هم‌میهنان عزیز!
با وجود سرکوب خشن و خونین اعتراض‌های به‌حق مردمی در بسیاری از شهرهای خوزستان به بی‌آبی و قطع برق، که به برخی از شهرهای دیگر ایران از جمله تبریز، تهران، کرج، کردکوی، خرم آباد و اصفهان هم کشیده شده است، بار دیگر دستگاه سرکوب رژیم با قطع کردن امکانات ارتباطی و اینترنتی در تلاش است تا این خیزش‌های اعتراضی مردم را در سکوت و تاریکی، همچون خیزش‌های مردمی سال‌های ۹۶ و ۹۸، سرکوب کند.
بر اساس گزارش های منتشر شده تاکنون حداقل ده نفر در جریان حمله به تظاهر کنندگان کشته و صدها نفر زخمی شده اند. در بیرون از ایران، سازمان عفو بین‌الملل در اطلاعیه‌ای که ۱ مرداد ۱۴۰۰ منتشر کرد سرکوب اعتراض‌های مردمی در خوزستان را به‌شدّت محکوم و از جمله اعلام کرد: “نیروهای امنیتی ایران در سرکوب معترضان خوزستان از گلوله‌های جنگی و ساچمه‌یی” استفاده کرده‌اند. عفو بین‌الملل از جمهوری اسلامی خواست تا فوراً “دستگیرشدگان را آزاد و به سرکوب اعتراض‌های خوزستان پایان دهد.”
خانم رها بحرینی، حقو‌ق‌دان و پژوهشگر سازمان عفو بین‌الملل در امور ایران، در گفت‌وگو با دویچه‌وله فارسی می‌گوید: “تیم کارشناسان اسلحه، کارشناسان حقوقی، و بخش آزمایشگاه بحران سازمان عفو بین‌الملل ویدیوهایی را که در هفتۀ گذشته منتشر شده است راستی‌آزمایی و تجزیه و تحلیل کرده‌اند. یافته‌های ما نشان می‌دهد که گلوله‌ها در بسیاری از موارد از سلاح‌‌های خودکار مرگ‌بار شلیک شده، و همین‌طور در بسیاری از ویدیوها صدای شلیک تک‌گلوله‌هایی می‌آید که می‌تواند با شلیک گلوله‌های جنگی یا ساچمه‌یی مرتبط باشد.” به نظر ایشان، بر اساس ویدیوهای منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی، ده‌ها نفر- از جمله کودکان- که به‌دلیل اصابت ساچمه‌ها زخمی شده‌اند، به‌خاطر حضور سنگین مأموران امنیتی و اطلاعاتی و ترس از دستگیری و زندان، به بیمارستان رجوع نکرده‌اند. خانم بحرینی می‌گوید: “عفو بین‌الملل گزارش‌هایی دریافت کرده است که دست‌کم در یک بیمارستان در شهر سوسنگرد، روز سه‌شنبه تعدادی از زخمی‌شدگان پس از مراجعه به بیمارستان دستگیر شده‌اند.”
رهبر حکومت اسلامی ایران، در ششمین روز اعتراض‌های مردم خوزستان به کم‌آبی و بی‌آبی، در سخنانی عوام‌فریبانه خود را مبرّا از تصمیم‌گیری‌های کلان کشور نشان داد و اعتراف کرد: “اگر در وقت خود به کار مردم رسیدگی می‌شد، این وضعیت ایجاد نمی‌شد.” وی افزود: “هیچ گله‌ای از آنها نمی‌توان داشت چرا که مسئلهٔ آب، آن هم در آن آب‌وهوای گرم خوزستان، مسئلهٔ کوچکی نیست.”
دیکتاتور حاکم در شرایطی این سخنان عوام‌فریبانه را می‌گوید که به روشنی از ابعاد مشکلات مردم زحمتکش مطلع است و به دستور او و دیگر سران حکومت، مزدوران سپاه و بسیج برای سرکوب کردن خشن و خونین اعتراض‌های جاری به شهرهای متعدد گسیل شده بودند.
اعتراض‌های گستردهٔ مردم جان به لب رسیدۀ خوزستان در روزهای اخیر، همراه با اعتراض‌های مشابه در شهرهای دیگر و اعتصاب کارگران پروژه‌یی نفت، اعتصاب و اعتراض کارگران نیشکر هفت‌تپه و فولاد اهواز، و همبستگی اعتراضی بازنشستگان و همچنین نویسندگان و هنرمندان و سازمان های سیاسی و اجتماعی با مردم خوزستان، نمادهای مهمی از ضرورت همبستگی همگانی با مبارزات مردم خوزستان و جنبش رشدیابندهٔ اعتراضی مردمی در شهرهای دیگر ایران است. بدون اتحاد عمل، بدون مبارزهٔ مشترک و همیاری مردم در استان‌ها و شهرهای دیگر کشور، رژیم اسلامی قادر خواهد بود با اعمال خشونت بیشتر اعتراض‌های مردم را سرکوب کند.
همان‌طور که ما قبلاً نیز اشاره کرده‌ایم، مبارزهٔ مشترک و متحد همهٔ نیروهای مترقی و آزادی‌خواه برای گذار از دیکتاتوری کنونی به سوی مرحلهٔ ملی-دموکراتیک تحوّل اجتماعی، تنها راه به جلو است. تجربۀ انقلاب ۵۷ و مسیر تحولات و رخدادهای اخیر نشان می‌دهد که اعتراض‌های مردم در کنار اعتصاب‌ها و جنبش کارگری می‌تواند راه مؤثر در تغییر موازنهٔ نیروها بر ضد استبداد حاکم و به سود جنبش دموکراتیک مردم باشد. نیروهای مترقی و آزادی‌خواه و اکثریت مردم کشور به تجربه به این درک مشترک رسیده‌اند که ساختار سیاسی کلان حاکم بر ایران که ما آن را رژیم ولایت‌فقیه می‌نامیم، ساختاری اصلاح‌ناپذیر است، و چشم امید داشتن به آنکه کارگردان اصلی این نظام سیاسی، یعنی ولی فقیه کنونی خامنه‌ای، روحانیت نزدیک به او، و رهبری سپاه، حاضر خواهند شد بر اساس نصیحت نیروهای «خیراندیش» یا به‌خاطر اعتقاد به آیندۀ ایران و مردم از ابزارهای قدرت و سرکوب دست بکشند و تن به اصلاح رژیم یا تحقق آزادی و استقرار ارادۀ مردم بر سرنوشت کشور بدهند، امیدی عبث است. راهِ ساختن ایران آینده، رها از زنجیرهای استبداد ولایی حاکم، فقط با برچیدن و حذف این نظام سیاسی فاسد از اهرم‌های قدرت امکان‌پذیر است. و این مهم تنها از طریق مبارزه سازمان یافته وسیع ترین جبهه متحد نیروهای باورمند به آزادی، دموکراسی، صلح و حق حاکمیت ملی امکان پذیر خواهد بود.
پرتوان و پیروز باد جنبش مردمی در گذر از حکومت استبدادی!
حزب تودۀ ایران
۶ مرداد ۱۴۰۰
درود بر اعضا و هواداران حزب.توده ایران این وجدان های کاملأ بیدار جامعه ایران