آن که جانش شد زتهمت ریش در راه حقیقت
سعى خود راگو نماید بیش در راه حقیقت
تا از اول خویش را بهر بلا حاضر نسازد
کى رود کارش به آخر پیش در راه حقیقت
” احسان طبرى”
امیر عزیز؛ دردناک است بیان فجایع و درد و رنج ١٣۶٧، توصیف به مسلخ کشیدن تار و پود انسان ها، فریاد خفته در گلوى هزاران انسان در غم از دست دادن عزیزان و رفیقان بدست خودکامگا ن جمهورى دین، گوش فرادادن به قضاوت شیطانى و غیرانسانى حکومت دیکتاتورى اسلامى.
گفتگوى امیر هوشنگ عزیز مرا نیز با خود به عمق این فاجعه دردناک کشانید، فاجعه اى که من شخصأ سال هاست از بیان آن عاجز بوده ام.
حقیقتى که امیر عزیز در دادگاه استهکلم سوئد روایتگر آن بود، بایستى در حافظه ى تاریخى نسل هاى حال و آینده پیوسته بازگو و ثبت گردد، تا جامعه کنونى به سبعیت و دد منشى حاکمیت جور و جنایت پى ببرند.
این نمونه ى تاریخى که امیر هوشنگ اطیابى و دیگر جان بدر بردگان راوى آن هستند، نمایانگر ددمنشى و تحجر این حاکمان زر و زور است که همچنان بر اریکه قدرت به دروغ تکیه زده اند، و به هیچ عنوان حاضر به پذیرش افکار و نظرات و عقاید دگراندیشان نیستند.
اینک سئوالى براى من و بخش وسیعى از افراد جامعه مطرح است، تا کى جامعه ما با این همه تبعیض و تجاوز به حقوق مردم تداوم خواهد یافت؟
بهمن ١۴٠٠ – بهمن ورنوسى
