میزانِ ظلمت را اگر چه طیفی نیست
آفاقِ جهانِ شما
بس سیاه تر از تاریکی ست،
و آفتابِ طالع تان
در قیریِ ابری تیره فام
فرو تر نشسته است.
]من این را در اعماقِ قلبم احساس می‌‌کنم
زیرا که قومِ من
از آزمونِ چه بسیار قرونِ بد انجام
بر گذشته ست:
درمانده،
در دوزخی از عذاب زیستن،
و خانه به دوش،
از بیمِ بندِ اسارت
از دری
به دیگر در
گریختن[…
آه-
هیچ مشعلِ آرزو در این ظلمات
امکانِ درخشیدن‌اش نیست،
که گِردباده‌های دسیسه
هماره در کارند.
***
هلا راهیانِ معابرِ دیجور!
از تجاربِ تلخِ نیاکان
مرا مرده ریگی مانده به یادبود:
یکی فرسوده فانوس
با فتیله‌ی نیم سوزِ صبوری؛
کورسوئی اگرش هنوز به جاست،
رهبانِ کوره راهی باد
که فراپیشِ شماست.
**********
تیبوران- ۱۷ آگست ۲۰۲۱
