کانون نویسندگان ایران: در شامگاه سه شنبه بیست و یکم اردیبهشت ۱۴۰۰ کانون نویسندگان ایران، دکتر محمدرضا باطنی، نویسنده و زبانشناس آزادی‌خواه و عضو دیرین و متعهد خود را از دست داد. محمدرضا باطنی در دوره‌ی سوم فعالیت کانون نویسندگان ایران به کانون پیوست و همواره، به ویژه در سخت‌ترین شرایط ترور و سرکوب، به تعهد خود به آرمان‌های کانون در دفاع از آزادی بیان، بی هیچ حصر و استثنا برای همگان، وفادار ماند. او حتی در سخت‌ترین شرایط در مجامع کانون شرکت می‌کرد، با فعالیت‌های کانون همراهی داشت، هر کمکی که از او خواسته می‌شد با روی باز می‌پذیرفت و نامه‌های اعضای کانون را در اعتراض به تحدید آزادی‌ها بی‌هیچ بهانه و اما و اگری امضا می‌کرد.
جای دریغ است که شرایط همه‌گیری بیماری کرونا و محدودیت‌های ناگزیر رفت و آمد و تجمع و لزوم رعایت مسائل بهداشتی مانع از این شد که خانواده‌ی باطنی بتواند برای مراسم خاکسپاری از نزدیکان، یاران، شاگردان و دوستداران باطنی دعوت به عمل آورد. از این‌رو، کانون نویسندگان ایران نیز صلاح دید برگزاری مراسم بزرگداشت برای این عضو از دست رفته‌ی خود را به شرایطی بهتر موکول کند.
در عین حال، اعضای کانون با خانواده‌ی باطنی در تماس بودند تا هر زمان که شرایط برای خانواده فراهم بود جهت بزرگداشت وی با حضور چند تن از اعضا دیداری با خانواده‌ی باطنی داشته باشند. سرانجام پس از گذشت نزدیک به چهل روز از درگذشت دکتر محمدرضا باطنی این شرایط فراهم شد. صبح سه شنبه ۲۵ خرداد، طبق قرار قبلی با خانم شهین نفرآبادی همسر زنده یاد دکتر باطنی، اعضایی از هیئت دبیران کانون، علیرضا آدینه، محسن حکیمی، آیدا عمیدی، علی کاکاوند، اکبر معصوم‌بیگی، و حافظ موسوی همراه با علی صبوری صندوقدار و منیژه گازرانی از اعضای کانون در منزل دکتر باطنی حضور به هم رساندند. در این دیدار، یاران باطنی و همسر او با یادآوری خاطرات خود از ویژگی‌های اخلاقی و علمی او یاد کردند.
از مردم‌داری و مهربانی و صمیمیت او، از شیرینی گفتار، بذله گویی و سرزندگی او، تعهدش به آزادی، حمایت او از پژوهشگران جوان و دانشجویان در کارهای علمی و اینکه علم خود را بی دریغ در اختیار ایشان قرار می‌داد و به آزادی آکادمیک در عمل و زندگی و شیوه‌ی کار و تدریس خود متعهد بود؛ از برخورد علمی با منتقدان و مخالفان خود و پذیرش و رواداری نسبت به نظرات مخالف خود و … سخن‌ها گفته شد. یادآوری این خاطرات و احساس حضور این یار دیرین کانون در میان جمع موجب تسلی خاطر همه بود.
این دیدار، گرچه قرار بود کوتاه باشد، اما با حضور گرم و مهرآمیز و صمیمانه‌ی خانم شهین نفرآبادی همسر زنده یاد باطنی چنان دلپذیر بود که بیش از دو ساعت به طول انجامید. زندگی دکتر محمدرضا باطنی خود پاسداشت زندگی و آزادگی انسان بود. کانون نویسندگان ایران یاد و خاطره‌ی تابناک این عضو عزیز خود را گرامی می‌دارد.
