محمدحسین خوان یغما درگذشت
محمدحسین خوان یغما، از پیشکسوتان جنبش کارگری در ایران در گذشت. جمعی از فعالین سندیکایی و کارگری، پیشکسوتان کارگری و کوهنوردانی که در گروه کوهنوردان فلزکار از او تعلیم دیده بودند، متنی را به یاد او منتشر کرده اند:
محمدحسین خوان یغما، بازمانده ای از نسل شورای متحده مرکزی و بزرگان سندیکای کارگران فلزکارمکانیک دهه ۴۰، به خواب ابدی رفت. او که از اواخر دهه بیست به جنبش سندیکایی پیوسته و اولین فعالیت کارگریش را در سندیکای کارگران تسلیحات ارتش شروع کرده بود این راه را تا پایان عمر ادامه داد. او عاشق طبقه کارگر و جنبش کارگری بود. او که در جنبش کارگری دهه ۲۰ و ۳۰ آبدیده شده بود در دهه چهل توانست سندیکای کارگران فلزکارمکانیک را از کارگاههای کوچک تراشکاری و مکانیکی با کارخانه هایی چون پارس آمریکا، آزمایش، جیپ سازی، لیلاند موتورز، ارج و فولکس پیوند دهد.
فعالیت و خوش فکری محمدحسین خوان یغما و عضویت در هیات مدیره سندیکا باعث فعال شدن بخش ورزشی سندیکای فلزکارمکانیک، در بخش های کوهنوردی و فوتبال و بوکس گردید. فعالیت های کوهنوردی گروه کوهنوردان فلزکار آنچنان درخشان بود که در کارخانه آزمایش در سال ۱۳۴۲ و در شرکت اتوبوسرانی واحد در سال ۱۳۴۷ نیز گروه های کوهنوردی تاسیس شد. او تنها یک کنشگر کارگری نبود شاعری خوش قریحه، نمایشنامه نویس، بازیگر تئاتر، سازماندهی حرفه ای در کوهنوردی، شاعر، مترجم و نویسنده ای کارگری که تا آخرین دم حیات از نوشتن باز نایستاد. از او بیش از ۲۰ کتاب به جا مانده است.
محمدحسین خوان یغما با جدیت فعالیت های سندیکایی ما را رصد کرده و هر ماهه نشریه پیام سندیکا را به دقت می خواند و هیچ اشتباه کوچکی را بر ما نمی بخشید. او اعتقاد داشت: «یک نشریه کارگری باید بسیار روان و ساده و بدون غلط باشد. یادتان نرود این سندیکا مرهون تلاش های کارگرانی چون هدایت اله معلم، اسکندرصادقی نژاد، جلیل انفرادی، ناصر گارسچی است که خونشان را برای بهبودی طبقه کارگر فدا کرده اند. شما وارث تجربه افرادی چون عبدالکریم غضنفری، حسین نصیری، ابراهیم سمرقندی، ابراهیم آلوچه ای ها و صدها کارگر با تجربه که بنیان چنین سندیکای استخوانداری را پایه گذاشته اند هستید که بهترین فرزندانش را به جنبش آزادیخواهی هدیه کرده است، پس باید بسیار اندیشمندانه حرکت کنید» او عقیده داشت:
هیچ سرداری در حال خواب و آرامش پرچم پیروزی نیافراشته.
هیچ رزمنده دلیری حتا در اسارت و زندان سر تسلیم فرود نیاورده است.
باید دانش سرافرازی و تسلیم ناپذیری را از پیشگامان دلاور خود بیاموزیم.
او یگانه ای بود چون همرزمان جانباخته اش. سر تعظیم بر فعالیت های کارگریش فرود می آوریم. بی گمان او نمرده و در عمل اجتماعی اش زنده است.
۲۵ شهریور ۱۴۰۰
