محضِ خنده
ای پیر و جوان، نه وقتِ خواب است
خرداد و زمانِ انتخاب است
وَرکش به فرارِ خود تو گیوه
چشم ات چو خورد به نرخِ میوه
گر رَخت و لباسِ نو نداری
بهتر ز برهنگی چه کاری!؟
در میهنِ ما مایه ی ننگ است
گر بر سرِ تخم و جوجه جنگ است
گر قیمتِ مرغ و میوه بالاست
شادم به سرت سایه ی آقاست!
گر اشکمِ تو بمانده خالی
به تخمِ چپِ ابوالمعالی! *
ای پیر و جوان، نه وقتِ خواب است
خرداد و زمانِ انتخاب است
گیرم همه خاکِ ما چپو شد
جنگل همه طعمه ی اَلو شد
گر بحرِ خزر قسمتِ رندان
شد ساحلِ آن نصیبِ ایران!
از آن همه آبی ی شمالی
یک خاطره ماند و یک خیالی
با سعی ی امام و هِمّتِ دین
چاپیده جنوبِ میهنم؛ چین!
با این همه گفته ی امام است
ما را به تَقَیُّد اهتمام است
ای پیر و جوان، نه وقتِ خواب است
خرداد و زمانِ انتخاب است
* محمد بن نعمت بن عبیدالله (درگذشته‌ی بعد از ۴۸۵ ق/۱۰۹۲ م) ملقب به ابوالمعالی و یار خدای، او فقیه و نویسنده ی کتاب “بیان الادیان” است. “بیان الادیان” یکی از قدیمی ترین تالیفات به زبان فارسی است که در پیوند با ادیان و مذاهب گوناگون و در پنج فصل نوشته شده است. وی از علمای علم حدیث(!) است. دغدغه ی بزرگ این ابوالمعالی، تنها دینِ مردم بود و لاغیر.
با سلام /این چه سیاستی است که هر دفعه موردی رو نقد میکنم شما منعکس نمیکنید. هیچگونه حرف بی ادبانه هم درش نیست.