هرگز فراموش نکن! ۲۳ سال از آغاز تجاوز ناتو به یوگسلاوی گذشت

اخبار روز: ۲۴ مارس سالروز حمله ی هوایی ناتو به یوگسلاوی و شروع نخستین جنگ در اروپا پس از جنگ جهانی دوم است. یادداشت زیر بر اساس بیانیه ی «انجمن بلگراد برای دنیای برابر» تحت عنوان «هرگز فراموش نکن!» که در تاریخ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱ منتشر و در تارنمای شورای جهانی صلح درج شده، تهیه شده و همچین حاوی اطلاعاتی در مورد این تهاجم است

۲۴ مارس سال ۱۹۹۹، تجاوز غیرقانونی و جنایتکارانه ناتو علیه جمهوری فدرال یوگسلاوی (FRY) آغاز شد. این تجاوز اولین جنگی بود که پس از پایان جنگ جهانی دوم در خاک اروپا انجام شد . بمب‌ها و موشک‌های کروز پرتاب شده توسط قدرتمندترین ارتش های تاریخ تمدن؛ یک کشور کوچک اروپایی را نابود کردند، سیستم امنیتی اروپایی و جهانی مبتنی بر منشور سازمان ملل، سازمان امنیت و همکاری اروپا و منشور پاریس را نیز با آن نابود کردند.

تا به امروز، اروپا و جهان همچنان از عواقب شدید این ویرانی رنج می برند. در این روند، ناتو با به اصطلاح KLA، [سازمان ناسیونالیست قومی آلبانیایی – ارتش آزادیبخش کوزوو] یک تشکیلات جدایی‌طلب-تروریستی، به عنوان شاخه پیاده نظام خود متحد شد و تجزیه‌طلبی و تروریسم را تقویت کرد.

در حال حاضر شاهد درخواست هایی برای رعایت قوانین بین المللی و محکوم کردن دیگران توسط کشورهایی هستیم که توسط ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، آلمان و ناتو ساخته شده اند، یعنی دقیقاً همان کشورها و ارگان هایی که خودشان بدون تصمیم شورای امنیت سازمان ملل به طور غیرقانونی به یوگسلاوی حمله کردند، همان کشورهایی که موشک های پر از اورانیوم ضعیف شده و سایر سلاح های ممنوعه برای بمباران عمدی و بی رویه زیرساخت ها و اهداف غیرنظامی یوگسلاوی، کشتن کودکان، زنان، بیماران بیمارستانی و غیرنظامیان را مورد استفاده قرار دادند.

تجاوز ناتو در سال ۱۹۹۹ علیه یوگسلاوی یکی از فرصت ها برای یادآوری همه جنایات و یادآوری وحشت و آسیب های ناشی از تجاوز به عموم مردم، به ویژه جوانان، و همچنین عواقب بسیاری است که هنوز برطرف نشده است. این تجاوز که بدون تایید شورای امنیت سازمان ملل صورت گرفت دست مایه ی تجاوزات بعدی در افغانستان، عراق، لیبی و سوریه، تجاوز ناتو به جمهوری آفریقای جنوبی در سال ۱۹۹۹، گامی برای زنده کردن استراتژی گسترش نظامی به شرق و نزدیکتر شدن به مرزهای روسیه بود، که علت اصلی بحران اوکراین است.

در طی ۷۹ روز حملات بی امان به فدراسیون یوگسلاوی، از ۲۴ مارس تا ۱۰ ژوئن ۱۹۹۹، با همکاری ارتش آزایبخش کوزوو، ارتش منظم جمهوری آلبانی، مزدوران استخدام‌شده و تامین مالی کشورهای غربی، اعضای نیروهای مسلح یوگسلاوی و سازمان های مجری قانون جمهوری صربستان و همچنین غیرنظامیان از جمله کودکان را به طور بی رویه کشته و بناهای فرهنگی، کلیساها و صومعه ها را ویران کرده، زیرساخت های نظامی، اقتصادی، استراتژیک و ترافیک را نابود کردند، امکانات تجاری، تاسیسات و موسسات غیرنظامی، مدارس، مهدکودک ها، بیمارستان ها را از بین بردند، شانزده کارمند رادیو و تلویزیون را کشتند.

در طول این تجاوز، ناتو ۲۳۰۰ حمله هوایی به ۹۹۵ تأسیسات در سراسر کشور انجام داد و ۱۱۵۰ هواپیمای جنگنده آن حدود ۴۲۰۰۰۰ پرتابه با وزن کل ۲۲۰۰۰ تن از جمله تسلیحات اورانیوم ضعیف شده را بر یوگسلاوی سابق فرو ریختند.
حدود ۴۰۰۰ تلفات تخمین زده شد که از این تعداد حدود ۳۰۰۰ غیرنظامی و ۱۰۳۱ نفر از نیروهای ارتش و پلیس بودند. 89 کودک کشته شدند. بیش از ۱۲۰۰۰ نفر زخمی شدند که از این تعداد حدود ۶۰۰۰ غیرنظامی شامل ۲۷۰۰ کودک و ۵۱۷۳ سرباز و افسر پلیس بودند. 25 نفر همچنان مفقود هستند.

در حملات خود به جمهوری فدرال یوگسلاوی، نیروهای ناتو تقریباً از هزار فروند هواپیما (جنگنده، جنگنده بمب افکن، بمب افکن، هواپیمای جاسوسی و غیره) استفاده کردند. بیشترین سهم را در حملات هوایی نیروهای ایالات متحده آمریکا، انگلیس و آلمان داشتند که البته نقش مهمی در تشویق سایر اعضا نیز ایفا کردند.

حملات هوایی ۲۵۰۰۰ ساختمان مسکونی را تخریب کرد و به آن ها آسیب رساند، ۴۷۰ کیلومتر جاده و ۵۹۵ کیلومتر راه آهن را از بین برد. ۱۴ فرودگاه، ۱۹ بیمارستان و ۲۰ مرکز بهداشت آسیب دیدند. ۱۸ مهدکودک، ۶۹ مدرسه، ۱۷۶ اثر فرهنگی و ۴۴ پل و ۳۸ مورد بناهای دیگر کاملاً ویران شدند. از جمله دو پالایشگاه نفت (در پانچوو و نووی ساد)، برج پخش آوالا، ساختمان رادیو و تلویزیون صربستان، مجتمع پتروشیمی در پانچوو، پل‌ها در نووی ساد، کارخانه خودروسازی زاستاوا در کراگویواچ، سفارت جمهوری خلق چین و بسیاری از اهداف غیرنظامی دیگر. برآوردها حاکی از آن است که حدود ۳۸ درصد از تأسیسات مورد هدف اهداف غیرنظامی بوده است. خسارت جنگ حدود ۱۰۰ میلیارد دلار برآورد شده است.

در طی بمباران قلمرو جمهوری صربستان، مهماتی که طبق کنوانسیون ژنو ممنوع شده است، به طور فراوان مورد استفاده قرار گرفت و در مجموع ۱۵ تن اورانیوم در صربستان ریخته شد. یکی از پیامد مستقیم موشک های پر شده با اورانیوم ضعیف شده ان بود که در سال ۲۰۱۵ صربستان به اولین کشور اروپا از نظر مرگ و میر ناشی از تومورهای بدخیم تبدیل شد. علاوه بر این، حدود ۱۰۰۰ بمب خوشه ای بر روی ۲۱۹ نقطه در منطقه ای به وسعت ۲۳۰۰۰ کیلومتر مربع پرتاب شد که تعداد زیادی از غیرنظامیان را کشت. 

این تجاوز در ۱۰ ژوئن ۱۹۹۹ با امضای توافقنامه فنی- نظامی در کومانوو و پس از آن تصویب قطعنامه ۱۲۴۴ شورای امنیت سازمان ملل که آتش بس برقرار کرد و اداره کوزوو و متوهیا را به طور موقت به آن منتقل کرد، پایان یافت.

اطلاعات اضافی (با استفاده از ویکیپدیا)

جنگ کوزوو درگیری مسلحانه‌ای در منطقه کوزوو بود که از ۲۸ فوریه ۱۹۹۸ تا ۱۱ ژوئن ۱۹۹۹ جریان داشت. در این جنگ ارتش جمهوری فدرال یوگسلاوی (که در آن هنگام شامل صربستان و مونته‌نگرو می‌شد) و پیش از جنگ کوزوو را در اختیار داشت در یک سو و گروه‌های شورشی آلبانیایی‌تبار کوزوو با نام ارتش آزادیبخش کوزوو در سوی دیگر قرار داشتند. شورشیان کوزوو از ۲۴ مارس ۱۹۹۹ از پشتیبانی هوایی ناتو برخوردار شدند و در مقاطعی از جنگ پشتیبانی زمینی ارتش آلبانی را هم داشتند.

ارتش آزادیبخش کوزوو در سال ۱۹۹۱ تأسیس شد و از سال ۹۵ عملیات‌های نظامی خود را علیه پلیس صربستان آغاز کرد. در ژوئن ۱۹۹۶ مسئولیت خرابکاری با هدف قرار دادن اداره‌های پلیس کوزوو را در جریان نآرامی کوزوو بر عهده گرفت. در سال ۱۹۹۷, این سازمان مقادیر زیادی سلاح را از آلبانی قاچاق کرد. این اسلحه‌ها در پی یک شورش، از پلیس و ارتش آن کشور غارت شده بودند. در اوایل سال ۱۹۹۸، افزایش قدرت شورشیان جدایی‌خواه کوزوویی و گسترش حملات آن‌ها به مقامات یوگسلاو در کوزوو منجر به افزایش حضور نیروهای عادی و شبه نظامی صرب از سوی اسلوبودان میلوسویچ رئیس جمهور یوگسلاوی شد که متعاقباً کارزاری انتقامی را با هدف قرار دادن سمپات‌های ارتش آزادیبخش کوزوو و مخالفین سیاسی پی گرفتند؛ پس از اینکه درخواست‌های غرب برای عقب نشینی یوگسلاوی مورد قبول این دولت قرار نگرفت، ناتو بدون مجوز سازمان ملل به بمباران یوگسلاوی پرداخت. این نخستین جنگ ناتو در طول تاریخ حیات این سازمان نظامی بود. ناتو بهانه ی عملیات جنگی خود را یک «جنگ انسان‌دوستانه» توصیف کرد، زیرا مطابق اساسنامه ی خود نیز هیچ‌یک از اعضای این پیمان نظامی مورد حمله قرار نگرفته بودند که این سازمان مجاز به حمله به کشور دیگری باشد. مجوزی از شورای امنیت سازمان ملل نیز برای این مداخله اخذ نشد.

در ۱۱ ژوئن ۱۹۹۹ یوگسلاوی پذیرفت که از کوزوو عقب‌نشینی کند و شورای امنیت سازمان ملل طی قطعنامه ۱۲۴۴ یک حکومت موقت به سرپرستی سازمان ملل را در کوزوو ایجاد کرد که در عمل به معنی جدایی این منطقه از یوگسلاوی بود. یوگسلاوی سابق به شش تکه تقسیم شد: صربستان، کرواسی، بوسنی و هرزگوینن، مقدونیه، مونتگرو، کوزو، اسلونی.

چاپ کن