ضرورت گسترش همبستگی سراسری با خیزش مردم خوزستان و اعتصابات کارگری در جای جای ایران
قوای قهریه رژیم از این طریق، خسته، پراکنده و فلج می شود
خیزش انقلابی سراسری مردم خوزستان در حالی وارد دومین هفته خود می شود که حداقل ده نفر از جوانان مبارز با شلیک مستقیم مامورین سرکوبگر، جان خود را ازدست داده ا ند و دهها تن مجروح و صدها تن بازداشت شده اند.
همزمان با این خیزش درخشان، اعتصاب سراسری کارگران پیمانی نفت وارد پنجمین هفته خود شده و اعتصاب جدید کارگران نیشکر هفت تپه نیز وارد دومین هفته خود شده است.
در همبستگی با مردم خوزستان و کلا در راستای تقویت جنبش برای سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی، سلسله تظاهراتی در برخی مناطق لرستان، اصفهان، چهار محال، استان بوشهر و آدربایجان برگزار شده است. مشخصا در روزهای اخیر شاهد برپایی تظاهرات موضعی در شهرهای الیگودرز، سقز، بجنورد، تبریز، تهران، کرج و کرمانشاه بوده ایم.
شعار اصلی مردم در این رشته تظاهرات علاوه بر همبستگی با خیزش خوزستان و سایر اعتراضات مردمی برای “نان، آب، کار و آزادی”، یک چیز است: مرگ بر جمهوری اسلامی، مرگ بر دیکتاتور و کلا تاکید بر ضرورت سرنگونی کلیت رژیم اسلامی برای جلوگیری از فروپاشی کامل کشور.
جسارت و شجاعت مردم ستمدیده در این رشته خیزشها و تظاهرات انقلابی، به روشنی نشان میدهند که جامعه ایران از هر لحاظ آبستن یک انقلاب نوین است. ابعاد جنایت، غارت، بی حقوقی و بی آینده گی مطلق در سایه رژیم اسلام و سرمایه، به نقطه ای انفجاری رسیده است. فاصله جنبش ها و اعتصابات روزبروز کاهش می یابد و ظرفیت انقلابی و سرنگون طلبانه آن بیشتر نمایان می شود.
رژیم تنها با تکیه بر قهر عریان و خشونت و سرکوب فاشیستی توانسته کشتی بحران زده خود را از تلاشی کامل نجات دهد. مادام که این قوه قهریه از توان و سرعت لازم برای سرکوب برخوردار است، پیشروی جنبش با دشواری های عظیمی روبرو خواهد بود. تنها با برپایی اعتصاب و تظاهرات در جای جای ایران میتوان این قوای سرکوبگر را خسته، پراکنده و فلج کرد.
بعلاوه ضرورت طرح شعارهای انقلابی از سوی طبقه کارگر و اعتصابات زنجیره ای آن، میتواند عیار طبقاتی را در جنبش عمومی ضد رژیمی افزایش دهد. بر همگان واضح است که اگر طبقه کارگر انقلابی و گفتمان سوسیالیستی نتواند جنبشها و خیزشهای کنونی را به سوی یک انقلاب اجتماعی – انقلاب علیه استبداد سیاسی مذهبی و استثمار و نابرایهای طبقاتی نهادینه شده در سرمایه داری- هدایت کند، خطر ناکامی انقلاب نوین و روی کار آمدن یک نیروی ارتجاعی و بورژوایی دیگر همچون انقلاب بهمن در سپهر سیاسی ایران محتمل خواهد بود.
واقعیت این است که جدا از گرایشات سیاسی مختلف و متنوع در اپوزیسیون و مردم ایران، ما دو بدیل یا آلترناتیو بیشتر نداریم: آلترناتیو سوسیالیستی یا الترناتیو سرمایه داری.
هارترین و ارتجاعی ترین بخش های اپوزیسیون بورژوایی – بویژه سلطنت طلبان – به کمک ابررسانه های چند صد میلیون دلاری ماهواره ای و کمک های مالی و سیاسی متنوع کشورهای امپریالیستی و رژیمهای مرتجع منطقه، دندان تیز کرده اند که انقلاب نوین مردم ایران را به بیراهه بکشانند. این جماعت که در تمام سالهای اخیر با کمپین سنگین “همه با هم” ما چپ های سوسیالیست را به تفرقه افکنی در صفوف مردم متهم میکردند، خود در روزهای اخیر بار دیگر نشان دادند که از همه امکانات برای جاانداختن شعارهای ارتجاعی خویش در جنبش بهره میگیرند. سر داده شدن شعارهایی به غایت انحرافی در بخش کوچکی از اعتراضات اخیر مثلا ” ای شاه ایران برگرد به ایران” و یا “رضا شاه روحت شاد” در تعداد کمی از شهرها و مناطق نشان میدهند (و اینرا ما بارها گفته ایم) که منظور این اپوزیسیون دست راستی از “همه با هم” در واقع “همه با من” و درخواست از طرفداران گفتمان چپ و سوسیالیستی برای دست کشیدن از بدیل خود و پیوستن و حل شدن در آلترناتیو آنهاست و متاسفانه بخشی از “چپ” از طریق اتحاد عمل با سلطنت طلبان و دیگر دار و دسته های به شدت راست، دارند به تقویت این نیروی ضدکارگری و مزدور و ضدکمونیستی مدد میرسانند و با شعار فعلا “جنبش سرنگونی” آب به آسیاب آنها میریزند.
تنها طبقه کارگر انقلابی و متحدین آن با گفتمانی عمیقا طبقاتی و ضدسرمایه داری میتوانند خیزشها و جنبشهای کنونی را حقیقتا به سوی یک انقلاب اجتماعی هدایت کنند. در این راستا، تقویت و گسترش تشکلهای مستقل موجود (از جمله تلاش برای تشکل سراسری کارگری) و نیز ایجاد کمیته ها، کانون ها، اتحادیه ها و شوراها در محیط کار و زندگی و در تمامی محلات شورشی، میتواند عیار سازماندهی را در این اوضاع بغایت حساس و پرتلاطم افزایش دهد.
بگذار مردم ستمدیده و زحمتکش، خودمدیریتی دمکراتیک را از پائین تجربه کنند و به هیچ “رهبر” و آلترناتیوی از بالا ساخته و از بیرون پرورده شده، تن ندهند. زیرا ” بر ما نبخشند رهایی، نه شه، نه بت، نه آسمان، با دست خود گیریم آزادی در پیکارهای بی امان”!
پیش به سوی گسترش اعتصابات و جنبش های مردمی
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری ایران
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۵ مرداد ۱۴۰۰ – ۲۷ ژوئیه ۲۰۲۱
